وقتی خون غلیظ می شود

افزایش تعداد گلبول های قرمز خون در واحد حجم را غلظت خون می گویند. در این حالت هموگلوبین‌ خون بیمار بیشتر از یك فرد عادی است. به این معنی که هموگلوبین بالاتر از 18 در مردان و بیشتر  از 16 در زنان به عنوان غلظت خون تشخیص داده می شود.

بیماری غلظت خون به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم می‌شود كه در بیماری غلظت خون اولیه، تولید گلبول‌های قرمز خون توسط سیستم خون ساز بدن به صورت خودكار بالاست. در غلظت خون ثانویه، سیستم خون ساز بدن سالم است ولی بیماری‌هایی مانند بیماری‌های مزمن ریوی، كلیوی و قلبی و یا تومورها، کاهش اکسیژن رسانی بافتی، بودن در ارتفاعات، سیگار کشیدن و زندگی در هوای آلوده موجب افزایش غلظت خون می شوند.

افزایش غلظت خون از این جهت خطرناک است که موجب کند شدن حرکت خون در عروق شده و خطر سکته را افزایش می دهد.

برخی از افراد مبتلا به افزایش غلظت خون هیچ گونه علایمی ندارند و در برخی افراد اختلالاتی مانند برافروختگی پوست صورت، قرمزی چشم‌ها، اختلالات هوشیاری، منگی، سردرد، خواب آلودگی و گزگز دست و پا مشاهده می شود. خارش پوست به ویژه پس از استحمام، برجسته شدن وریدهای چشم، بزرگی کبد و طحال نیز از علایم شایع این مشکل هستند.

در صورت عدم کنترل و درمان غلظت خون بیماری هایی مانند زخم معده ، دردهای استخوانی و در مراحل بعد نقرس و سنگ کلیوی بروز می کنند.

در شرایطی که غلظت خون به صورت اولیه باشد، درمان از طریق خون گیری و مصرف برخی داروها است. در نوع ثانویه می بایست علت زمینه ای غلظت خون برطرف شود.

برخی پزشکان روش حجامت را نیز برای کاهش غلظت خون پیشنهاد می نمایند. در مورد مقایسه حجامت و خون دادن باید گفت که اگرچه حجامت می تواند به عنوان یک روش درمانی در بعضی بیمارهای خاص مورد استفاده قرار گیرد ولی نمی تواند در این مورد، جای خون دادن را بگیرد. زیرا حجم خونی که در حجامت از بدن خارج می شود زیاد نیست و ما در این مورد نیاز به خارج کردن مقادیری از خون بدن داریم.

منبع: سیمرغ