چگونه نام نیک از رئیس جمهور باقی می ماند؟

 امیر محبیان در سرمقاله امروز رسالت نوشت: هر رئیس جمهوری آرزو دارد که در دوران مسئولیت خود علاوه بر انجام مسئولیت های جاری؛حداقل یک مشکل عمده جامعه را برطرف کند.بی تردید اگر این آرزو تحقق یابد ودر هر دوره چهار ساله معضلی عمده بر طرف گردد چیزی نمی گذرد که جامعه ای با حداقل مشکلات خواهیم داشت زیرا آن که می خواهد همه مشکلات را به یکباره  بر طرف کند در نهایت هیچ کاری را صورت نخواهد داد.روش حل یکایک مسائل روشی بود که ماهاتیر محمد در مالزی انجام داد و نتیجه آن قابل قبول بود. دکتر احمدی نژاد نظیر هر رئیس جمهور دیگری طبعا در پی حل مشکلات جامعه ایرانی است؛ خواستی که به میزان تحقق او را در تاریخ معاصر نامبردار خواهد کرد.

 هر چند سال هایی از دوران ریاست جمهوری او گذشته است ولی زمانی نیز باقی است که با اراده مستحکم می توان به‌دور از جنجال های سیاسی بی فایده کاری ارزشمند برای مردم شایسته خدمت ایران انجام داد.

عمر بازی های سیاسی کوتاه و عمدتا مایه بدنامی است تا خوشنامی. این تجربه ای است که تاریخ به ما می آموزاند.اما مردم قدرشناس ما همواره ارزش مردانی که گره هایی از کار آنان گشوده اند را دانسته اند هرچند از آنان که با بازی های پوچ سیاسی عمر و سرمایه آنان را به‌هدر داده‌اند به نیکی یاد نمی کنند.

اما ظرف مدت باقیمانده چه کاری نام رئیس جمهور را در قلوب مردم به نیکی به یادگار خواهد گذاشت؟تلاش‌های انتخاباتی؟ درگیری های سیاسی؟ ایستادگی ها یا عقب نشینی ها بر روی مواضع سیاسی؟ یا گره گشایی از مهمترین امور مردم که علی‌رغم آمد و رفت رئیس جمهورها همچنان باقی است؟

 اشتغال،مسکن وبهداشت درزمره مهمترین مسائل اجتماعی هستند که برای مردم دغدغه ایجاد کرده اند.نمی توان منکر شد که همه روسای جمهور تلاش هایی برای حل این معضلات انجام داده اند ولی این مشکلات اگر نه بزرگتر از گذشته ولی چونان گذشته در برابر مردم به نگرانی آفرینی مشغولند.

جامعه ایرانی بر مبنای واقعیت های جمعیت شناختی در حال ورود به میانسالی است و تا ده سال آینده نرخ جمعیتی آنانی که نیازمند بهداشت و حمایت های پزشکی هستند غلبه خواهد کرد.بدون تردید وضعیت بهداشت و درمان در جامعه ما در جایگاه مناسبی نیست و در مواجهه با مشکلات آتی و موج نیازمندان به حمایت پزشکی ظرف سال های آینده با دشواری هایی جدی مواجه خواهیم شد؛این واقعیتی است که انکار آن مشکلی را حل نخواهد کرد.

دغدغه بهداشت ،دغدغه ای است که چون با حیات انسان ها سروکار دارد ذهن مردم را خواهد آزرد.وحکومت موظف است به رفع آن همت گمارد.  آنچه که در مجموعه ای از نوشتارها خواهم کوشید برآن انگشت تاکید نهم صرفا اشاره به کمبودهای سخت افزاری در حوزه بهداشت و درمان نیست.بلکه آنچه به گمانم بیش از نیازهای سخت افزاری در این حوزه محتاج توجه است،پاره ای از نکات نرم افزاری است که تحقق آنها ذهن مردم را آرامش خواهد بخشید.

 بهداشت و فاکتورهای موثر:منظور من از بهداشت کلیه عوامل موثر در پیشگیری و درمان بیماری هاست که عبارتند از بیمار،پزشک،بیمارستان(و کلیه سخت افزارهای متعلق به آن) به عنوان عوامل اصلی وپرستاران و بهیاران ،همراهان بیمار ،حقوق فیمابین عناصر اصلی و فرعی و نیز روابطی و ارتباطاتی که میان آنها شکل می گیرد. بسیاری از تلاش ها در کشورما در حوزه بهداشت و درمان معطوف به حل معضلات فاکتورهای اصلی است، و همین امر موجب غفلت یا حداقل کم توجهی به عناصر به ظاهر حاشیه ای ولی در واقع کلیدی و مهم شده است.نگارنده قصد دارد توجه رئیس محترم جمهور را به مجموع این عوامل بویژه فاکتورهای مدیریتی،حقوقی و ذهنی جلب نماید.


آیا کسی هست که به بیمارستان ها به عنوان همراه بیمار رفته باشد و از نوع رفتار عوامل درگیردرمان چون ندادن اطلاعات لازم در مورد بیماری به بیمار یا همراهان نگران؛بعضا بی حرمتی ها به همراهان بیماربدون در نظر گرفتن فشار روانی که آنها را در بر گرفته و یا حتی محیط ناآرام و پر سر و صدای نقاطی که باید طبیعتا آرام باشند خاطره ای در ذهن نداشته باشد؟    گرفتاری های جنبی که برای خانواده ها پدید می آیدنظیر دویدن برای یافتن داروها یا آمبولانس و عکس وآنژیو و سیتی اسکن و ام آر آی و ... بجای خود! متاسفانه عادت کرده ایم که به‌خاطر اهمیت کار پزشکان و پرستاران و نیز ارزش معنوی کار آنان نوعی غفلت از خطاها را در دستور کار قرار داده و مسئله را با تعارف برگزار نماییم. در نوشتارهای آتی اشکالات موجود در حوزه بهداشت و درمان را که ریاست جمهور قدرت حل آنان در ظرف مدت باقیمانده از دوران خود را دارد؛یادآوری می نماییم. باشد که با توجه به آن و حل این معضلات حل شدنی نامی و یادی نیک در قلب توده های ایرانی از خود باقی گذارد.