ادامه تلاش ناسا براي استقرار نيروگاه هسته‌اي در فضا

مدير يك پروژه‌ي تحقيقاتي، در ادامه تلاشهاي ناسا براي احداث نيروگاه هسته‌اي در فضا، گزارشي از طرح تاسيس راكتور هسته‌اي بر روي ماه، مريخ و ديگر سيارات در آينده را، به منظور توليد برق براي پايگاه‌هاي سرنشين‌دار و يا بدون سرنشين، منتشر كرده است.

به گزارش ايسنا،‌ به گفته «جيمز ورنر»، مدير اين پروژه، فناوري شكافت نوآورانه براي برنامه‌هاي كاربردي قدرت، بسيار متفاوت از ايستگاه‌هاي زميني انرژي هسته‌اي هستند كه در دستگاه‌هاي بزرگ زمين به صورتي پراكنده قرار گرفته‌اند و ساختارهاي بزرگي چون برج‌هاي خنك كننده را دارند.

عرض راكتور اين نيروگاه، مي‌تواند حدود 6/1 متر و طول آن حدود 2/3 متر باشد. در اين راكتور هيچ برج خنك‌كننده‌اي وجود ندارد.

نور خورشيد و پيل‌هاي سوختي، نقطه اتكايي براي توليد برق در ماموريت‌هاي فضايي گذشته بوده است؛ اما مهندسان دريافتند كه انرژي خورشيدي، داراي محدوديت‌هايي است.

پيل‌هاي خورشيدي با توليد برق در مدارهاي نزديك به زمين و تجهيزات ماهواره‌اي كار بزرگي انجام مي‌دهد؛ اما انرژي هسته‌اي قابليت‌هاي منحصر به فردي كه قادر به تقويت پايگاه‌هاي سرنشين‌دار بر روي ديگر سيارات و اقمار است را ارائه مي‌دهد.

عمده‌ترين تفاوت ميان راكتورهاي خورشيدي و هسته‌اي اين است كه راكتورهاي هسته‌اي، قادر به توليد انرژي در هر محيطي هستند.

سيستم‌هاي شكافت هسته‌اي بر انرژي توليد شده از شكافت هسته‌اي تكيه دارند.

شكافت هسته‌اي از طريق تقسيم اتم‌هاي اورانيوم براي توليد گرمايي كه پس از آن به انرژي برق تبديل مي‌شود، عمل مي‌كند.

ورنر ادعا مي‌كند كه اين فناوري مي‌تواند ثابت كند يكي از مقرون به صرفه‌ترين و تطبيق‌پذيرترين گزينه‌ها براي فراهم كردن قدرت پايگاه‌ها در برنامه‌هاي اكتشاف فضاست.

اين پروژه با همكاري ناسا و وزارت نيروي ايالات متحده آمريكا انجام مي‌شود.