عصر ایران؛ هومان دوراندیش - افزایش سرسام آور نرخ ارز در سال جاری، به غیر از تاثیرات نامطلوب کلی اش در جامعه ایران، در زندگی اقشار متعددی از مردم کشورمان نیز پیامدهای ناگوار ویژه ای در بر داشته است. یکی از این اقشار، دانشجویان ایرانی خارج از کشورند که معیشت و امکان ادامه تحصیل شان، سخت در گرو نرخ ارز است.
روند صعودی نرخ ارز در چند ماه اخیر، زمینه ساز ترک تحصیل برخی از دانشجویان ایرانی مقیم خارج و بازگشت اجباری و غمگنانه آنها به ایران شده است. متن زیر گفتگوی عصر ایران است با یکی از دانشجویان ایرانی ساکن مالزی درباره مشکلات زندگی و تحصیل دانشجویان ایرانی در این کشور.***
آقای رامبد عبیری، شما در مالزی دانشجوی چه رشته و چه مقطعی هستی؟
من در رشته بیوتکنولوژی گیاهی درس می خوانم. در مقطع دکتری.
وقتی از کشور خارج می شدی، چقدر ارز گرفتی و با چه قیمتی؟من دی ماه پارسال از ایران به مالزی آمدم. آن موقع دلار 1400 تومان و رینگیت، واحد پول مالزی، 340 تومان بود. 2000 دلار مسافرتی گرفتم و از ایران خارج شدم.
در این مدتی که آنجا هستی چقدر ارز گرفتی؟ یعنی ارز با نرخ دولتی گرفتی؟
نه. من چون باید دوره زبان می رفتم، ارز نگرفتم. قرار بود به این دوره دلار بدهند اما بعد از اینکه دوره زبان من تمام شد، دیگر چیزی ندادند. این ترم هم قرار بود به دانشجویان دلار بدهند که این هم به هم خورد. اما من چون همسرم یکبار بار به این جا آمد، از این طریق 1500 دلار مسافرتی به دستم رسید.
افزایش نرخ دلار در این مدت، چه تاثیر عینی ای روی زندگی تو داشته؟
من و همه بچه ها روزانه یک وعده غذا می خوریم. به جز خرید مواد اولیه زندگی، دیگر هیچ خرجی نمی شود کرد. همه سعی می کنند تا حد امکان هزینه هایشان را کاهش دهند.
یک دانشجو تقریباً ماهی چند رینگیت باید داشته باشد تا بتواند مخارج زندگی اش را بپردازد؟دانشجوی مجرد هر ماه باید حداقل 400 تا 700 رینگیت برای اجاره خانه بپردازد. روزی 30 رینگیت برای 2 وعده غذا و 5 رینگیت برای رفتن به دانشگاه. هر ترم نزدیک 200 تا برای کتاب و کپی و ... و به طور میانگین، ترمی هم 3000 رینگیت برای ثیت نام دانشگاه.
الان که ارز دولتی نمی گیری، بار همه هزینه هات رو دوش خودت و خانواده ات است؟بله.
اکثر دانشجوهای ایرانی در مالزی این شرایط سخت را دارند؟بله، خیلی بدتر از من. من کسی را می شناسم که ماهی 100 رینگیت هم نداره.
کارشان به ترک تحصیل و بازگشت به ایران هم می کشد؟بله. خیلی ها برمی گردند. تحصیلاتشان را نیمه کاره رها می کنند و به ایران بازمی گردند. دولت این جا هم کلی هزینه کرده و بعضاً از کسانی که می خواهند برمی گردند، خسارت می گیرد. بعضی ها هم از سر ناچاری ، غیرقانونی در رستوران ها کار می کنند که اگه دستگیر شوند، کلی مشکل برایشان ایجاد می شود.
چرا دولت از کسانی که می خواهند ترک تحصیل کنند خسارت می گیرد؟چون هر دانشگاهی برنامه ریزی کرده برای کلاسهایش. اگر کلاس هایش خالی بماند، ابن ها ضرر می کنند. به همین دلیل روز اول از همه دانشجویان 1500 رینگیت می گیرند و اگر کسی تحصیل را نیمه کاره رها کند، این مبلغ را به او پس نمی دهند.
چند نفر را می شناسی که به ایران برگشته باشند؟ نزدیک به 10 نفر از دوستان خودم برگشته اند.
بیشتر دخترها ترک تحصیل می کنند و به ایران می آیند یا پسرها؟بیشتر متاهل ها. دختر و پسر از این نظر خیلی فرقی ندارند. یک واقعیت تلخ هم که گفتنش سخت است، این است که برخی دخترها برای ماندن در این جا و جبران هزینه های افزایش یافته تحصیل، سعی می کنند با عرب ها که اکثراً هم عراقی هستند ، دوست شوند و آن ها هم معمولا پول دارند و برای این ها خرج می کنند.
چه کارهای قانونی ای برای دانشجوها وجود دارد؟ جریمه کار غیر قانونی چقدر است؟دانشجو در این جا اجازه کار چندانی ندارد. با ویزای دانشجویی، کسی حق کار کردن در مالزی را ندارد و اگر کسی چنین کاری کند، راهی زندان می شود و باید 2000 رینگیت جریمه بپردازد.
دانشجویی را می شناسی که زندانی شده باشد؟ مدت زندان به جرم کار کردن غیر قانونی چقدره؟من شنیده ام یک خانم، که هم خودش و هم شوهرش دانشجو بودند، دستگیر شده است. این خانم کارگری می کرد. دقیقاً نمی دانم مدت زندان دانشجویان به جرم کار غیر قانونی چقدر است، ولی این خانم وقتی که برایش وکیل گرفتند و جریمه اش را پرداخت کردند آزاد شد.
کارگری می کرد؟ چه کاری؟در یک رستوران کار می کرد.
شوهرش زندانی نشد؟نه چون فقط گزارش آن خانم را داده بودند و پلیس او را در حین کار کردن گرفته بود.
وقتی می خواستی از ایران به مالری بیایی، فکر می کردی هزینه تحصیل و اقامتت در مالزی چقدر بشه و الان فکر می کنی چقدر باید هزینه کنی؟من حداقل باید سه سال در مالزی باشم. قاعدتاً باید سی میلیون تومان می شد. اما الان فکر می کنم با صد میلیون تومان هم نمی توانم درسم را تمام کنم. تقریبا چهار برابر بیشتر از محاسبات من! وقتی که من به مالزی آمدم، هر رینگیت 340 تومان بود اما الان هر رینگیت 1050 تومان شده و با روند کنونی افزایش نرخ ارز، احتمالاً بیشتر هم خواهد شد.
با فرض اینکه مقامات اقتصادی و مسئولان وزارت علوم، حرفهای تو را می خوانند، چه حرفی با آن ها داری؟ما 8 سال جنگیدیم که ناموسمان را حفظ کنیم. انقلاب کردیم که پیشرفت کنیم. اما امروز با مجموعه ای از تصمیمات اشتباه، ناخواسته، جوان هایمان را در شرایطی نامطلوب قرار می دهیم و ناموسمان را هم به قاتلان شهدایمان تقدیم می کنیم. تا دیر نشده کاری کنید! سرمایه مادی و معنوی مملکت دارد از بین می رود.
این ها نخبه نستند، ......
اینا رو نوشتی واقعا که
متاسفانه هموطنان عزیز ما بجای حمایت بیشتر به این گونه تصمیمات غلط دامن می زنند و مسوولین هم فکر میکنند که کار درستی کردند.
اوضاع جوری شده که هر کسی بفکر منفعت خودش است و سرنوشت کشور از مردم آن جدا شده است.
عراقیها آدمهای بدی نیستند
مهم اینه که دختری مجبوره ناموسشو به عراقی بفروشه!
بی شرفه کسی که باعث بشه یکی ناموسشو به اجبار بفروشه
متاسفم برای انسانهایی که حتی نسبت به وابستگان خود هم بی تفاوت هستند!!
اگر البته کامنت من تایید بشه!
بحث یک چیز دیگه است دوست درخون!!!
من باید بتوانم به ایرانی بودنم افتخار کنم.
مسوولین به هر کس که دوستش دارید قسمتان می دهم کاری کنید که افتخار کنیم ایرانی هستیم
من باید بتوانم به ایرانی بودنم افتخار کنم.
مسوولین به هر کس که دوستش دارید قسمتان می دهم کاری کنید که افتخار کنیم ایرانی هستیم
عصر ایران ممنون بابت این مطلبتون؛ همچنین از برادر عزیزمون آقای دکتر عبیری بابت صراحت کلام و گفتن واقعیات کمال تشکر را دارم.
من دانشجوی دوره دکتری در کشور هندوستان هستم و دقیقا مشکلاتی که آقای دکتر در مورد دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در مالزی بیان کردند عینا در مورد دانشجویان مشغول به تحصیل در هندوستان هم صدق میکنه و اینجا هم دانشجویان ایرانی در شرایط خیلی وخیمی به سر میبرند.
متاسفانه حرفهای آقای عبیری در مورد دوستی دختران ایرانی با دانشجویان عرب زبان را تایید میکنم و در هندوستان هم برخی دخترها برای ماندن در این جا و جبران هزینه های افزایش یافته تحصیل، سعی می کنند با دانشجویان عرب زبان و همچنین با دانشجویان افغانی دوست بشن فقط به این دلیل که آنها پول دارند و برای این ها خرج می کنند.
آقایان مسئول،
ما 8 سال جنگیدیم که ناموسمان را حفظ کنیم. انقلاب کردیم که پیشرفت کنیم. اما امروز با مجموعه ای از تصمیمات اشتباه، ناخواسته، جوان هایمان را در شرایطی نامطلوب قرار می دهیم و ناموسمان را هم به قاتلان شهدایمان تقدیم می کنیم. تا دیر نشده کاری کنید! سرمایه مادی و معنوی مملکت دارد از بین می رود.
آفرين به غيرتتان دستتان درد نكند مسئولين زحمت كش
میدونید چرا؟
چون اینجا دکترا بر اساس شایستگی پذیرش نمیگیره.