از غش هاشمی نسب تا اشک خلیلی!

عصر ایران ورزشی - لحظه گریستن محسن خلیلی پس از گلزنی به پرسپولیس در بازی مس کرمان و پرسپولیس، یکی از لحظات زیبای آخرین مسابقه سرخپوشان در ورزشگاه آزادی بود.

خلیلی زمانی مهاجم اصلی پرسپولیس بود و بارها دروازه حریفان پرسپولیس را گشود و نام خود را در تاریخ این باشگاه، به نیکی ثبت کرد.

اما او روز دوشنبه، دروازه تیم محبوبش را گشود؛ تیمی که تماشاگرانش زمانی افتخار می کردند به داشتن ستاره ای چون "  محسن رفت و برگشت"!

احساساتی شدن محسن خلیلی پس از گل زدن به پرسپولیس،  از زاویه ای خاص با احساساتی شدن مهدی هاشمی نسب پس از گلزنی به پرسپولیس در دربی 1379 قابل قیاس است.

خلیلی و هاشمی نسب، هر دو، زمانی که در پرسپولیس بودند، بیش از یک بار دربی های تهران دروازه استقلال را باز کرده بودند. گل های حساسی که این دو بازیکن در بازی های پرسپولیس و استقلال به ثمر رسانده بودند، هر دوی آنها را محبوب تماشاگران پرسپولیس کرده بود.

خلیلی و هاشمی نسب از این حیث شبیه یکدیگرند. اما از حیثی دیگر بین آنها تفاوتی شگرف وجود دارد: خلیلی زمانی که در تیم دیگری بازی کرد و به پرسپولیس گل زد، از ناراحتی گریست که چرا دروازه تیم سابقش را باز کرده است اما هاشمی نسب زمانی که در تیم دیگری ( استقلال )، موفق شد به پرسپولیس گل بزند، از خوشحالی گریست و به حال نیمه غش افتاد که دروازه تیم سابقش را باز کرده است!

هاشمی نسب بعدها هم وقتی که از او درباره چهار گلی که در بی ها به استقلال زده و تک گلی که به پرسپولیس زده است، گفت: یک گل زده ام به اندازه همه آن چهار گل می ارزد.  بروید از استقلالی ها بپرسید. از پرسپولیسی ها هم بپرسید. آن چهار گل بیشتر زیر زبانشان مزه کرده یا آن گلی که به پرسپولیس زدم بیشتر ناراحتشان کرده؟ اصلاً بگذارید ماجرا را تمام کنم: پرسپولیس در وجود من مرده!"

اما اشک های خلیلی نشان داد که پرسپولیس در وجود او هنوز زنده است. او مثل یک بازیکن حرفه ای به تیم محبوبش گل زد و مثل یک انسان عاطفی، بابت گلزنی به تیم محبوبش گریست.

آدمیزاد موجود غریبی ست! آدمیان در شرایط مشابه، رفتارهای متفاوتی از خود نشان می دهند. محسن خلیلی و مهدی هاشمی نسب هم چنین قصه ای داشتند!