خودکشي يکي از آسيب‌هاي اجتماعي دردناک و بسيار ترسناک است. آمارها نشان مي‌دهد که خودکشي در کشور ما افزايش يافته و مسئولان وزارت بهداشت مي‌گويند از بين هر 100 هزار ايراني، سالانه بيش از 60 نفر، اقدام به خودکشي مي‌کنند.

هر چند که خودکشي به خاطر ويژگي‌هاي فرهنگي کشور ما بسيار نکوهيده شده است ولي بايد پذيرفت که اين پديده در جامعه ما وجود دارد. در زندگي روزانه، هرکسي ممکن است با اين افراد مواجهه شود که ضرورت آشنايي با اين واقعيت اجتماعي حال حاضر جامعه ما را دوچندان مي‌کند.

اگرچه که ممکن است هر کسي به خودکشي فکر کرده باشد ولي افرادي که اقدام به خودکشي و يا مرتکب آن مي‌شوند معمولا يکي يا بيشتر از يکي از عوامل خطر زير را دارند:

• سابقه خودکشي قبلي يا سابقه خودکشي در خانواده

• سابقه طلاق، سوء مصرف مواد و يا خشونت والدين

• سابقه شخصي يا خانوادگي افسردگي يا ديگر مشکلات سلامت رواني

• سابقه سوء استفاده جسمي يا جنسي

• سابقه رفتارهاي تکانشي، مخاطره آميز و خشونت آميز

• سابفه سوء مصرف مواد يا ديگر رفتارهاي خودمخرب

ريسک خودکشي افزايش مي‌يابد وقتي تجارب فرد جزء عوامل تشديد کننده زير باشند.
برخي عوامل تشديد کننده احتمال خودكشي عبارتند از:

• يک رويداد دردناک مانند مرگ يکي از غزيزان، طلاق يا جدايي از فرزندان

• تکرار مواجهه با درد، جراحت و مرگ

• درد مزمن جسمي يا يک بيماري صعب العلاج

• فشار شديد ناشي از مشکلات مالي، از دست دادن شغل و يا روابط دشوار

همچنين اگر فردي دسترسي آسان به سلاح گرم، داروهاي کشنده و يا ديگر وسايل منجر به خودکشي داشته باشد، خطر خودکشي وي افزايش مي‌يابد.

تغييرات رفتاري زير را در افرادي که مستعد خودکشي هستند مي‌توان مشاهده کرد:

• کاهش عملکرد در مدرسه، کار يا ديگر فعاليت ها

• آشفتگي ظاهري

• اعتصاب غذا يا عدم پيروي از دستورات پزشک(به ويژه در بين سالمندان)

• بيان جمله ((خداحافظ براي آخرين بار))

عوامل خطر خودکشي به تنهايي نمي‌توانند خودکشي را پيش بيني کنند. خيلي افراد با موقعيت‌هاي آسيب زاي خانوادگي و در شرايط سخت زندگي مي‌کنند. خيلي افراد با رويدادهاي آسيب زا يا رويدادهاي پراسترس تطابق پيدا مي‌کنند.پس چه محرک هايي( نه همه محرک ها) باعث مي‌شوند تا برخي افراد اقدام به خودکشي کنند؟ تحقيقات رايج نشان داده اند که زماني اشخاص خودکشي را انتخاب مي‌کنند که سه جريان فکري به طور همزمان بروز مي‌کنند.

• اعتقاد براين که شخص باري بر دوش ديگران است (اعتقاد براين که مرگ وي مفيدتر از زنده بودن او است).

• احساس عميق تنهايي، بيگانگي و انزوا

• نهراسيدن از درد، جراحت و مرگ

تماشاخانه