ماءالشعیر بخوریم یا نه؟

ماءالشعیر دارای چند نوع ترکیب مختلف از جمله ساکارز، گلوکز، مالتوز و ویتامین C، ویتامین‌های گروه B، اسیدهای آلی، انواع آمینواسیدها، املاح، اسید نوکلئیک و آب گازدار است.

ماءالشعیر یکی از نوشیدنی‌های معمول است که از جوانه «جو» حاصل می‌شود و در رفع تشنگی مؤثر است. هر ۱۰۰ سی سی ماءالشعیر معمولی حدود ۲۵ کالری انرژی دارد.
 
ویتامین‌های گروه B محلول در آب هستند و به راحتی وارد فاز آبی ماءالشعیر در حین جوشش می‌شوند که در سنتز میانجی‌های عصبی نقش مهمی دارند، باعث رفع استرس و بسیاری از اختلالات عصبی دیگر می‌شوند.
 
ماءالشعیر به دلیل داشتن ویتامین‌های گروه B و اسید آمینه برای پوست و مو بسیار مفید است و خواص درمانی بسیاری برای خانم‌ها دارد و تا حدودی در افزایش ضریب هوشی نیز مؤثر است.
 
ماءالشعیر در رفع خستگی اعصاب، مؤثر است و به دفع سنگ‌های کلیوی کمک می‌کند. ماءالشعیر در تأمین آب و الکترولیت‌های بدن مؤثر است همچنین ماءالشعیر از استحصال دانه‌های جو به دست می‌آید و علاوه بر جو، آب رازک و سایر افزودنی‌های مجاز خوراکی نیز در آن به کار می‌روند.
 
مزه تلخ ماءالشعیر، مربوط به رازک می باشد. رازک همچنین خاصیت آنتی‌بیوتیکی دارد که به پایداری ماءالشعیر کمک می‌کند.
 
عصاره مالت جو حاوی فیبرهای غذایی محلول می باشد که در رفع التهاب روده، یبوست و مشکلات معده بسیار موثر است.
 
فیبرها اثرات زیادی در بدن دارند، باعث تنظیم عملکرد روده، کاهش خطر بیماری‌های قلبی و بعضی انواع سرطان می گردند.
 
ماءالشعیر غنی از فلاونوئیدها، کاروتنوئیدها و آنتوسیانین‌ها می باشد که در بهبود عملکرد خون‌رسانی قلب و کاهش ابتلا به پرفشاری خون و سلامت کلیه‌ها، محافظت از بدن در برابر بروز سرطان‌ها، سکته‌های قلبی و مغزی بسیار مؤثر می باشند.
 
زیاده‌روی در مصرف ماءالشعیر، به علت داشتن قند و گازCO2 برای سلامتی مضر است، زیرا قند و اسید موجود در آن باعث پوسیدگی دندان‌ها می‌شود. همچنین قند باعث ایجاد کالری اضافی و چاقی می‌ گردد.

منبع: مهر