عصر ایران ؛ سعید شمس - «طرح سؤال از رییس جمهوری» احتمال این اتفاق این روزها جای ثابتی در ادبیات سیاسی ایران دارد و انجام شدنش یا منتفی شدنش بهانه بحثهایی است که بین موافقان و مخالفان رایج است تا این سؤال به وجود آید که چرایی اصرار موافقان ریشه در چه چیزی دارد و چه دلیلی باعث میشود تا مخالفان همچنان بر مخالفت با این طرح که کاملا منطبق با قانون است، تاکید کنند؟
مسعود پزشکیان نماینده اصلاحطلب مردم تبریز در مجلس نهم در همین رابطه به پرسشهای «عصر ایران» پاسخ میگوید:
*چرا برخی اصرار دارند که طرح سؤال از رییس جمهوری را پدیدهای آسیب رسان مطرح کنند؟
واقعا نمیدانم چنین ذهنیتی را با چه دلیل و استدلالی سعی دارند که به جامعه تزریق کنند؟ اینگونه اظهارات و واکنشها به حرکت کاملاً قانونی نمایندههای مجلس در شرایطی مشاهده میشود که قانون اساسی به قوه مقننه این اجازه را داده است که سؤالات خود را از رییس قوه مجریه بپرسد.
*با این حال تلاشها ادامه دارد و حتی امضاها هم رو به کاهش است.
گمان میکنم مجلس نهمیها بتوانند احمدینژاد را برای دومین بار به بهارستان دعوت کنند تا با حضور در صحن علنی مجلس به پرسش های منتخبین مردم پاسخ بدهد.
*پس حضور احمدینژاد در مجلس را باید قطعی بدانیم؟
حتماً همین طور است ، به هر حال مشکلاتی جامعه را درگیر خود کرده است و به همین دلیل مشخص مجلس نشینان لازم دیدند که سؤال هایی را از رییس دولت به عنوان نفر اول اجرایی کشور بپرسند و بر او هم واجب است که بیاید و پاسخگو باشد، چرا که پاسخگویی به عنوان یکی از مشخصههای مسؤلین جمهوری اسلامی است و هیچ کس نمیتواند از آن شانه خالی کند.
*البته بعضی ها واقعاً نگران هستند!
اجرای یک اصل از قانون اساسی هیچ نگرانی را به وجود نخواهد آورد. واقعا دلیل این همه مخالفت و موضعگیری را نمیدانم و امیدارم همه آنهایی که به نوعی با این طرح مخالفت میکنند بتوانند دلیل قانع کنندهای برای این رفتار خود بیاورند.
*یکی از دلیلهای مطرح شده این است که نگران واکنش احمدینژاد به مجلسیها هستند، به نوعی میتوان گفت که آنها نگران هستند که مبادا رییس دولت بار دیگر با ادبیاتی نه چندان جدی سخن بگوید و بازهم شأن مجلس را نادیده بگیرد. دقیقا به مانند اتفاقی که در ۲۴ اسفند سال گذشته رخ داد و احمدینژاد در صحن بهارستان مجلس و مجلسیها را به شوخی گرفت.
گفتههای شما درست است و اتفاق بدی در سال ۹۰ افتاد، اما نظر من با شما تفاوت دارد و اعتقاد دارم که همان روز و اتفاقهای افتاده و حرفهای گفته شده هم دستاورد داشت و بینتیجه نبود.
*چه دستاوردی و کدام نتیجه؟
مردم در ۲۴ اسفند سال ۹۰ درباره نوع رفتار و گفتار رییس جمهوری به یقین رسیدند، اینکه جامعه بداند که چه کسی با چه مشخصاتی در راس قوه مجریه مسؤلیت امور را به عهده دارد، به نظر من دستاورد مهی است. حالا دیگر لایههای مختلف جامعه احمدینژاد و رفتارش را به خوبی شناختهاند و این اتفاق مهمی است که در آینده به کار میآید.
*پیشبینی تان از طرح سؤال دوم چیست؟ تکرار تجربه اول یا....؟
اینکه
احمدینژاد در مجلس چه بگوید و چه رفتاری داشته باشد، در اولویت چندم قرار دارد.
مهم، این است که نمایندههایی که برای دفاع از حق و حقوق مردم قسم خوردهاند کاری
را که فکر میکنند باید انجام دهند را بدون عیب و نقش انجام بدهند.
پس تاکید میکنم
که مجلسی ها نمیتوانند به دلیل اشکالات احتمالی از وظایف خود کوتاهی کنند.
حتما
همین طور است و این طرح به هیات رییسه هم رفته است.
* ولی گفته می شود "سوال" منتفی شده ، چون برخی نماینده ها امضای خود را پس گرفته اند و تعداد امضاها از حد نصاب کمتر شده است.
نه این طور نیست که طرح سوال منتفی شده باشد ؛ حتی اگر امضاها از نصاب افتاده باشد ، می توانیم تا موعد مقرر امضا جمع کنیم تاحد نصاب قانونی حفظ شود.