عصر ایران - روزنامه کیهان در صفحه پیام های خوانندگان خود در روز سه شنبه 28 خرداد 1392 دو پیام متفاوت از دو نفر از هم وطنان درج کرده که بسیار قابل تامل است.
در پیام اول خواننده ای می گوید:" پدرش هنگام مرگ 35 میلیارد تومان (بله 35 میلیارد تومان) در حساب پس انداز خود موجودی داشته اما برادران ناتنی او با ترفندهایی این پول را برداشت کرده اند". او از جانب خود و برادران تنی از این که پی گیری هایی قضایی برای دست یابی به این پول کلان به نتیجه نرسیده شِکوه کرده و خواستار رسیدگی به موضوع شده است.
در پیام دوم و در همان ستون خواننده ای دیگر گفته "از دو سالگی فلج شده و اکنون برای عمل جراحی به دو میلیون تومان نیاز دارد اما نتوانسته این مبلغ را تامین کند و دست یاری دراز کرده است."
در هر جامعه فاصله طبقاتی وجود دارد اما بین 35 میلیارد تومان پول نقد که سپرده گذاری شده و در هیچ پروژه ای هم سرمایه گذاری نشده و بی هیچ رنج و زحمت به وارثان می رسد با نیاز یک بیمار توان یاب( معلول)به دو میلیون تومان وجه ناقابل برای درمان و رهایی از فلجی واقعا چقدر فاصله است؟
یک بار دیگر محتوای این دو پیام را با هم مقایسه کنید.نکته های بسیار می توان گفت. از قوانین مربوط به ارث و مالیات هایی که دریافت نمی شود تا حداقل هایی که برای تحقق رویای سرپا ایستادن یک انسان – یک انسان هموطن ، همکیش و همزبان- ضرورت دارد اما اندکی تامل ، کافی است تا نیاز به هیچ توضیح بیشتری نباشد.