به اعتقاد مصطفي اقليما رييس انجمن علمي مددكاران اجتماعي ايران هم جراحي‌هاي زيبايي را ناشي از يك مشكل فرهنگي مي‌داند كه افراد با انجام اين اعمال در پي كسب تشخص و هويت هستند.

وقتي وارد كلينيك اعمال جراحي زيبايي شدم چندين دختر و پسر جوان و حتي نوجواني را ديدم كه با بيني‌هايي پانسمان شده، صورت‌هاي متورم و چشماني كه لكه‌هاي خون در آن ديده مي‌شد، به انتظار پزشك نشسته بودند جمعي ديگر در انتظار جراحي براي خلق چهره‌اي مدنظر از خود. شكل بيني بعضي از آن‌ها در ظاهر مشكلي نداشت وقتي از يكي از آنان پرسيدم چرا مي‌خواهي بيني‌ات را عمل كني، گفت: دختر خاله‌ام بيني اش را عمل كرده، خيلي خوب شده، منم مي‌خوام عمل كنم. يكي ديگر از دختران حاضر در مطب هم در جواب اين پرسشم گفت: ظاهر بيني من در كل خوب است ولي دلم مي‌خواهد يه كم نوكش سربالا باشد!

به گزارش ايسنا، جراحي‌هاي زيبايي ازجمله جراحي اعضاي صورت به ويژه بيني در سال‌هاي اخير رواج بسيار زيادي پيدا كرده است؛ جراحي‌هايي كه افراد به ويژه جوانان به اميد زيباتر شدن تن به آن مي‌دهند و بابت آن هزينه‌هاي زيادي را متحمل مي‌شوند.

بنابراين گزارش، با توجه به گرايش اغلب جوانان و نوجوانان به جراحي‌هاي زيبايي و پايين آمدن سن اين نوع جراحي‌ها به سراغ آسيب شناسان و روانشناسان رفتيم تا شايد ريشه‌هاي اصلي اين گرايش را بيابيم.

محمد زاهدي اصل، آسيب شناس در گفت‌وگويي افزايش جراحي‌هاي زيبايي را نوعي آسيب اجتماعي مي‌داند كه اين آسيب‌ها هم متوجه خود افراد مي‌شود و هم خانواده و جامعه آنها را در برمي‌گيرد.

امان‌الله قرايي مقدم از ديگر آسيب شناسان مسائل اجتماعي هم همين نظر را دارد و مي‌گويد: در حال حاضر مسئله جراحي‌هاي زيبايي به يك آسيب تبديل شده؛ زيرا از حد نرمال در جامعه خارج و به يك «مد اجتماعي» تبديل شده است.

به اعتقاد مصطفي اقليما رييس انجمن علمي مددكاران اجتماعي ايران هم جراحي‌هاي زيبايي را ناشي از يك مشكل فرهنگي مي‌داند كه افراد با انجام اين اعمال در پي كسب تشخص و هويت هستند.

به گزارش ايسنا، در اين ميان آن‌چه كه بيش از هر موضوع ديگري اهميت دارد، علل گرايش زياد گروه‌هاي سني مختلف بويژه جوانان به اعمال جراحي زيبايي است.

مصطفي تبريزي متخصص روان‌شناسي و مشاوره معتقد است: بيشترافرادي كه عمل زيبايي انجام مي‌دهند كساني هستند كه عزت نفس و اعتماد به نفس پاييني دارند و در پي دستيابي به تاييد نظر افراد ديگر جامعه و جايگاه اجتماعي‌ هستند؛ در حالي‌كه اين جايگاه حاصل توهم ذهني آنان است و پيامد و نتيجه عملي و كاربردي براي آنها در جامعه ندارد.

ابهري هم معتقد است: توهم خود زشت‌پنداري، اصلي‌ترين دليل گرايش افراد به جراحي‌هاي زيبايي است و اين توهم باعث مي‌شود 90 درصد از زنان و 15 درصد از مردان به غلط تصور كنند با جراحي پلاستيك از چهره‌ خود برگشته و زيباتر خواهند شد. در واقع علت 80 درصد از جراحي‌هاي پلاستيك تلاش براي زيباتر شدن است و تنها 20 درصد از اين جراحي‌ها جنبه درماني و ضروري دارند و بسياري از آنها غير ضروري و تشريفاتي است.

اين آسيب شناس اجتماعي علت عمده گرايش جوانان به جراحي‌هاي زيبايي را تبليغات ماهواره‌اي مي‌داند و مي‌گويد: اين شبكه‌ها با همراهي برخي از مجلات و موسسات داخلي يك مسابقه زيبايي جويي به راه انداخته‌اند و جوانان از سنين 17 و 18 سالگي وارد اين رقابت مي‌شوند، رقابتي كه هيچ نتيجه‌اي براي آنها ندارد.

به گزارش ايسنا، معيدفرعضو هيات علمي دانشكده جامعه‌شناسي دانشگاه تهران نيزريشه اصلي روي آوردن به عمل‌هاي جراحي زيبايي را بي‌هدفي و سرگرداني جوانان يك جامعه مي‌داند و مي‌گويد: امروزه عمل‌هاي زيبايي در ميان جوانان و ساكنان شهرهاي بزرگ اهميت پيدا كرده و كم‌كم به شهرها و مناطق كوچك تعميم يافته و يك روند جديد روبه شكل‌گيري است. همچنين گمشدگي فرد در انبوه جمعيت با توجه به گسترش جهان، تنوع اقوام، گروه‌ها و فرهنگ‌ها در يك منطقه محدود سبب شده است تا گرايش افراد به سبك زندگي و ظاهر جلب شود و نسبت به يكديگر تشخص يابند.

به اعتقاد او روي آوردن به عمل‌هاي جراحي زيبايي يك اتفاق جهاني است كه ايران هم بي‌تاثير از اين اتفاق نبوده است.

اما اقليما نظر متفاوتي دارد. به عقيده او كشور ما يك كشور جهان سومي است و در اين دسته كشورها به افراد، خانواده‌ها و جامعه آن اعتماد به نفس لازم داده نشده است و در پي كمبودهايي كه افراد در خودشان احساس مي‌كنند فكر مي‌كنند با دستكاري ظاهرشان زيباتر مي‌شوند و مي‌توانند بيشتر مورد توجه قرار گيرند.

به گزارش ايسنا، كاهش سن گرايش به اعمال جراحي زيبايي، موضوعي است كه سال‌‌هاي اخير تشديد شده است.

به گفته تبريزي هرچند سن مناسب براي عمل جراحي زيبايي بيني در بين پسران 18 و براي دختران 17 سال است، با اين وجود امروزه شاهد كاهش سن متقاضيان به 14 و 15 سال هستيم و اين موضوع نشان دهنده آن است كه فرد به انجام عملي تصميم مي‌گيرد كه هنوز آگاهي و شناخت كافي از آن و پيامدهايش را ندارد.

معيدفرهم به رواج جراحي‌هاي زيبايي در ميان جوانان اشاره مي‌كند و مي‌گويد: انجام اين جراحي‌ها بين پسران و دختران تفاوتي ندارد و سهم هر دو در انجام اين عمل‌ها به يك اندازه است.

...... و اما ابهري در پايان بهترين راه مقابله با گرايش جوانان به انجام اعمال جراحي زيبايي را آموزش مهارت‌هاي صحيح زندگي به جوانان مي‌داند و تاكيد مي‌كند: همه اين مهارت‌ها بايد در آموزش و پرورش به نوجوانان آموزش داده شود.