در باب جدل غیاثی و نصیرزاده

عصر ایران ورزشی، هومان دوراندیش - بحث و جدل رضا غیاثی با هوشنگ نصیرزاده در برنامه نود، فارغ از صحت و سقم نظرات طرفین بحث، حاوی نکته ای مهم بود و آن اینکه جناب غیاثی که پیش از این ریاست کمیته داوران فوتبال ایران را بر عهده داشت، فاقد متانت لازم برای پیش بردن گفتگویی انتقادی است.

 غیاثی در طول بحث خود با نصیرزاده، بارها و بارها سخنان نصیرزاده را قطع کرد و به او اجازه نداد مدعیات و استدلالات خود را به درستی با بینندگان برنامه نود در میان بگذارد.

رفتار او در برابر نصیرزاده، یادآور رفتار مایلی کهن در برابر فتح الله زاده در برنامه ورزش و مردم چند هفته قبل بود.

نوع محاجه غیاثی با نصیرزاده، آدمی را به یاد این شعر سعدی می انداخت: دلایل قوی باید و معنوی / نه رگ های گردن به حجت قوی.
 
این شیوه بحث کردن " استاد غیاثی "،  همچنین " جدال سعدی با مدعی " را به یاد مخاطب فرهیخته می آورد. غیاثی که " مدعی " برتری پیش بینی هایش بر آراء نصیرزاده بود، مجال استدلال به نصیرزاده نمی داد و رفتاری دشمن کیشانه با بهترین کارشناس داوری ایران در پیش گرفته بود.

سعدی در حکایت مذکور می گوید: " سنت جاهلان است که چون به دلیل از خصم فرومانند سلسله خصومت بجنبانند. چون آزر بت تراش که به حجت با پسر بر نیامد به جنگش برخاست. "

باری، در برنامه نود " انگشت تعجب جهانی "، " از گفت و شنید " غیاثی و نصیرزاده " به دندان " بود؛ و البته مقصر این وضع، کسی جز رضا غیاثی نبود.

غیاثی، به رغم سن و سال بیشتر نسبت به نصیرزاده، کمترین شرط " ادب گفتگو " را به جا نیاورد و مجال حرف زدن به " شاگرد " خودش نداد.

برنامه نود این هفته، آدمی را بی اختیار به یاد اشعار بزرگان ادب پارسی می انداخت. مثلاً این شعر مولانا:

از خدا جوییم توفیق ادب
بی ادب محروم شد از لطف رب
بی ادب تنها نه خود را داشت بد
بلکه آتش در همه آفاق زد