.png "عصر ایران")
۳۰ آبان ۱۴۰۳
به روز شده در: ۳۰ آبان ۱۴۰۳ - ۱۷:۴۰
انباشت ۱۳۷ هزار خودرو در خیابان‌های والنسیای اسپانیا پس از وقوع سیل (فیلم) یادتون میاد؟ (عکس-5)
لینک کوتاه: کپی لینک
فوتبالیست خوزستانی: انگشتم قطع نشد، تحت عمل جراحی قرار گرفتم حسن یزدانی به وزن ۹۲ کیلوگرم می‌رود؛ آغاز فصل جدیدی در کارنامه پهلوان گواردیولا ماندگار شد؛ 10 سال حضور روی نیمکت سیتی گاریدو: به همه بازیکنان پرسپولیس اعتماد دارم اما باید تلاش کنند مخالفت اردوغان با استفاده اوکراین از موشک‌های دوربرد آمریکایی علیه روسیه ایلان ماسک فاصله آمریکا تا چین را ۴۰ دقیقه ای می‌رود؟! (فیلم) کرمانی مقدم: چرا تیم ملی نیمه دوم افت می‌کند؟ صعود به جام جهانی با 48 تیم آسان شده است پیشگام شعر مدرن ژاپن درگذشت وزارت کشور: خوشبختانه روزی ۴۰۰۰ افغانستانی با ویزا وارد کشور می‌شوند رئیس پارلمان لبنان: توافق آتش‌بس در انتظار پاسخ اسرائیل است ایران با 99.7 درصد احتمال به جام جهانی 2026 صعود کرد رافائل نادال: بدنم دیگر نمی‌خواهد بازی کند / پایان ۲۳ سال شگفتی در تنیس جهان تعطیلی سفارت‌های اروپایی در شهر کی‌یف بحران گل‌زنی عربستان؛ بدترین آمار در 14 سال اخیر هشدار روسیه: هر کشور عضو ناتو به اوکراین کمک کند، مجازات می‌کنیم
اخبار و تحلیل های ترکیه
این ویدئو هست
وسیله ای برای پخش فیلم
زمانی ممنوع بود و مردم برای دیدن یک فیلم باید یواشکی از این وسیله استفاده می کردن
بعد مسوولین به این نتیجه رسیدن که نمیشه جلوشو گرفت
به صرافت تولید فیلم های ویدئویی افتادن و موسسه رسانه های تصویری شکل گرفت که به مردم فیلم کرایه می داد
بعدها سی دی و دی وی دی و این جور چیزا در اومد
برای ما که 30 الی 40 سال داریم خیلی خاطره انگیز هست
موفق باشی علی جون
راستی مدلش T-7 بود نه C-7 ولی همین شکلی بود. اون زمان قیمت این دستگاه تقریبا" معادل قیمت یک ماشین پیکان بود یعنی 40000 تومان!
خوب بنده‌هاي خدا اين نوع دستگاه‌ها را نديده‌اند. نديده‌اند و نمي‌دانند كه براي ديدن يك فيلم بايد چه عذابي مي‌كشيديم.
نوار کوچیک داشت و نوار بزرگ
و اکثر فیلم ها هم کیفیت پایین
اما چه کیفی می داد!
مردم هم اونو می پیچیدن لای پتو و قایمکی می بردن تو خونه تا مثلا یه فیلم هندی ببینن
اگه کسی هم گیر می افتاد که دیگه وای به حالش بود
زیر پتو و با دلهره جابجاش می کردیم و مثل خوره ها تا صبح بیدار می موندیم و فیلم نگاه می کردیم . ولی حالا چی !؟
واقعا ما نسل سوخته ایم.
من هنوز يكي از اونا رو دارم
ولي ماركش ناسيونال ژاپنه.
به توپخونه رفتم مغازه دار با موتور سیکلت منو برد کوچه پس کوچه های نازی اباد بعد هم داخل یه جعبه میوه به اسم میوه اونو تحویل من داد و گفت از اینجا به بعد همدیگر رو نمیشناسیم
چه حالی میداد وقتی یه فیلم جدید میومد
من اون موقع حدود 12 سالم بود. برادر بزرگتر من يكي از دوستانش رو دعوت كرد كه بيات و تو خونمون فيلم نگاه كنه مادر و پدر هم كه رفته بودن ديدن اقوام تو يه شهر ديگه. باورتون نميشه اين يارو كه ويدئو سوني رو اورد اون هم كاست كوچيك ديگه گذاشته بود توي پلاستيك مشكي بعد لاي يه پاره گذاشته بود بعد گذاشته بود توي خورجين موتورش و كلي هم قيافش رو كرده بود موجه كه گير بهش ندن. تمام پنجره ها رو با پتو پوشونديم و صداي تلويزيون رو كم كم كرديم و شورع كرديم به فيلم نگاه كردن. اين دوست برادر من به دوستش گفته بود كه خونه فلاني ميخام برم فيلم ويدئوئي مگاه كنم اون همه به دو تا ديگه گفته بود و شب شد كه من ديديم همين طور آدمه كه داره ميات. باورتون نميشه خونه ما ديگه جا نداشت هر چي جوون تو حيابون و محله بود اومده بودن. جالبه كه هيچ دوست نداشت اين فيلم هندي رو نكاه كنه و همش ميگفتن كه يه بار ديگه تبلغ رو برگردن ببينيم آحه بين فيلم خيلي تبلغ ميزاشتن. تا اينكه هد كثيف شد و خلاصه ياور رو صدا زديم اومد كلي غر زد و تميزش كرد و دوباره كقيف شد و بعد هم همه رو جم كردن بردن كميته يادمه. يكي از بچه هاب كميته وفني ديد مت حداقل 40 نفريم گفت ميخام بدونم اين چي بوده كه هخمه شما رو دور هم اينطوري صميمي جم كرده و دوست و دشمن رو تو محله اينطور ساكت كرده خدا خيرش بده فلاني رو ما يه شب از دست شماها راحت شديم و همه با دادن تعهد رفتيم خونه هامون. الن اون آقاهه كه ويدئو ميداد يه شركت داره در زمينه الكترونيك داره كار ميكنه من شدم يه كارمند ارشد برادرم رفته آمريكا همه اهل محل هم الان خيلي وضعشون خوب شده و بعضي هم خونه خراب شدن الان كه دارم اين ها رو مينويسم همه اون چهره ها رو از جلوي روم رد ميكنم. كميته اي ها هم خيلي بچه هاي خوبي بودن خيلي مرام داشتن ياد همشون هم به خير كه خدا وكيلي حتي دست رو كسي بلند نكردن و فقط نصيختمون ميكردن ياد همه به خير و براي همشون آروزي توفق ميكنم. ولي الان چي؟
in betamax soni to avasete dahe 60 mablaghesh 120hezar toman bod va mamnoe
ama tarfdar dasht kheliha ejaash mikardan
پدربزرگ و مادربزرگ من که خدا رحمتشان کند اجازه دیدن فیلم به ما نمیدادن یه روز دایی کوچیکم به همراه پسر خالم به دور از چشم همه میومدن خونه ما اونوقت میرفتن ویدئو کرایه میکردن و تا صبح فیلم نگاه میکردیم فقط بیچاره دخترها زمانیکه فیلم شعله ... داشت داییم اونا رو با ترفند بلند میکرد و به قول معروف دنبال نخود سیاه میفرستاد .چقدر میخندیدیم .....
اما الان چی..........
یادش بخیر
شلاق داشت یه زمان ... الان شده نستالژی ! :دی
اما من نه یادم نمیاد
ببینم این از اون وسایل لهو لعب هست یا از این وسایل لهو لعب؟
عصری خوب گرفتی ملتو با این عکسها :))
ما دهه ی پنجاهیا همه ی زندگیمون شده نوستالوژیهایی از این دست.
toman in akhara
pole hangofti bod!!!
الان دانشگاه آزاد تدريس مي کنم ولي به اندازه انگشتهاي دستم دانشجو نديدم که مثل اون موقع خودمان دنبال تحصيل و علم باشه ...
زان وفاداران و یاران یاد باد