در اين آزمايشات، كارشناسان مغز و اعصاب روي 243 بيمار مبتلا به پاركينسون مطالعه كرده و درباره توان حركتي اين بيماران از آنها سوالاتي پرسيدند. اين كارشناسان هم چنين علائم افسردگي و كيفيت زندگي و تحرك بيماران را نيز مورد ارزيابي قرار دادند.

پزشكان در يك آزمايش جديد دريافته‌اند كه ظاهرا خواب خوب و كافي مي‌تواند در بهبود فعاليت‌هاي حركتي در بيماراني كه مبتلا به پاركينسون هستند، تاثير سودمندي داشته باشد.

به گزارش سرويس سلامت ايسنا، اين «مزيت خواب خوب» حتي در برخي از بيماراني كه بدون دارو مي‌خوابند، مشاهده مي‌شود. اين پزشكان مي‌گويند هنوز معلوم نيست كه چرا خواب مي‌تواند چنين تاثير مفيدي در بهبود فعاليت‌هاي حركتي مبتلايان به پاركينسون داشته باشد.

بر اساس اين گزارش كه در مجله «بيماري پاركينسون» به چاپ رسيده، اين يافته‌ها نشان مي‌دهد كه درعين حال تمام مبتلايان به پاركينسون اين بهبودي حاصل از «خواب خوب» را تجربه نمي‌كنند و تاثير فوق تنها در برخي از بيماران مشاهده مي‌شود.

به گزارش سايت اينترنتي هلت دي نيوز، دكتر سباستين اورريم، كارشناس اصلي در اين مطالعه و از متخصصان دپارتمان نورولوژي در انستيتو مغز، ذهن و رفتار دوندرز در مركز پزشكي دانشگاه هلندي «رادبود» مي‌گويد: اگر تجربه موردي تاثير خواب خوب در بهبود مهارت‌هاي حركتي اين بيماران ثابت شود،‌ مزاياي كلينيكي قابل توجهي مي‌تواند براي بيماران داشته باشد.

نتايج بررسي‌ها نشان داد كه تقريبا 47 درصد از بيماران مبتلا به پاركينسون تاثير مثبت خواب خوب در بهبود مهارت‌هاي حركتي‌شان را به طور آشكار تجربه كردند. در اين بيماران پس از يك خواب كافي و مناسب شبانه، علائم پاركينسون از جمله لرزش و مشكلات حركتي به ميزان قابل توجهي بهبود پيدا كرد.

به گفته كارشناسان، از آنجا كه اين مطالعه رابطه بين خواب و علائم پاركينسون را مشخص نكرده است لذا نمي‌توان ثابت كرد كه رابطه علي و معلولي بين اين دو فاكتور چگونه است.

اين مطالعه و بررسي‌هاي بيشتر در اين زمينه براي تشخيص نشانگرهاي احتمالي و مكانيسم‌هاي موثر در كيفيت خواب و تاثير آن روي بيماران مبتلا به پاركينسون حائز اهميت است.