.png "عصر ایران")
۰۶ آذر ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۶ آذر ۱۴۰۳ - ۰۷:۵۶
هیجان و جنون یکی از پرفرازونشیب‌ترین روزهای خرید / بلک فرایدی یا جمعه سیاه چطور به وجود آمد؟ (فیلم) کد ۲۴۵۴۳۶
قراردادهای کلان و مسئولان خواب!
عصر ایران - این روز‌ها فصل نقل و انتقالات نیم فصل لیگ برتر است و همانطور که انتظار می‌رفت، بار دیگر باشگاه‌ها به سراغ خریدهای چند صد میلیاردی و گاهی میلیاردی رفته‌اند تا این سؤال دوباره در اذهان اهالی فوتبال و حتی لایه‌های مختلف جامعه به وجود آید که «دست آورد این هزینه‌ها چه چیزی خواهد بود»
پول‌هایی که باشگاه‌ها به برخی بازیکنان می‌دهند یا حداقل نسبت به پرداختش متعهد می‌شوند، در شرایطی که اکثر مردم زیر فشار اقتصادی شدید قرار دارند و حقوق‌ها کفاف زندگی پرمشقت این روز‌ها را نمی‌دهد، هر شنونده‌ای را متاثر می‌کند که چرا باید در فوتبالی که هیچ نفعی برای این مردم ندارد و ناامیدی‌هایشان را بیشتر می‌کند، مبالغی با صفرهای پرشمار رد و بدل شود.
بررسی میانگین درآمد یک معلم، یک کارمند، یک مهندس و یا حتی یک پزشک حاذق نشان می‌دهد که فاصله درآمد آن‌ها با فوتبالیست‌هایی که حتی یک سوم آن‌ها زحمت نمی‌کشند و البته تحصیلات و سواد بالایی هم ندارند، بسیار زیاد و متاثر کننده است، اما در سالهای اخیر چه کسی پیدا شده بر سرعت گرفتن این روند مخرب نظارت کند؟
کدام مقام نظارتی با جدیت وارد بازار آشفته نقل و انتقالات شده و اول از همه با مدیرانی که چنین رقم‌هایی را پرداخت می‌کنند، برخورد کرده است؟ کدام مسئول در فدراسیون فوتبال این توانایی را دارد که با مدیران و بازیکنان متخلف برخورد کند؟ کدام مقام دولتی - که همه این پول‌ها از جیب دولت و از بیت المال به این بازیکنان داده می‌شود - وارد ماجرا شده و با متخلفان برخورد کرده است؟
با گذاشتن نام حرفه‌ای روی لیگ برتر ایران - که البته هیچ چیزش به حرفه‌ای‌ها نمی‌خورد - روند پرداخت به بازیکنان و مربیان سیر نجومی به خود گرفت و بازیکنی که از نظر فنی کیلومتر‌ها با بازیکنان بزرگ دهه‌های ۵۰ و ۶۰ فوتبال ایران فاصله داشت، برای یک فصل رقمی گرفت که بازیکنان بزرگ آن دو دهه در تمام دوران فوتبال خود چنین رقمی دریافت نکردند.
حالا این روز‌ها دو باشگاه استقلال و پرسپولیس - که بالا‌ترین میزان بدهی در تمام تیم‌های لیگ برتر را دارند - گوی سبقت را در پرداخت‌های نجومی به بازیکنان از یکدیگر می‌ربایند و پول‌ها و اقلام دیگری به بازیکنان می‌دهند که هیچ ثمره‌ای بجز افزایش بدهی‌های میلیاردی این دو باشگاه نخواهد داشت.
پرسپولیس و استقلال در سالهای اخیر آنقدر در این فوتبال هزینه بی‌مورد کرده‌اند که حالا هرکدامشان بالای ۱۰ میلیارد تومان بدهی دارند و ظاهرا این میزان هر سال در حال افزایش است و مدیر فعلی برای مدیر بعدی بدهی می‌گذارد و این چرخه همچنان ادامه خواهد داشت!
اینکه یک مدیر توانایی دارد برای یک فصل پول زیادی را به باشگاه می‌آورد - که در آن هم شک و شبه‌های زیادی وجود دارد که از کجا می‌آورد - اصلا بد نیست، اما وقتی سوابق گذشته را بررسی می‌کنیم متوجه می‌شویم که قبلا نیز مدیرانی به پرسپولیس و استقلال آمده‌اند که اقدام به جذب بازیکنان بزرگ و پرداخت‌های سنگین کرده‌اند اما نه تنها تیمشان موفق نبوده و جامی را کسب نکرده است، بلکه زمانی که صندلی ریاست باشگاه را ترک می‌کردند تنها میلیارد‌ها تومان بر بدهی‌های این باشگاه افزوده بودند.
همین پرسپولیس که در فصل جاری ولخرجی‌هایش مورد انتقاد اهالی فوتبال خصوصا مدیران باشگاه رقیب قرار گرفته است، با وجود جذب بازیکنانی چون کریم انصاری فرد، قاضی، سید جلال حسینی، محسن بنگر و... که چند میلیارد تومان «تاکید می‌شود تومان» خرج روی دست باشگاه گذاشته است به جز هفته اول، در بقیه هفته‌ها عنوان پایین نشینی را با خود به یدک می‌کشید تا مشخص شود که در فوتبال، این پول نیست که موفقیت می‌آورد و مدیریت و تدبیر اگر نباشد، راهی به جز بن بست نخواهد ماند.
نکته عجیب در مورد مدیران استقلال و پرسپولیس این است که با وجود اینکه هرکدامشان میلیارد‌ها تومان برای این دو باشگاه بدهی باقی گذاشته‌اند اما وقتی از باشگاه رفته‌اند هیچ نهاد و مقام نظارتی یک بار هم از آن‌ها سوال نکرده است که این پول‌ها کجا رفت و این بدهی‌ها از کجا آمد؟!
شاید به همین خاطراست که مدیران استقلال و پرسپولیس با خیالی آسوده چک می‌کشند و وعده‌های میلیاردی می‌دهند و در پایان مهلت ماموریتشان که اکثرا هم با برکناری از سوی مقامات بالادستی صورت می‌گیرد، خیلی راحت و با خیالی آسوده و البته برخی با جیبی پر از پول صندلی را به فرد بعدی تحویل می‌دهند تا سختی‌های مدیریت این دو باشگاه را او تحمل کند!
تماشاخانه
پول‌هایی که باشگاه‌ها به برخی بازیکنان می‌دهند یا حداقل نسبت به پرداختش متعهد می‌شوند، در شرایطی که اکثر مردم زیر فشار اقتصادی شدید قرار دارند و حقوق‌ها کفاف زندگی پرمشقت این روز‌ها را نمی‌دهد، هر شنونده‌ای را متاثر می‌کند که چرا باید در فوتبالی که هیچ نفعی برای این مردم ندارد و ناامیدی‌هایشان را بیشتر می‌کند، مبالغی با صفرهای پرشمار رد و بدل شود.
بررسی میانگین درآمد یک معلم، یک کارمند، یک مهندس و یا حتی یک پزشک حاذق نشان می‌دهد که فاصله درآمد آن‌ها با فوتبالیست‌هایی که حتی یک سوم آن‌ها زحمت نمی‌کشند و البته تحصیلات و سواد بالایی هم ندارند، بسیار زیاد و متاثر کننده است، اما در سالهای اخیر چه کسی پیدا شده بر سرعت گرفتن این روند مخرب نظارت کند؟
کدام مقام نظارتی با جدیت وارد بازار آشفته نقل و انتقالات شده و اول از همه با مدیرانی که چنین رقم‌هایی را پرداخت می‌کنند، برخورد کرده است؟ کدام مسئول در فدراسیون فوتبال این توانایی را دارد که با مدیران و بازیکنان متخلف برخورد کند؟ کدام مقام دولتی - که همه این پول‌ها از جیب دولت و از بیت المال به این بازیکنان داده می‌شود - وارد ماجرا شده و با متخلفان برخورد کرده است؟
با گذاشتن نام حرفه‌ای روی لیگ برتر ایران - که البته هیچ چیزش به حرفه‌ای‌ها نمی‌خورد - روند پرداخت به بازیکنان و مربیان سیر نجومی به خود گرفت و بازیکنی که از نظر فنی کیلومتر‌ها با بازیکنان بزرگ دهه‌های ۵۰ و ۶۰ فوتبال ایران فاصله داشت، برای یک فصل رقمی گرفت که بازیکنان بزرگ آن دو دهه در تمام دوران فوتبال خود چنین رقمی دریافت نکردند.
حالا این روز‌ها دو باشگاه استقلال و پرسپولیس - که بالا‌ترین میزان بدهی در تمام تیم‌های لیگ برتر را دارند - گوی سبقت را در پرداخت‌های نجومی به بازیکنان از یکدیگر می‌ربایند و پول‌ها و اقلام دیگری به بازیکنان می‌دهند که هیچ ثمره‌ای بجز افزایش بدهی‌های میلیاردی این دو باشگاه نخواهد داشت.
پرسپولیس و استقلال در سالهای اخیر آنقدر در این فوتبال هزینه بی‌مورد کرده‌اند که حالا هرکدامشان بالای ۱۰ میلیارد تومان بدهی دارند و ظاهرا این میزان هر سال در حال افزایش است و مدیر فعلی برای مدیر بعدی بدهی می‌گذارد و این چرخه همچنان ادامه خواهد داشت!
اینکه یک مدیر توانایی دارد برای یک فصل پول زیادی را به باشگاه می‌آورد - که در آن هم شک و شبه‌های زیادی وجود دارد که از کجا می‌آورد - اصلا بد نیست، اما وقتی سوابق گذشته را بررسی می‌کنیم متوجه می‌شویم که قبلا نیز مدیرانی به پرسپولیس و استقلال آمده‌اند که اقدام به جذب بازیکنان بزرگ و پرداخت‌های سنگین کرده‌اند اما نه تنها تیمشان موفق نبوده و جامی را کسب نکرده است، بلکه زمانی که صندلی ریاست باشگاه را ترک می‌کردند تنها میلیارد‌ها تومان بر بدهی‌های این باشگاه افزوده بودند.
همین پرسپولیس که در فصل جاری ولخرجی‌هایش مورد انتقاد اهالی فوتبال خصوصا مدیران باشگاه رقیب قرار گرفته است، با وجود جذب بازیکنانی چون کریم انصاری فرد، قاضی، سید جلال حسینی، محسن بنگر و... که چند میلیارد تومان «تاکید می‌شود تومان» خرج روی دست باشگاه گذاشته است به جز هفته اول، در بقیه هفته‌ها عنوان پایین نشینی را با خود به یدک می‌کشید تا مشخص شود که در فوتبال، این پول نیست که موفقیت می‌آورد و مدیریت و تدبیر اگر نباشد، راهی به جز بن بست نخواهد ماند.
نکته عجیب در مورد مدیران استقلال و پرسپولیس این است که با وجود اینکه هرکدامشان میلیارد‌ها تومان برای این دو باشگاه بدهی باقی گذاشته‌اند اما وقتی از باشگاه رفته‌اند هیچ نهاد و مقام نظارتی یک بار هم از آن‌ها سوال نکرده است که این پول‌ها کجا رفت و این بدهی‌ها از کجا آمد؟!
شاید به همین خاطراست که مدیران استقلال و پرسپولیس با خیالی آسوده چک می‌کشند و وعده‌های میلیاردی می‌دهند و در پایان مهلت ماموریتشان که اکثرا هم با برکناری از سوی مقامات بالادستی صورت می‌گیرد، خیلی راحت و با خیالی آسوده و البته برخی با جیبی پر از پول صندلی را به فرد بعدی تحویل می‌دهند تا سختی‌های مدیریت این دو باشگاه را او تحمل کند!
نظرات کاربران
لینک کوتاه: کپی لینک