عصرایران - "خانه" ، در فرهنگ ما ایرانیان حرمتی دیرین دارد چه آن که نه تنها سرپناه آدمی است بلکه مأمن ناموس و خانواده نیز هست. هم از این رو ، هنوز که هنوز است ، ایرانیان اصیل و نجیب و ریشه دار ، هر خرده حسابی با هر کسی داشته باشند (مانند یک طلب تجاری) ، برای وصول و پیگیری آن و حتی دعوا بر سر تأخیر و ندادن وجه ، صرفاً به محل کار او و دکان و حجره اش می روند و هرگز به خود اجازه نمی دهند در برابر خانه او دعوا راه بیندازند و اهل خانه را بیازارند.

اهل خانه نیز در فرهنگ ایرانی حرمت دارند و در حتی دعواهای خیابانی هم بسیار شنیده ایم و دیده ایم که چون همسر یا فرزند کسی همراه او اوست،‌طرف مقابل با این استدلال که "زن و بچه اش همراهش هستند" کوتاه آمده و غائله را ختم کرده است.

در قانون مدنی ما هم ، اقامتگاه قانونی هر شهروندی ، اساساً نه محل زندگی او که محل کسب و کارش تعریف شده است زیرا اصل بر این است که دعاوی و اختلافات قانونی نباید وارد حریم خانه شود و همسر و فرزند افراد را وارد ماجرا کند.

متأسفانه این فرهنگ زیبای ایرانی - اسلامی که حرمت دار خانه و خانواده است مدتی است دستخوش سیاسی کاری ها شده و حریم خانه ها و خانواده ها نادیده گرفته می شود.

نمونه بارز این حرمت شکنی ها را می توان در تجمعات گاه و بیگاه عده ای در برابر خانه های برخی افراد سراغ گرفت که طی آن نسبت به مواضع سیاسی صاحب خانه اعتراضاتی دارند.

سخن بر سر این نیست که چنین تجمعاتی مجوز قانونی دارند یا خیر؟ (زیرا ابعاد این مسأله بر همگان آشکار شده است) ؛ درباره این که "در هر کدام از این تجمعات حق با کیست؟" هم سخنی نمی گوییم چه آن که هر کسی موضع خاص خود را دارد و البته اصل اعتراض هم در یک جامعه آزاد ، آزاد است.

سخن این نوشتار اساساً سیاسی نیست بلکه دغدغه حفظ حرمت خانه و خانواده و ناموس را دارد.

اگر قرار است تجمعی صورت بگیرد و به مواضع سیاسی فلان شخص اعتراض شود ، چرا این تجمع را در برابر خانه او که زن و فرزندان و احیاناً نوه ها و افراد خردسال در آن ساکن هستند برگزار می کنند؟ آیا به عنوان انسان هایی که خود دارای خانواده هستند ،‌ به فکر امنیت روانی زن و کودکان خانه نیستند که اساساً نقشی در ماجرا ندارند ولی باید استرس تجمع و شعارها و وقایع پیش بینی نشده آن را تحمل کنند؟

کجای اسلام محمد(ص) و علی(ع)‌ و حسین(ع)‌ گفته است اگر نسبت به مواضع سیاسی کسی اعتراض دارید مقابل خانه اش آوار شوید و فریاد بکشید و در و دیوارش را آسیب برسانید و آسایش زن و بچه مردم را سلب کنید؟

اگر اعتراض دارید ، با مجوز قانونی در اماکن متعارف برای تجمعات ، اجتماع کنید و مطالبات تان را حتی پیگیری حقوقی کنید ولی حرمت " خانه"‌و " خانواده و ناموس"‌مردم را پاس بدارید و صداهای مردانه تان را صرف ترساندن زنان و کودکان خانه و همسایه نکنید که این ، به عقل و انصاف و دین و جوانمردی نزدیک است.