سال 2012 با همه دستاوردها و خدمات علمی برای بشر، درحالی رو به پایان است که شاهد مرگ دانشمندانی بوده که حیات روزمره انسان را تغییر داده‌اند.

به گزارش ایسنا، «نیل آرمسترانگ»، که به عنوان اولین انسان به ماه قدم گذاشته بود، در سال 2012 و در سن 82 سالگی درگذشت. خانواده آرمسترانگ وی را به عنوان یک مرد خانواده دوست و قهرمان آمریکا خواندند.

آرمسترانگ فرمانده ماموریت آپولو 11 بود و توجه جهان را زمانی که در 20 ژوئیه 1969 بر روی سطح ماه قدم گذاشت و جمله معروف «این یک قدم کوچک برای انسان، یک جهش بزرگ برای بشریت است» را اظهار کرده بود، به خود جلب کرد.

وی بعدها اصرار داشت که گفته « این، قدم کوچک یک انسان ...» اما «یک» در انتقال جمله جا افتاده است.

آرمسترانگ، موفق به دریافت مدال آزادی، بالاترین جایزه به یک غیر نظامی آمریکایی شد.

«سالی راید»، زنی که در سن 32 سالگی به عنوان یکی از فضانوردان شاتل فضایی چلنجر در ماه ژوئن سال 1983 عنوان اولین زن آمریکایی در فضا را بدست آورده بود، امسال در سن 61 سالگی فوت کرد.

«جانیس واس»، یکی از پنج زن آمریکایی که پس از راید به فضا سفر کرده بود، در سن 55 سالگی درگذشت. واس در پنج ماموریت شاتل فضایی از سال 1993 تا سال 2000 به فضا سفر کرد و در سابقه خود فرماندهی دو انتقال محموله را به فضا در اختیار داشت.

«لاول راندال»، آخرین بازمانده از گروهی از دانشمندان موشکی که برنامه فضایی آمریکا را توسعه دادند، در سن 96 سالگی درگذشت. راندال که با «رابرت گودارد»، پیشتاز پرتاب موشک هم‌دوره بود، از دهه 1930 و در دوره جنگ جهانی دوم و تا اواخر قرن 20 به عنوان مهندس موشک در فضای پژوهش و برنامه کار می کرد.

دکتر «جوزف موری»، که جایزه نوبل پزشکی سال 1990 را برای کار پیشگامانه خود در پیوند عضو به دست آورد، در سن 93 سالگی درگذشت. موری اولین پیوند موفق عضو را در سال 1954 انجام داد که در آن یک کلیه سالم از یکی از دوقلوهای سالم به دیگری پیوند زده شد.

«استنفورد اووشینسکی» مخترع باتری نیکل فلز هیبریدی و مجموعه‌ای از دستگاه‌های دیگر، در سن 89 سالگی درگذشت. اووشینسکی، که تا حد زیادی خودآموخته بود، به توسعه دستگاه‌هایی مانند صفحات انرژی خورشیدی، نمایشگر مسطح تخت و قابلیت دوباره‌نویسی دیسکهای فشرده کمکهای بسیاری کرده است.

فناوری نیکل فلزی وی برای تامین نیروی خودروهای هیبریدی، دستگاههای الکترونیکی قابل حمل و بسیاری از دستگاههای دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. مجله اکونومیست در مقاله‌ای، اووشینسکی را با عنوان «ادیسون عصر ما؟» خوانده و او را در «گروه مخترعان نابغه» قرار داد.

«کیت کمپبل»، زیست شناس سلولی انگلیسی که به شبیه‌سازی گوسفند دالی کمک کرده بود، در سن 58 سالگی درگذشت. اعلام شبیه‌سازی یک پستاندار از حیوان بالغ در سال 1997 منجر به جنجال قابل توجه از جمله نگرانیهای روزافزون از امکان ادامه یافتن این تحقیقات برای شبیه‌سازی انسان شد. چندین کشور و همچنین آمریکا شبیه‌سازی و تولیدمثل انسان را توقیف کرده و سازمان ملل متحد در یک بیانیه غیرالزام‌آور در سال 2005 از اعضای خود خواست تا هر گونه تلاش برای شبیه‌سازی انسان به هر شکل را ممنوع کنند.

«اندرو هاکسلی» که بطور اشتراکی جایزه نوبل پزشکی را در سال 1963 برای کشف چگونگی تولید پالسهای الکتریکی توسط عصبها که فعالیتهای عضلانی را کنترل می کنند، بدست آورده بود، در سن 94 سالگی درگذشت. هاکسلی از سال 1984 تا 1990 به عنوان استاد دانشکده ترینیتی در دانشگاه کمبریج خدمت کرد.

او جایزه سال 1963 را با «جان هوچکین» و «آلن اکل» از اتریش به اشتراک گذاشت.

اریک کاندل، برنده جایزه نوبل در سال 2000، اظهار کرد که کشف هاکسلی و هوچکین کاری را برای زیست شناسی سلولی نورون انجام داد که ساختار دی‌ان‌ای برای بقیه زیست‌شناسی انجام داده است.

«یوجین پلی»، مخترع آمریکایی کنترل از راه دور تلویزیون که الگوهای مصرف رسانه‌ها و شیوه‌های برنامه‌نویسی تلویزیون را در سراسر جهان تغییر داده، در سن 96 سالگی درگذشت. وی فلش خودکار کنترل از راه دور را در سال 1955 طراحی کرد که بینندگان با اشاره یک دستگاه شبیه به سلاح تابشی به سوی سلولهای نوری ساخته شده در نمایشگر تلویزیون‌های زنیت می‌توانستند شبکه را تغییر داده و صدا را کنترل کنند.

«رولاند مورنو»، مخترع فرانسوی-مصری فناوری کارت هوشمند موجود در کارتهای تلفن، کارتهای بانکی و سیم کارت در سراسر جهان، در سن 66 سالگی درگذشت. مورنو در سال 1945 در قاهره به دنیا آمد و در سن 29 سالگی این مفهوم را برای صفحه مدار مینیاتوری الکترونیکی ثبت اختراع کرد که می‌تواند اطلاعات الکترونیکی را بطور ایمن نگه دارد. این ابداع در نهایت برای او بیش از 130 میلیون دلار حق امتیاز کسب اختراع را به ارمغان آورد.

اختراع او در حقیقت پایه کارتهای هوشمند است که به یک تراشه مینیاتوری رایانه‌ای مجهز بوده و در حال حاضر در سراسر جهان یافت می شود. این فناوری همچنین منجر به ورود سیم کارتهای مورد استفاده در تلفنهای همراه به بازارها شده است.

«جک ترامیل» که با رایانه‌های شخصی کم هزینه کومودور در اواخر دهه 1970 و اوایل 80 رایانه را به میلیونها انسان معرفی کرد، در سن 83 سالگی درگذشت. شرکت بین المللی کومودور اولین رایانه شخصی کم هزینه خود موسوم به PET را در سال 1977 معرفی کرد و به دنبال آن کومودور VIC-20 در سال 1980 و کومودور بسیار محبوب 64 به بازار آمدند.

«مایکل مالون»، مورخ دره سیلیکون و نویسنده آمریکایی اظهار کرد: جک ترامیل واقعا مردی است که انسان عادی را به صنعت رایانه وارد کرد.

«جوزف وودلند»، مخترع بارکد روی تقریبا تمام محصولات در حال فروش در جامعه مدرن، در سن 91 درگذشت.

وودلند یک دانشجوی فارغ التحصیل موسسه فناوری درکسل در فیلادلفیا بود و در دهه 1940 با همکلاسی‌اش «برنارد سیلور» یک فناوری از نوارهای چاپ شده با عرض متفاوت را برای رمزگذاری اطلاعات محصول مصرفی با قابلیت اسکن نوری ابداع کردند.

وودلند مدال ملی فناوری و نوآوری را در سال 1992 دریافت کرد و یکی از اعضای مخترعان ملی سالن مشاهیر شد.

«آرتور جنسن» که نظریه وی در مورد ریشه داشتن فاصله نمرات هوشبهر بین دانش آموزان سیاه و سفید در تفاوتهای ژنتیکی آنان باعث بحثهای زیاد شد، در سن 88 سالگی درگذشت.

جنسن، که استاد بازنشسته دانشکده تحصیلات تکمیلی آموزش در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی بود، در یک مقاله در سال 1969 در مجله نقد و بررسی آموزشی هاروارد اظهار کرد که هوش عمومی تا حد زیادی ژنتیکی بوده و عوامل فرهنگی مانند پرورش تنها یک اثر کوچک دارند. جنسن که از سوی برخی به عنوان یک نژادپرست شناخته می شد، بارها مورد تهدید قرار گرفت.

«مارتین فلایشمان»، شیمیدانی که در سال 1989 با «استنلی پونز» مدعی دستیابی به «همجوشی سرد» شده بود، در 85 سالگی درگذشت. این شیمیدان متولد چک که در سال 1938 به انگلستان نقل مکان کرده بود، با پونز، دانشمند آمریکایی، در دانشگاه یوتا کار می کرد که این دستاورد در آنجا بدست آمد.

محققان در سراسر جهان در تلاشی بی‌نتیجه کوشیدند تا این آزمایش ساده را که به نظر می‌رسید نویدبخش انرژی تقریبا نامحدود ارزان و مفهوم همجوشی باشد، در شرایط آزمایشگاهی طبیعی بازسازی کنند که با شکست مواجه شده و اتهام درهم و برهم بودن کار و حتی تقلبی بودن آشکار این دستاورد را متوجه این دانشمند کردند.

تماشاخانه