نه فقط در ایران بلکه در جهان نیز از سرآشپزها گرفته تا بازرگانان، اغلب برنج ايراني را بهترين برنج دنيا می دانند. بیشتر خانم های خانه دار ایرانی نیز برنج محصول کشور خودمان را بر برنجهاي خارجي ترجيح می دهند و مزیتی جز قیمت پایین تر و پخت بدون نیاز به مهارت را برای برای برنجهای خارجی قائل نیستند.
کشاورزان و شرکتهايي که در جهت فرآوري برنج در سه استان شمالي کشور (مازندران، گيلان و گلستان) فعاليت دارند، در سالهای اخیر بارها خواستار حمايت از تولید و فراوری برنج داخلی شده اند و هشدار داده اند که در صورت نبود پشتیبانی لازم و ادامه روند افزایشی واردات برنج خارجی، عادت ذائقه اي مردم به سمت برنجهاي وارداتي تغییر خواهد کرد.
سال گذشته توليد برنج از نظر کمي و کيفي خوب بود و اگر برنج از کشورهاي ديگر نيز وارد نمي شد با توجه به ذخيره سازي کافي برنج از سنوات گذشته ديگر جاي هيچ نگراني در بازار نبود. اما به قول دبيرانجمن صنفي برنج، اظهارات معاون وزير بازرگاني مبني بر عدم واردات حتي يک کيلو برنج خارجي به کشور در 6 ماهه اول سال 91، چراغ سبز ناخواسته ای براي افزایش چند برابری قيمت برنج وارداتی در بازار شد.
در حال حاضر با کيفيت ترين برنج داخلي با 1 يا 2 درصد خرده در شمال کشور عرضه می شود اما از آنجا که سازماني برای کنترل قيمت اين برنج در در دیگر شهرها نیست، علاوه بر بالارفتن چند برابري قيمت، درصد خرده و ناخالصي آن نيز افزايش مي يابد. با همین بهانه، واردکنندگان برنج هاي وارداتي نیز براي جلب اطمینان مشتري قيمت ها را بالا می برند تا با کاهش فاصله قیمتی، القای کم بودن فاصله کیفی کنند.
در این میان نیز دولت فقط برنج هاي پرمحصول را مي خرد و از سوی دیگر نابسامانی مکانيزم خريد تضميني ارقام پرمحصول و راضی نبودن کشاورزان از قیمت خرید، انگیزه آنان برای فروش برنج باکیفیت به دولت را از بین برده و کشاورزان را واداشته است تا برنج هاي توليدي خود را با قیمتی بالاتر از قيمت برنج هاي بی کیفیت وارداتي در بازار عرضه کنند.
این موضوع رفته رفته به کاهش تولید برنج باکیفیت داخلی خواهد انجامید و قیمت آن را نیز بالاتر خواهد برد که درنهایت مصرف کننده ایرانی و ذائقه اش را به سمت برنج خارجی سوق خواهد داد؛ برنج هایی مانند برنج هندی که در حجم برابر نه عطر و طعم برنج ایرانی را دارد، نه به اندازه آن مغذی است.
اما به قيمتش...