آمپولی که عضو تیم ملی را روانی کرد

جودوکاری که 5 مدال آسیایی را در کارنامه دارد و در المپیک سیدنی تا نزدیکی کسب مدال پیش رفت و پنجم شد برای امرار معاش زندگی خود به شهرستان یزد سفر کرده و در آژانس کار می کند.
عضو تیم ملی جودو ایران که روزگاری نه چندان دور برای کشورمان افتخار آفرینی کرد و عنوان قهرمانی آسیا را هم به خود اختصاص داد به خاطر حمله افراد ناشناس و آمپولی که به وی تزریق کردند سه سال در بیمارستان روانی بستری بود و حالا در آژانس کار می‌کند!

به گزارش خبرنگار مهر، کاظم ساریخانی عضو پیشین تیم ملی جودو که در مسابقات 2000 قهرمانی آسیا با فن معروف "گهواره" همه رقبا را یکی پس از دیگری ضربه فنی کرد و مدال طلا را به عنوان اعجوبه ایرانی به گردن آویخت این روزها با بیماری دست و پنجه نرم می کند و کسی هم سراغی از او نمی گیرد.  جودوکاری که 5 مدال آسیایی را در کارنامه دارد و در المپیک سیدنی تا نزدیکی کسب مدال پیش رفت و پنجم شد برای امرار معاش زندگی خود به شهرستان یزد سفر کرده و در آژانس کار می کند.

ساریخانی که حالا با ورزش فاصله گرفته و با سختی ها و مشقت های فراوان امرار معاش می کند، در توضیح اتفاقاتی که برای او افتاده است به خبرنگار مهر گفت: سال 86 از سوی فدراسیون برای هدایت تیم ملی عربستان انتخاب شده و راهی این کشور شدم. کار خود را آغاز کرده و بعد از گذشت 25 روز اتفاقی افتاد که مسیر زندگی مرا تغییر داد.

وی افزود: در محل اقامت خود مشغول استراحت بودم که ناگهان عده ای ناشناس وارد منزلم شدند و پس از زد و خورد به من آمپولی تزریق کردند که دیگر چیزی متوجه نشدم.

این عضو پیشین تیم ملی در بخش دیگری از سخنان خود به خبرنگار مهر گفت: بعد از این اتفاق دیگر چیزی متوجه نشدم و زمانی که چشم خود را باز کردم در بیمارستان روانی تهران بودم که تمامی اعضای خانواده کنارم بودند. سه سال تمام بستری بودم و همان زمان خانواده ام قصد طرح موضوع و شکایت داشتند که مسئولان فدراسیون مانع شدند و اعلام کردند که زندگی مرا تامین می کنند.

ساریخانی با اشاره به فراموشی موضوع از سوی مسئولان فدراسیون اظهار داشت: الان کسی ساریخانی را نمی شناسد. درخشان و امینی من را برای مربیگری به عربستان اعزام کردند و اجازه ندادند تا موضوع را از طریق قانونی پیگیری کنم. حالا چه کسی حق و حقوق من را می دهد معلوم نیست؟

قهرمان پیشین جودو آسیا در پاسخ به این پرسش که آیا مشکل خود را با مسئولان فدراسیون درمیان گذاشته یا خیر گفت: سه سال در بستر بیماری بودم کسی از من سراغی نگرفت. دریغ از کوچکترین کمک. به دلیل مشکلات زندگی در تهران به یزد رفتم و در آژانس رانندگی می کنم تا خرج زندگی خانواده ام را تامین کنم. در شرایطی روزانه بیش از 10 ساعت کار می کنم که دکتر اعلام کرده تا آخر عمر نمی توانم کار کنم و در روز چند قرص و آمپول مصرف می کنم تا بتوانم کار روزانه خود را انجام دهم.

ساریخانی در پایان گفت: از مسئولان وزارت ورزش می خواهم به اوضاع من رسیدگی کنند. تمام مدارک این جریانات را دارم . در صورت رسدگی نشدن به اوضاع طرح شکایت کرده و از طریق قانونی حق و حقوق خود را می گیرم.