یک نامه الکترونیکی شامل یک امضای دیجیتال، نشان دهنده این موضوع است که محتوای پیام از زمان ارسال تا زمانی که به دست شما رسیده است، تغییر نکرده است. در صورت بروز هرگونه تغییر در محتوای نامه، امضای دیجیتال همراه آن از درجه اعتبار ساقط می‌شود.

سال گذشته بود که بانک مرکزی از اجرایی شدن امضای دیجیتال در بانکها از اول آذرماه سال 91 خبر داده بود ولی این موضوع همانند بسیاری از موضوعات دیگر تا به امروز عملیاتی نشده و به ورطه فراموشی سپرده شده است.

به گزارش ایسنا ظاهرا بانک مرکزی آمادگی لازم را در این زمینه را داشته و آن را اعلام کرده است ولی هنوز برخی بانک‌ها این آمادگی را ندارند و از سویی شاید یکی دیگر از دلایل تاخیر در این موضوع، مشغله‌هایی است که بانک مرکزی با آن دست به گریبان است.

اما امروزه سوء استفاده از آدرس‌های ایمیل برای مهاجمان و ویروس‌ها به امری متداول تبدیل شده است و با توجه به نحوه عملکرد آنان در برخی موارد شناسایی هویت فرد ارسال کننده یک پیام بسیار مشکل و در برخی موارد غیر ممکن است. تشخیص غیر جعلی بودن نامه‌های الکترونیکی در فعالیت‌های تجاری و بازرگانی دارای اهمیت فراوانی است.

ساختار اصلی امضای دیجیتالی بدین صورت است که نویسنده اطلاعات الکترونیکی این اطلاعات را توسط کلید رمزنگاری محرمانه خود امضا می‌کند. این کلید باید توسط کاربر برای همیشه مخفی نگهداشته شود. امضا توسط کلید همگانی مربوطه امضا کننده، سند قابل کنترل است، این کلید همگانی توسط عموم قابل رؤیت و دسترسی است.

اما ویژگی‌های مهم امضاهای دیجیتال عبارت است از: 1- در تولید آنها از اطلاعاتی که به طور منحصربه‌فرد در اختیار امضاکننده است، استفاده می‌شود. 2- به طور خودکار و توسط رایانه تولید می‌شوند. 3- امضای هر پیام وابسته به کلیه بیت‌های پیام است و هر گونه دستکاری و تغییر در متن سند موجب مخدوش شدن امضای پیام می‌گردد. 4- امضای هر سندی متفاوت با امضای اسناد دیگر است. 5- باید به راحتی قابل بررسی و تأیید باشد تا از جعل و انکار احتمالی آن جلوگیری شود.

برخی از خواص مهم امضاهای دستی عبارت است از: امضای یک شخص برای تمام مدارک یکسان است. به راحتی تولید می‌شوند. به راحتی تمیز داده می‌شوند. باید به گونه‌ای باشند که حتی‌الامکان به سختی جعل شوند. به طور فیزیکی تولید می‌شوند. یک امضای دیجیتالی یک ابزار سندیت بخشیدن الکترونیکی است که منجر به سندیت بخشیدن به یک رکورد الکترونیکی از طریق رمزنگاری با کلید همگانی می‌شود.

به منظور ایجاد یک امضای دیجیتال از یک الگوریتم ریاضی به منظور ترکیب اطلاعات در یک کلید با اطلاعات پیام، استفاده می‌شود. ماحصل عملیات، تولید یک رشته مشتمل بر مجموعه‌ای از حروف و اعداد است. یک امضای دیجیتال صرفاً به شما نخواهد گفت که «این شخص یک پیام را نوشته است» بلکه در بردارنده این مفهوم مهم است که: «این شخص این پیام را نوشته است.»

کاغذ به عنوان حامل اطلاعات مهم جای خود را کم‌کم به دیگر راه‌های تبادل اطلاعات می‌دهد. در واقع کاغذ دارای معایبی از قبیل انتقال آهسته و پرهزینه اسناد است. همچنین شیوه‌های ذخیره‌سازی اطلاعات نیز به سرعت در حال تغییر است و به جای بایگانی انبوه دسته‌های کاغذ از روش‌های الکترونیکی استفاده می‌شود.