در این حافظه ها انواع داده‌ها شامل داده‌های مغز موش در حال مطالعه، نتایج شبیه سازی ای که نیاز به تحلیل بیشتر دارد و اطلاعاتی که به تحلیل داده‌ ها کمک می‌ کند، نگهداری می شود.

نارنجی - دانشمندان دو دانشگاه سوییسی و شرکت آی.بی.ام برای بهبود عملکرد پروژه مشترک ابررایانه ای که به منظور شبیه سازی مغز موشها طراحی شده حافظه های فلش به کار برده اند؛ البته مقدار این حافظه ها بسیار بیشتر از آن چیزی است که روی لپتاپ ها قرار داده می‌ شود.

مقدار اس.اس.دی هایی که امروزه روی رایانه ها نصب می شوند از ۵۱۲ گیگابایت تجاوز نمی‌کند. این در حالی است که این پروژه از ۱۲۸ ترابایت حافظه فلش که ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ برابر سریعتر از نمونه‌های عادی هستند بهره می برد.

هدف پروژه مشترک آی.بی.ام و دو دانشگاه EPFL و ETH Zurich مدل کردن حدود ۷۰ میلیون عصب تشکیل‌دهنده مغز موش است. این پروژه و دو پروژه مغز انسان اتحادیه اروپا و پروژه مغز آبی در حال همکاری هستند.

حافظه فلش ارزانتر، با گنجایش بیشتر و کندتر از DRAMهایی است که در پردازشهای سریع رایانه مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین این نوع حافظه ها سریعتر ولی گرانتر از HDDها هستند. لذا SSDها در هرم حافظه حد واسط هارد دیسک ها و DRAMها (حافظه با دسترسی تصادفی پویا) قرار می گیرند.

الساندرو کوریونی دانشمند تحقیقات رایانشی آی.بی.ام هر دو عامل قیمت و سرعت را در این انتخاب مؤثر دانسته و بیان کرده که شبیه سازی دقیق مغز الزامات خاصی دارد که استفاده از نرخ رایانش (قدرت) و حافظه (ظرفیت) متفاوت از سامانه های امروزی را طلب می کند.

به گفته وی در این حافظه ها انواع داده‌ها شامل داده‌های مغز موش در حال مطالعه، نتایج شبیه سازی ای که نیاز به تحلیل بیشتر دارد و اطلاعاتی که به تحلیل داده‌ ها کمک می‌ کند، نگهداری می شود.

در حال حاضر اتصال حافظه های فلش با رابط SATA انجام می گیرد اما شرکت اپل در مک پروی جدید خود این حافظه را با استفاده از رابط PCI Express یک مرحله به پردازنده نزدیکتر قرار داده است. آی.بی.ام فعلاً نحوه اتصال حافظه های فلش در این پروژه را اعلام نکرده ولی قطعاً روش استفاده شده دارای ارتباط عمیق و متفاوت از روشهای مرسوم است.

دانشمندان رایانه مدتهاست که در حال بررسی مغز هستند و در دهه های اخیر به نتایج خوبی در ساخت نمونه ای که تا حد زیادی شبیه مغز واقعی عمل کند رسیده‌ اند. پروژه مغز آبی، اگرچه یک شبکه عصبی نیست ولی با این هدف ایجاد شده که واقعیت یاخته های عصبی شامل شکل، اندازه و رفتار الکتریکی آنها را شبیه سازی کند.

به نظر می رسد قسمت‌های مختلف مغز دیجیتال مثل پازل در حال کنار هم قرار گرفتن هستند. فکر می کنید قطعه بعدی پازل چه باشد؟