واکنش کاملاً صادقانه! "خانم سخنگو" به تأمین سوخت رآکتور تهران: چیز مهمی نبود

آمریکا به  کارگذاری سوخت 20 درصد در راکتور تحقیقاتی تهران  واکنش نشان داد .

به گزارش عصر ایران خانم "ویکتوریا نولاند" یک سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در واکنش به میله گذاری سوخت راکتور تحقیقاتی تهران با خفیف دانستن این دستاورد بزرگ هسته ای ایران ، اعلام این مطلب از سوی حکومت ایران را بیشتر برای مصرف داخلی دانست.

سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا افزود : " درباره خبر سوخت گذاری این راکتور نیز باید بگویم که ما صادقانه چیز جدیدی در آنجا نمی بینیم . این خبر مهمی نیست و چنین خبرهایی به کرات از سوی ایرانی ها اعلام می شود .


وی در ادامه مدعی شد : " ایران برای انجام برنامه های هسته ای خود یک جدول زمان بندی شده تدوین کرده است که اتفاقا در این زمینه ماه ها از برنامه های خود عقب تر است و اعلام این گونه خبرها بیشتر هدف داخلی دارد ."

 رآکتور تحقیقاتی تهران در ماه های اخیر با مساله پایان سوخت هسته ای مواجه بود. ایران ابتدا درخواست خرید این سوخت را مطرح کرد اما غربی ها با کارشکنی های خود مانع از خرید سوخت توسط ایران شدند.

پس از آن ، متخصصان صنایع هسته ای کشورمان وارد عمل شدند و توانستند سوخت هسته ای مورد نیاز این رآکتور را تولید کنند و نهایتاً روز گذشته آن را عملیاتی نمایند.


آمریکا در حالی این دستاورد را ناچیز می شمارد که به هنگام اعلام نیاز ایران برای خرید سوخت هسته ای ، همین مقامات آمریکایی سوخت این رآکتور را موضوعی مهم معرفی می کردند که نباید اجازه داد ایرانیان بدان برسند.

فارغ از جهت گیری های سیاسی باید پرسید اگر سوخت رآکتور هسته ای تهران مساله ای ناچیز است ، چرا آمریکا در سال 1389 مانع از آن شد تا با فرمول مبادله سوخت ، ایران بتواند سوخت هسته ای این رآکتور را تأمین نماید؟!

اگر در آن سال آمریکایی ها مانع از خرید سوخت هسته ای این رآکتور نمی شدند ، اکنون سوخت آن توسط متخصصان ایرانی تولید نمی شد و خانم سخنگو ناگزیر نبود صداقت(!) به خرج دهد و بر خلاف سال قبل که مساله سوخت رآکتور تهران را بزرگ و مهم معرفی می کرد - که نباید به دست ایران برسد- این بار بگوید که اتفاق خاصی نیفتاده است.

رآکتور تهران، یک مجموعه کاملاً غیرنظامی است که در تولید رادیو دارو برای بیماران خاص فعالیت می کند. توقف فعالیت این رآکتور می توانست حدود 800 هزار نفر  که به خدمات درمانی این مرکز نیازمند هستند را با مشکلات حیاتی مواجه کند.
با این حال ، آمریکایی ها برغم اطلاع از کارکرد پزشکی این مجموعه ، مانع از تهیه این سوخت این رآکتور شدند و اکنون که با تولید سوخت آن در داخل ، تأمین رادیو داروهای قریب به یک میلیون انسان تضمین شده ، آن را ناچیز می شمارند ، گو این که در میانه بازی های سیاسی و جنگ جهانی قدرت ، آنچه برای سیاستمداران غربی اهمیت ندارد ، جان انسان هایی است که شناسنامه آمریکایی و اروپایی ندارند.