فارس - شانزدهمین اجلاس سران غیر متعهدها در
تهران با تمام پیچیدگی های طبیعی چنین گردهمایی های دیپلماتیکی در این سطح
وسیع ،به پایان رسید.
اجلاسی که موفقیت آن را تنها نباید در نتیجه
آنی بلکه باید در اثرگذاری های بلند مدت فرا منطقه ای دید که میوه های آن
بعدها به ثمر خواهد نشست اما در کنار بحث محتوایی این اجلاس ، بحث های
اجرایی آن نیز حاشیه های مخصوص به خود را داشت.
اسکان مهمانان این
اجلاس، هماهنگی برای جلوگیری از هرگونه تاخیر در جابجایی مهمانان ویژه ،
امنیت محل برگزاری اجلاس و هیئت های سطح بالا و بسیاری از مسائل دیگر ، همه
و همه باید به بهترین شکل ممکن لحاظ می شد تا کیفیت برگزاری این اجلاس حفظ
شود.
در این میان یکی از نکاتی که از مدت ها پیش تبدیل به یکی از
حواشی ثابت این اجلاس شده بود، تامین یگان خودرویی مورد نیاز برای ساماندهی
امور حمل و نقل این اجلاس بود.
حاشیهای که گاه از متن ماجرای اجلاس نیز مهم تر می شد.
*چرا خودروی تشریفاتی زرهی؟ آخرین
تجربه نظام جمهوری اسلامی ایران در برگزاری چنین اجلاسی، مربوط به برگزاری
اجلاس سران کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی در پاییز سال 76 با حضور
سران کشورهای اسلامی در تهران بود.
شاید مهم ترین حاشیه مربوط به
بحث خودروهای این اجلاس، پژوهای شش دری بود که توسط شرکت ایران خودرو برای
حمل و نقل مهمانان خارجی ساخته شده بود و بعدها نیز در بازار به مشتریان
خصوصی فروخته شد.
گرچه در همان زمان نیز شایعاتی درباره اعتراض
تیمهای حفاظت برخی سران کشورهای اسلامی به امنیت این خودروها منتشر شد و
حتی گفته شد روسای یکی از کشورها خود شخصا اقدام به وارد کردن خودروهای
کاروان اسکورت در این اجلاس کرده بود.
*خودروهای زرهی که از عراق آمد مهم ترین چالش برای تامین یگان خودرویی این اجلاس به خودروهای زرهی تشریفاتی مورد نیاز برای حمل و نقل سران این اجلاس باز می گشت.
از
سویی استانداردهای جهانی موجود برای تامین حفاظت سران شرکت کننده در این
اجلاس نیاز به تجهیزات و خودروهای پیشرفته را ضروری می کرد و از طرفی تامین
چنین خودروهایی هزینه بسیار سنگینی را به کشور تحمیل می کرد.
از
این رو ستاد برگزاری این اجلاس تصمیم گرفت تا با اجاره خوروهای زرهی مورد
نیاز تشریفاتی هزینه های وارده به کشور را به حداقل برساند.
در این
میان کشور عراق بهترین گزینه برای تامین اجاره چنین خودروهایی شناخته شد و
مدتی قبل از آغاز این اجلاس خودروهای فوق در اختیار تیم اجرایی ستاد
برگزاری قرار گرفت و چند روز پس از پایان اجلاس نیز این خودروها به کشور
عراق بازگردانده شد.
در پایان هزینه ای که برای تامین این خودروها
از سوی ستاد برگزاری این اجلاس پرداخته شد، قیمتی کمتر از خرید یکی از این
خودروها داشت.
*نیروهای امنیتی و نظامی هم پای کار آمدند در
سطح بعدی تامین مسائل امنیتی برگزاری اجلاس، تیم های حفاظتی حاضر بود که
برای اسکورت کاروان مسئولین و همچنین تامین نیازمندهای امنیتی صورت می
گرفت.
در این باره تمام توان نیروهای امنیتی اعم از سپاه پاسداران
انقلاب اسلامی، نیروی انتظامی و حتی دستگاه های امنیتی همچون وزارت اطلاعات
نیز پای کار آمدند و یگان خودرویی خود را در اختیار ستاد برگزاری این
اجلاس قرار دادند.
بسیاری از این خودروها نیز بعد از انجام وظایف خود به واحدهای تحویل دهنده بازگشتند، بدون آنکه هزینه ای متوجه این اجلاس شود.
*مگان هایی که از پارس خودرو آمد شرکت های داخلی نیز برای تامین خودروهای لازم این اجلاس نیز به میدان آمدند و امکانات خود را در اختیار این اجلاس قرار دادند.
شرکت
پارس خودرو با در اختیار گذاشتن 780 دستگاه خودرو ،شامل 200 دستگاه خودروی
تیانا، 160 دستگاه ماکسیما و 420 دستگاه مگان نقش مهمی به عنوان یک شرکت
داخلی در تأمین این تجهیزات داشت.
استفاده از توان داخلی این شرکت نمود عینی استفاده از ظرفیتهای داخلی برای برگزاری موفقیتآمیز این اجلاس بود.
در نهایت پس از پایان اجلاس تمام خودروهای فوق بار دیگر به شرکت پارس خودرو باز گردانده شدند.
البته
تعدادی دیگر از خودروهای مورد نیاز دستگاه های دولتی نیز از بین همین
خودرو ها خریداری شدند که قرار است تمام آنها در اختیار دستگاه ها و سازمان
های دولتی قرار بگیرد.
*تامین خودرو از طریق دستگاه های عمومی در
نهایت بار اصلی برای تامین نیازهای عمومی این اجلاس بر عهده دستگاه ها و
سازمان های دولتی بود که تجهیزات خود را در اختیار ستاد این اجلاس قرار
داده بودند.
نهادهایی وزارت کشور، نهاد ریاست جمهوری و وزارت امور
خارجه از جمله ارگان هایی بودند که این تجهیزات را در اختیار ستاد برگزاری
این اجلاس قرار داده بودند تا از آن ها استفاده شود.
این خودروها و تجهیزات مرتبط با آن ها نیز پس از اتمام ماموریت آن ها به دستگاه های مرتبط برگردانده شد.
*الگویی برای تجربه های مشابه بکار
گیری صدها خودرو در برگزاری یک اجلاس با چنین سطحی کاملا طبیعی است اما
نکته و کار اصلی در این میان کم کردن هزینه ها تا حد ممکن است.
مسئله
ای که به نظر می رسد در برگزاری اجلاس سران جنبش عدم تعهد به خوبی رعایت
شد و باید به عنوان الگویی از مدیریت مورد توجه قرار گیرد.