درحال حاضر اسمیت به همراه ناتان لندن همکار خود در دانشگاه دوک روی این مسئله کار می کنند که چگونه لبه های یک شنل نامرئی میکرو موجی باید قرار بگیرد تا بتوان اطمینان حاصل کرد که نور از اطراف شنل به طور کامل رد شده و هیچ بازتابی به چشم نمی رسد.

دانشمندان برای نخستین بار موفق به پنهان شدن یک شی شدند و به رویای علمی تخیلی شنل نامرئی جامعه عمل پوشاندند!

به گزارش خبرآنلاین به نقل از ساینس دیلی، بسیاری از تلاشهایی که تاکنون برای ارائه " شنل نامرئی" صورت گرفته بود، کامل نبوده و همه آنها بخشی از تابشی را منعکس کرده و این تلاش رویایی را ناتمام می گذاشتند اما محققان دانشگاه دوک به این تدبیر دست یافته اند.

این درحالی است که تاکنون این شنل نامرئی تنها از یک بعد کار می کند.

ایده شنل نامرئی در سال 2006 شکل گرفت، زمانی که جان پندری از کالج امپریال لندن و دیوید شوریگ و دیوید اسمیت از دانشگاه دوک نظریه تبدیل نور را در یک مقاله علمی ارائه کرد و برای نخستین بار استفاده از امواج میکرو ( طول موجهای بلندتر از چیزی که می توانیم ببینیم) را در یک مقاله علمی دیگر که سال گذشته منتشر شد نشان داد.

این مقاله جنب و جوش بسیاری را در جامعه علمی برای کار روی طول موجهای مختلف به ویژه رقم زد و همانطور که مقاله علمی " شنل نامرئی من کجاست" یاد آور شده، این عرصه از آن زمان تاکنون پیشرفت قابل توجهی کرده است، درحالی که تاکنون هیچ کدام از تلاش ها به طور کامل نظریه اولیه را تحقق نبخشیده بود.

این ساختارها می توانند در مقابل ویژگیهای فوق العاده نور مقاومت کنند و هرکدام از این تلاش ها تنها تاحدی به نظریه اولیه نزدیک شده بود.

براساس نظریه اصلی، هیچ کس شیئ مخفی شده زیر شنل نامرئی را نمی بیند بلکه صحنه پشت آن را می بیند، اگرچه انعکاس های این شنل نشان می دهد که به نوعی صحنه پشت این چشم تارتر شده است.

درحال حاضر اسمیت به همراه ناتان لندن همکار خود در دانشگاه دوک روی این مسئله کار می کنند که چگونه لبه های یک شنل نامرئی میکرو موجی باید قرار بگیرد تا بتوان اطمینان حاصل کرد که نور از اطراف شنل به طور کامل رد شده و هیچ بازتابی به چشم نمی رسد.

در این آزمایش از شنل نامرئی الماسی شکل با ویژگی خاصی که گوشه های آن شبیه به الماس بود برای مخفی کردن یک استوانه 7.5 سانتیمتر قطر و یک سانتیمتر طول استفاده شد.

اگرچه تصویر کاملی از این آزمایش ارائه شد و نتیجه رضایت بخش بود، اما این روش تنها از یک جهت کاربردی است و از جهات دیگر عملی نشده است.

پیش از این نیز دانشمندان پوششی از جنس متامتریال بافته بودند که باعث می‌شد باز‌تاب ریز‌موج‌ها (مایکروویو) هنگام برخورد به سطوح ناهموار، همانند بازتاب آن‌ها از سطوح تخت باشد!

آن پوشش قدیمی وقتی روی اجسام را می پوشاند، آن‌ها را در مقابل گستره وسیعی از ریزموج‌ها نامریی می‌کرد.