متکی با تاکید بر اینکه به اعتقاد من، در طرف آمریکایی هنوز اراده سیاسی برای مذاکره وجود ندارد و آمریکاییها هنوز معتقدند که با استفاده از زور میتوانند جمهوری اسلامی را به تسلیم وادار و نوعی فروپاشی از درون ایجاد کنند، خاطرنشان کرد: تا زمانی که این رویکرد در کاخ سفید و گردانندگان آن حاکم است طرح رابطه ایران و آمریکا نمیتواند یک دستور کار واقعی باشد. مذاکره بین دو کشوری که 33 سال و در یک دوره طولانی با یکدیگر در مخاصمات بودهاند، نمیتواند بدون یک تعریف مشترک آغاز شود.
وزیر پیشین وزارت امور خارجه گفت: اگر در مقوله مذاکره ایران با آمریکا به تعریف مشترکی نرسیم، نمیتوانیم یک مذاکره سازنده داشته باشیم.
به گزارش ایسنا، منوچهر متکی در نمایشگاه مطبوعات درباره بحث رابطه ایران با آمریکا با بیان اینکه رابطه ایران و آمریکا موضوعی نیست که در یک فضای تبلیغاتی و یا شانتاژ سیاسی و برای اهداف خاصی در دستور کار قرار بگیرد، اظهار کرد: موضوع رابطه ایران و آمریکا بررسی دو پرونده قطور 37 و 33 ساله مملو از دخالتها در ایران در دوران حکومت پهلوی و برخوردهای خصمانه در دوره 33 ساله است.
وی افزود: چنین پرونده قطوری را مورد بررسی قرار دادن که منجر به رابطه بین ایران و آمریکا شود به مقدمات فراوانی نیاز دارد و اولین مقدمه لازم برای ورود به این بحث، وجود اراده سیاسی لازم است.
متکی با تاکید بر اینکه به اعتقاد من، در طرف آمریکایی هنوز چنین ارادهای وجود ندارد و آمریکاییها هنوز معتقدند که با استفاده از زور میتوانند جمهوری اسلامی را به تسلیم وادار و نوعی فروپاشی از درون ایجاد کنند، خاطرنشان کرد: تا زمانی که این رویکرد در کاخ سفید و گردانندگان آن حاکم است طرح رابطه ایران و آمریکا نمیتواند یک دستور کار واقعی باشد.
وزیر پیشین وزارت امور خارجه در ادامه گفت: مذاکره بین دو کشوری که 33 سال و در یک دوره طولانی با یکدیگر در مخاصمات بودهاند، نمیتواند بدون یک تعریف مشترک آغاز شود.
وی افزود: آمریکاییها نشان دادهاند که تعریف آنها از مذاکره با مخالفینشان، پذیرش دستورالعملها و نظرات آنها توسط طرف مقابل است در حالی که این اسمش مذاکره نیست. یعنی اگر کسی نظرات آنها را بپذیرد میگویند اهل مذاکره است و اگر اینطور نباشد، آن را اهل مذاکره نمیدانند بنابراین تا در مقوله مذاکره به تعریف مشترکی نرسیم نمیتوانیم یک مذاکره سازنده داشته باشیم.
متکی در ادامه همچنین درباره تلاش اخضر ابراهیمی برای حل بحران سوریه نیز گفت: سازمان ملل موظف و مکلف است که در جهت کاهش تنشها و درگیریها در سطح داخلی کشورها و همچنین درگیریهای منطقهای بین کشورها نقشآفرینی کند و نخستین گام در این نقشآفرینی این است که آتش مخاصمات خاموش شود.
وزیر پیشین وزارت امور خارجه با بیان اینکه آتشبس تعبیری در جهت متوقف کردن آتشافروزیها قلمداد میشود، اظهار کرد: این نرم طبیعی و قابل انتظاری است که سازمان عریض و طویلی مثل سازمان ملل، دبیرکل آن، شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل و هماکنون نماینده ویژهای که مسوول این کار گذاشتهاند (اخضر ابراهیمی) باید در این مسیر گام بردارند، حال اینکه آقای اخضر ابراهیمی اعلام آتشبس کردهاند در واقع نرم سازمان ملل را مطرح کردند و این کار درستی است.
متکی در ادامه اظهار کرد: مشکل این است که کسانی که با اهداف خاصی مداخله در امور سوریه را در برنامه کار خود گذاشتهاند ترغیب گروههای مسلح را نیز با حمایتهای مادی در برنامه خود قرار دادهاند چه در خارج از منطقه مثل آمریکا و چه در منطقه یعنی عربستان، قطر و ترکیه با یک شرایط پارادوکسیکالی مواجه شدهاند.
وی اضافه کرد: چنین تناقضی این است که از یک طرف باید نرمهای بینالمللی را بپذیرند به این معنی که اگر بین طرفین آتشافروزی شد حمایت از آتشبس یک نرم بینالمللی است و کسی نمیتواند بگوید من مخالف آتشبس هستم. از طرف دیگر آنها در یک سوی آتشافروزی و درواقع خود در این بحث دخیل هستند؛ بنابراین نمیتوانند موضع بیطرفانه بگیرند.
متکی خاطرنشان کرد: روی آوردن به آتشبس نشان دهنده این است که سیاستهای مداخلهگرایانه در مسائل داخلی سوریه در حال به پایان رسیدن راه خود است.
وی در ادامه در خصوص رابطه ایران و ترکیه و نقش ترکیه در سوریه نیز اظهار کرد: دو کشور ایران و ترکیه باید تمام تلاش خود را در جهت گسترش روابط داشته باشند.
متکی با مورد توجه قرار دادن سیاستهای منطقهای ترکیه اظهار کرد: سیاستهای منطقهای ترکیه تا قبل از مساله سوریه مبتنی بر تفاهم منطقهای و حمایت از کشورهای منطقه و همچنین حل مشکلات در یک راهکار سیاسی بود ولی متاسفانه در مساله سوریه، ترکیه سیاست مداخلهجویانهای را مانند عربستان و قطر در پیش گرفت و تاسفبارتر اینکه این سیاست ترکیه، سیاست خودش نیست؛ بلکه یک سیاست نیابتی است که از سوی آمریکا اعمال میکند.
وزیر پیشین وزارت امور خارجه همچنین اظهار کرد: شرایط داخلی ترکیه و شرایط سوریه به دولت ترکیه اجازه نمیدهد چنین سیاستهایی را جلو ببرد. اگر دولت آنکارا بر ادامه این سیاستها مصر باشد در واقع با ناآرامیهای بیشتر داخلی از سوی مردم خود مواجه میشود و به همین دلیل به نظر من بهترین رویکرد برای ترکیه، بازگشت به سیاستهای قبلی منطقهای خود است.
وی با بیان اینکه ورود ترکیه به بحث کمکهای تسلیحاتی به گروههای مسلح در سوریه، تمام اعتبار 10 ساله گذشته حزب عدالت و توسعه را در این کشور زیر سوال میبرد، گفت: بهترین کاری که هماکنون ترکیه میتواند انجام دهد تغییر این سیاستهای مداخلهجویانه، اتخاذ مواضع بیطرفانه و کمک سیاسی به حل مساله سوریه در کنار کشورهایی مثل ایران، همچنین تعاملات منطقهای با سازمان ملل است.