سازمان ناسا بر اساس مطالعات و عکس های ماهواره ای خود از سال 2003 تا 2010 از کاهش محسوس و کم سابقه منابع آب رودخانه های دجله و فرات که میان 4 کشور ترکیه، عراق ، سوریه و ایران مشترک هستند خبر داد.
به گزارش
عصر ایران به نقل از آسوشیتد پرس بر اساس این گزارش منطقه خاورمیانه در طی دهه گذشته یکی از کم سابقه ترین روندهای کاهش منابع آب شیرین را پشت سرگذاشته است.
در این گزارش که قرار است روز جمعه در نشریه " تحقیقات منابع آب" سازمان ژئوفیزیک آمریکا منتشر شود دلیل کاهش محسوس منابع آب خاورمیانه به ویژه کاهش منابع آب شیرین دو رودخانه مهم دجله و فرات، سوءمدیریت، افزایش تقاضا برای استفاده از منابع زیر زمینی آب و نیز خشکسالی کم سابقه سال 2007 در خاورمیانه عنوان شده است.
بر اساس این گزارش در فاصله سال های 2003 تا 2010 مجموع آب شیرین ذخیره شده دو رودخانه دجله و فرات بیش از 114 کیلومتر مکعب کاهش داشته است که این رقم کاهش پس از هندوستان دومین کاهش بزرگ منابع آب شیرین در جهان محسوب می شود.
در این گزارش آمده علت 60 درصد از دست دادن این منابع آب شیرین دو رودخانه دجله و فرات حفر بیش از 1000 چاه عمیق در عراق بوده است و 20 درصد علت آن نیز خشکسالی سال 2007 در منطقه خاورمیانه و کاهش نزولات آسمانی (برف) و خشک شدن خاک بوده است.
در این گزارش علت 20 درصد باقی نیز هدر رفت آب شیرین در آب های سطحی دریاچه ها و مخازن عنوان شده است.
در این گزارش از این کاهش محسوس به عنوان یکی از بزرگترین کاهش های منابع آب شیرین در قاره ها نام برده شده و آمده است که روند کاهش منابع آب شیرین پس از خشکسالی سال 2007 در خاورمیانه به صورت محسوس در آمده است.
گفتنی است پیشتر نیز درباره احتمال وقوع بحران در منطقه خاورمیانه و حتی جنگ های خونین بر سر منابع آب شیرین گزارش ها و تحلیل هایی در بسیاری از رسانه های جهان منتشر شده است.
خاورمیانه یکی از خشک ترین و کم آب ترین مناطق جهان است و در اجلاس اخیر تغییرات اقلیمی سازمان ملل که در دوحه قطر برگزار شد بانک جهانی در گزارشی که به این اجلاس ارایه داد کاهش منابع آب شیرین در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا را به عنوان یکی از جالش های عمده و مهم این منطقه نام برده بود.
در این گزارش تاکید شده است : در حالی که پیش بینی می شود تا سال 2045 تقاضای مصرف آب شیرین در خاورمیانه 60 درصد افزایش یابد اما طبق مطالعات انجام شده منابع آب شیرین خاورمیانه تا سال 2050 حتی به رقمی 10 درصد کمتر از میزان کنونی خواهد رسید.