آنتی هیستامین دوای سرماخوردگی نیست

مصرف آنتی هیستامین برای جلوگیری از آبریزش بینی و عطسه در سرماخوردگی می‌تواند تاثیرات نامطلوبی داشته باشد.

دکتر مجید انوشیروانی گفت: نخستین گوشزد مهم در مواجهه با سرماخوردگی آن است که تا حد امکان در دو سه روز اول از سرکوب آبریزش بینی و عطسۀ احتمالی با آنتی هیستامین‌ها پرهیز کنید به خصوص اگر ترشحات بینی بسیار رقیق نباشند این امر اهمیت بیشتری دارد.

وی در این رابطه توصیه کرد: در صورت بروز این بیماری به بدن فرصت بدهید که فرآیند پاکسازی و تخلیۀ مواد تباه را از طریق دفع ترشحات انجام بدهد و از کلونیزه شدن ویروس‌ها در موکوس پیشگیری کند.

این متخصص طب سنتی ایران با بیان اینکه مصرف آنتی هیستامین به غلیظ شدن ترشحات دستگاه تنفس منجر می شود، افزود: غلیظ شدن و چسبندگی این ترشحات هم می تواند باعث انسداد در مجاری خروجی سینوس ها به بینی شده و هم موجب رشد بیشتر و کلونیزاسیون ویروسها در این بستر گردد.

دکتر انوشیروانی در ادامه اظهار کرد: هنگامی که ترشحات بینی و یا مجاری برونشی غلیظ باشند، مصرف آنتی هیستامین‌ها، منع شدیدتری دارد اما اگر این ترشحات بسیار رقیق باشند و فرد دچار خارش و سوزش و گزش در بینی و چشم و سینه و گلو نیز باشد، ضروری است که ترشحات را به قوام غلیظ‌تری آورد تا از روان شدن آنها و نفوذشان به گوش میانی یا مجاری تحتانی و کیسه‌های هوایی ریه جلوگیری شود.

وی با بیان اینکه ما مصرف آنتی هیستامین را توصیه نمی‌کنیم، پیشنهاد کرد که فرد دچار سرماخوردگی همراه با ترشحات رقیق و خارش دار و گزنده بینی و چشم، سوپ جوی نیمه غلیظ همراه با عدس و ماش و اسفناج و کمی شلغم میل کند و از مصرف سیر تند و پیاز تند همراه با آن خودداری کند.