توافق هسته ای ایران و 1+5 در عین حفظ دستاوردهای هسته ای کشورمان موفقیتی تاریخی برای جامعه جهانی و ایران به حساب می اید.
به گزارش
عصر ایران هر چند هنوز به طور مشخص و دقیق ابعاد این توافق معلوم نیست ولی از محتوای اظهار نظرهای اولیه و مواضع قبلی 7 کشور شرکت کننده در مذاکرات می توان این برآورد را داشت که کشورهای گروه 1+5 در نهایت به پذیرش حق غنی سازی در خاک ایران و حفظ تاسیسات و دستاوردهای هسته ای ایران تن داده اند و در مقابل کشورمان نیز متعهد شده به مدت 6 ماه غنی سازی بالای 20 درصد را متوقف کرده و در توسعه بخش هایی از برنامه هسته ای خود از جمله سایت اراک قدمی به جلو نگذارد.
این گام نخست از توافق آن گونه که کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفته است نه یک دستاوردی نهایی بلکه " تعهدی جدی و قوی برای مذاکره بر سر یک توافق نهایی بین ایران و گروه 1+5 " محسوب می شود و از این جهت دستاوردی جدی و تاریخی برای دیپلماسی خواهان و مخالفان جنگ و میانه رویان به حساب می آید.
نخستین دستاورد این توافق هسته ای بزرگ برای کشورمان تداوم و افزایش جو امید در افکار عمومی ، عدم تشدید فشارهای ظالمانه و تحریم ها، حفظ دستاوردهای هسته ای و اذعان قدرت های جهانی به حق غنی سازی ایران و نیز حفظ دستاوردها و تاسیسات هسته ای کشورمان و نیز کاهش برخی تحریم هاعلیه کشورمان است.
رضایت دو طرف معامله از این توافق اولیه به این دلیل است که هر دو طرف احساس می کنند برای نخستین بار در یک دهه گذشته طرف مقابل را به پذیرش یک خواسته خود متعهد کرده اند : قدرت های جهانی آن گونه که باراک اوباما در نخستین واکنش خود به این توافق اولیه اذعان داشت از این امر رضایت دارند که: برای نخستین بار در یک دهه گذشته از سرعت برنامه های هسته ای ایران در ماه های آینده خواهند کاست و ایران نیز این امتیاز بزرگ را به دست آورده که برای نخستین بار در یک دهه گذشته قدرت های جهانی به حق غنی سازی ایران و حفظ دستاوردهای و تاسیسات هسته ای ایران اذعان و اعتراف کرده اند و این حقوق ایران را به رسمیت شناخته اند و علاوه بر این تحریم ها تشدید نخواهد شد و در بخش هایی نیز برداشته خواهد شد.
در واقع به نظر می رسد توافق اولیه صورت گرفته معامله بین" سرعت و شفافیت" روند برنامه هسته ای ایران در مقابل" پذیرش غنی سازی و کاهش تحریم ها" است که دستاورد نخست از آن قدرت های جهانی و دستاورد دوم از آن ایران است و این همان خواسته "برد- برد" است که مورد تاکید عقلای دو طرف بود.
فارغ از نگاه تقابل جویانه به این توافق اولیه و با در نظر داشتن واقعیات و این مساله که این توافق گام نخست رسیدن به یک توافق نهایی و حل کامل مساله هسته ای کشورمان است، باید به این نکته اذعان داشت که این توافق اولیه یک بازی "برد - برد" برای ایران و گروه 1+5 است که طی آن هم دغدغه های قدرت های جهانی از صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران رفع می شود و هم ایران بدون عقب نشینی از خطوط قرمز و اصول خود می تواند به برنامه هسته ای خود در چارچوب مقررات بین المللی ادامه دهد.
شکست خوردگان این توافق بزرگ اولیه نیز نیاز به تشریح ندارند و همگان می دانند و دیدند که در جریان این مذاکرات نفسگیر چه کسانی سنگ اندازی کردند و چه اظهاراتی داشتند؛ باید در این مرحله به جای هر واکنشی ،آرزو کرد منافع این گروه ها نیز روزی به منافع منطقی جامعه جهانی نزدیک شود و اینان نیز در رسیدن به خواست هایشان مسیر خرد و تدبیر و صلح و سازش با جامعه جهانی را در پیش بگیرند.