عصر ایران - خروج ماریو گومز از بایرن مونیخ و پیوستن او به فیورنتینا، اقدامی عاقلانه از سوی مهاجم آلمانی بایرن بود.
گومز پس از پیوستن ماندزوکیچ به بایرن، به تدریج جایگاه ثابتش را در خط حمله این تیم از دست داد و امسال هم دیگر مطمئن شده بود که در ترکیب گواردیولا جایی ندارد.
ماریو گومز اگر در بایرن باقی می ماند، باید مثل کاکا که در رئال نیمکتنشینی تمامعیار شده است، بر روی نیمکت مینشست و شاید حتی بر روی سکوها!
اما گومز ترجیح داد تیم قهرمان بوندس لیگا را ترک کند و به تیم چهارم سری آ بپیوندد تا با یکسال نیمکتنشینی، حضورش در ترکب تیم ملی آلمان در جام جهانی 2014 به خطر نیفتد.
او در فیورنتینا می تواند گلزنی طراز اول باشد و نه تنها به این تیم کمک کند، بلکه با درخشش در سری آ، یواخیم لو را متقاعد کند که نام او را جزو بازیکنان تیم ملی آلمان در جام جهانی ثبت کند.
تفاوت رفتار گومز و کاکا در دو تیم مطرح بایرن مونیخ و رئال مادرید، به خوبی از انگیزههای بالای گومز و بیانگیزگی کاکا برای ادامه حضور در میادین فوتبال خبر میدهد.
در واقع گومز، برخلاف کاکا، ثروت را به فوتبال ترجیح نداده است. او هنوز شوق دویدن و توپزدن دارد. ماریو گومز حضور در جام جهانی 2014 را بیشتر از باقیماندن در تیم درجه اول بایرن مونیخ دوست داشت. گومز تصمیم درستی گرفت.