عصر ایران؛ امیر باران – ارغوان رضایی را باید یکی از اسم هایی دانست که نظرات زیادی را در چند وقت اخیر به خود اختصاص داده است. او که ملکه تنیس ایران لقب گرفته است، بیشتر به عنوان یک تنیسباز فرانسوی بازی میکند اما دو بار (در سالهای ۲۰۰۱ و ۲۰۰۵) به عنوان بازیکن تیم تنیس زنان ایران، در مسابقات اسلامی زنان مدال طلا کسب کردهاست و خود را ایرانی میداند.
ارغوان البته خودش هم نمی داند که باید فرانسوی خوانده شود یا ایرانی. اصولا افتخاراتش برای تنیس ایران است یا تنیس فرانسه. شاید بتوان گفت که مهمترین ویژگی او همین باشد که ملیتش تثبیت شده نیست، این خصیصه حتی بیشتر از توانمندی هایش به عنوان یک تنیسور مورد بحث و نظر است.
ارغوان البته ایران را به فرانسه ترجیح می دهد، او روزی در این باره گفته بود که " هرگاه برای ایران راکت به دست گرفتم، خیلی خوشحال شدم و فکر میکنم این یک افتخار برایم محسوب میشود که برای مملکت ایران بازی کنم و پیروز شوم و مطمئن باشید اگر زمینه آن فراهم باشد، به نام ایران بازی خواهم کرد. با این وجود حتی هنگامی که این جا بازی میکنم هم تبار ایرانیام را فراموش نکرده ام و در همین مسابقات هرگاه پیروز می شدم، من را در اخبار و برنامه ها به عنوان یک تنیسور ایرانی- فرانسوی معرفی می کردند و قطعاً هیچ گاه خاکی که در آن ریشه دارم، از خاطر نخواهم برد."
رضایی همچنین درباره آروزهای ورزشی اش این طور سخن گفته است: سقفی خاصی برای آرزوهایم قائل نشده ام اما تلاش می کنم به این خواسته قلبی ام که حضور در جمع10 تنیسور برتر جهان است، دست یابم که رسیدن به این موقعیت در تنیس جهان، نیازمند آن است که مسیر پیشرفتم را بدون وقفه ادامه دهم اما قطعاً کار سادهای نخواهند بود و برای کسب این موقعیت، با توجه به رقبای مطرحی که پیش رو دارم، علی الخصوص تنیس بازان روس، دستیابی به این هدف، بسیار دشوار خواهد بود اما برای تحقق آن آماده و مصمم هستم.
ارغوان که علاقه خودش را به تنیس از همان دوران کودکی نشان داده بود، این ورزش را با کمک پدر و برادرش در 8 سالگی فرا گرفت.
پدرش ارسلان رضایی و برادرش انوشیروان رضایی هیچوقت بازیکنانی حرفه ای نبودند ، اما تمام تلاش خودشان را کردند تا از ارغوان یک تنیسور حرفه ای بسازند و موفق هم شدند. ارغوان در مورد تمرینات سخت دوران کودکی عنوان می کند : "بعضی روزها گريه می كردم. برف و باران می باريد و گاهی وقتها درجه هوا به زير صفر هم می رسيد اما باز هم پدر مجبورم میكرد تمرين كنم."
در تمام اين سال ها ارغوان حامی مالی نداشت و پدرش تمام هزينه های زمين بازي ، بليتهای مسافرت و اقامت در هتلها را پرداخت می كرد. حتی پول نداشت كه كفش استاندارد تنيس روی چمن را بخرد. اما نتیجه سال ها تمرین این دختر ایرانی تبار نتیجه داد و او در سنین نوجوانی توانست به مسابقات گرند اسلم راه پیدا کند.
ارغوان از كودكی عادت كرده كه در مسابقاتش پلاكی با طرح نقشه ايران را به گردن بندازد. اما اين پلاك چندی پیش برایش دردسر درست کرد. در يك كنفرانس خبری خبرنگار خبرگزاری فرانسه از ارغوان پرسيده بود: "وقتی از امكانات فرانسه برای تمرين استفاده می كنی چرا نقشه ايران را به گردن می اندازی؟" و ارغوان اين طور جواب داد: "من متولد فرانسه هستم اما پدر و مادرم ايرانی هستند. اگر به يك مادر بگویند كدام بچه را دوست داری ، حتما جواب می دهد هر دو را. من اين كار را می كنم تا ثابت كنم ملیت ایرانی هم دارم."
اگه امکانات تمرین ارغوان برا باقی دخترا ایرانی تو ایران فراهم باشه مطمئن باشین ما چندین ارغوان میتونیم داشته باشیم ولی بهر حال کار ارغوان و استعدادش و زحماتش قابل تقدیره و کار هرکسی هم نیست امیدوارم ارغوان رو صدر جدول تنیسورا دنیا ببینیم.