صحیح خوردن، بمعنای دریافت انواع متنوعی از غذاهاست. کودک شما برای رشد نرمال نیازمند دریافت مواد مغذی است و اگر بطور منظم انواع متنوعی از غذاها را می خورد...

صحیح خوردن، بمعنای دریافت انواع متنوعی از غذاهاست. کودک شما برای رشد نرمال نیازمند دریافت مواد مغذی است و اگر بطور منظم انواع متنوعی از غذاها را می خورد، وضعیت تغذیه ای خوبی دارد.

از زمان تولد تا حدود 2 تا 3 سالگی، کودکان معیار گرسنگی درونی دارند که به آنها پیام می دهد در هر زمان چه میزان غذا باید دریافت کنند. آنها با گریه گرسنگی خود را اعلام می کنند، و زمانی که سیر می شوند، دیگر نمی خورند. بعد از 2 تا 3 سالگی این معیار گرسنگی درونی، تحت عوامل دیگری قرار می گیرد. توجه به علایم طبیعی گرسنگی در کودکان حائز اهمیت است.

ممکن است، والدین با مشاهده کم خوری کودکشان نگران شوند. چنانچه به کودکان اجازه دهند طبق معیار گرسنگی درونی شان بخورند، تمایل به دریافت مقادیر مشابهی از کالری در هر روز دارند. الگوی دریافت کالری در هر روز متفاوت می باشد. در یک روز کودک ممکن است میزان زیادی صبحانه، میزان بالایی ناهار اما میزان بسیار کمی شام بخورد. در روز بعد همین کودک میزان بسیار کمی صبحانه اما مقادیر بالایی ناهار و شام بخورد. انتظار نداشته باشید کودکتان مقادیر مشابهی غذا در هر وعده و میان وعده بخورد.

بسیاری از والدین، از اینکه کودکشان بسیار کم ویا بسیار زیاد می خورد، نگران هستند. شاید کودک به خوردن تنها یک نوع غذا تمایل دارد. وظیفه والدین انتخاب غذاهای مغذی در وعده های اصلی و میان وعده هاست. شما در مورد نوع، زمان و مکان خوردن تصمیم می گیرید. وظیفه کودکان این است که انتخاب کنند چه میزانی بخورند. کودک در مورد این که چه میزان بخورد و یا حتی این که بخورد یا نخورد تصمیم می گیرد.

اگر این طرز فکر برای شما جدید است، زمانی نیاز دارید تا هم شما و هم کودکتان با آن سازگار شوید. در این زمان کودک شما یاد می گیرد که اجازه دارد هر میزانی که دوست دارد در هر وعده یا میان وعده میل کند. این روش کودک شما را برای ادامه معیار گرسنگی درونی، تشویق می کند. اما آنچه به عنوان مادر وظیفه دارید انجام دهید ایجاد تنوع در مواد غذایی است و به بهانه این که کودک شما فقط از یک ماده غذایی خوشش می آید نباید همیشه آن ماده غذایی را برای او تهیه نمایید. جالب آنست که بدانید بیشتر کسانی که در بلوغ و بزرگسالی از لاغری مفرط رنج می برند آنهایی هستند که در دوران کودکی از تنوع سبد غذایی بهره نبرده اند.

شما می توانید به کودکتان با استفاده از روش های ذیل، در انتخاب عادات سالم غذایی و سطح فعالیت بدنی کمک کنید:

تاجایی که ممکن است، به همراه خانواده غذا بخورید. محیطی شاد و رضایت بخش ایجاد کنید. از اظهار نظر در مورد میزانی که کودکتان می خورد، اجتناب کنید.
اجبار برای خوردن غذاهای جدید و متفاوت، میزان سازگاری کودکان را کاهش می دهد. شما باید در دفعات متعدد یک ماده غذایی را در اختیار او قرار داده تا بتدریج به آن عادت نماید.
غذاهای سالم را برای وعده های غذایی خانواده تان انتخاب نمایید.
زمانی را که کودکانتان، جلوی تلویزیون و کامپیوتر صرف می کنند، محدود نمایید. توصیه شده 1 تا 2 ساعت در روز به این موضوع اختصاص داده شود.
فعالیت فیزیکی را بعنوان بخشی از برنامه روزانه خود قرار دهید.
در مورد سرعت رشد کودکتان، سطح فعالیت بدنی، و عادات خوردن با پزشک مشورت نمایید.

چه عواملی سبب عادات بد غذایی می گردد؟

عادات بد غذایی به دلایل زیادی ایجاد می گردد. نوزادی که تازه متولد می گردد، طعم شیرین را دوست دارد. اما برای اینکه انواع متنوعی از غذاها را دریافت کند باید طعم های دیگر را نیز دوست داشته باشد، زیرا بسیاری از مواد مغذی در غذاهای شیرین نیستند.

غذاهایی که بیشتر قابل دسترس باشند بیشتر انتخاب می شوند. چنانچه آبنبات و نوشیدنی های صنعتی همیشه در دسترس باشند، کودکان این غذاها را بیش از میان وعده های مغذی تر انتخاب می کنند. اما محدود کردن افراط گونه این انتخاب ها سبب می گردد کودکان بیشتر به آنها تمایل یابند. می توانید برخی از غذاهای با مواد مغذی کمتر را به عنوان بخشی از غذای کودکتان قرار دهید که بهمراه دیگر غذاها از آن لذت ببرد. گرچه بر طبق تقسیم وظایف ،کودک می تواند در هر وعده به هر میزان بخورد، اما می توانید میزان دسر را محدود کنید .بعنوان والدین وظیفه شما این است نوع غذا، زمان و مکان صرف وعده ها و میان وعده ها را تعیین نمایید. سعی کنید انواع متنوعی از غذاهای مغذی را در دسترس قرار دهید.میان وعده های سالم و خوب شامل موارد ذیل می گردد:

پنیر با نان.
بیسکویت های ترد باگندم کامل و کره بادام زمینی.
ذرت بو داده و کم چرب.
میوه های تازه یا خشک شده.
ماست کم چرب با میوه های تازه.

کشمکش های بین کودکان و والدین بر رفتارهای غذایی اثر می گذارد. چنانچه کودکان مجبور به خوردن غذای خاصی باشند، احتمالاً از خوردن آن غذا اجتناب می کنند، حتی اگر از آن لذت ببرند. احساسات. ناراحتی و عصبانیت کودک، یا بحران های خانوادگی می تواند سبب کم خوری یا پرخوری در کودک گردد. چنانچه فکر می کنید، احساسات کودکتان بر اشتهای او اثر می گذارد، بجای تمرکز بر رفتارهای غذایی او، به حل مشکلاتی تمرکز داشته باشید که سبب این احساسات گشته اند.

چنانچه کودکتان سالم است، مواد مغذی دریافت می کند و رژیم متنوعی دارد، اما همچنان بسیار کم می خورد، ممکن است واقعاً نیاز کمتری به انرژی نسبت به سایر کودکان داشته باشد. بطور ساده، برخی کودکان نیاز به کالری بیشتری نسبت به کودکان هم سن و هم وزن خود دارند، بنابراین بیش ازحد انتظار می خورند. پس تاکید این نکته ضروری است که هر کودک نیازهای کالری متفاوتی دارد.