يك نكته جالب ديگر اين است كه دولت تركيه در اسفند 88 از پليس آلمان درخواست كرد كه در دستگيري گروهي از PKK با نيروهاي امنيتي آنكارا همكاري كند. در اين بين نيروهاي پليس آلمان همزمان به يك گروه كوچك به سرپرستي حاجي احمدي كه خود را رهبر پژاك معرفي مي كند، برخورد و به گمان اينكه اين ها هم بخشي ازPKK است دستگير كرد ولي دو روز بعد در حالي كه عناصر PKKرا به نيروهاي امنيتي تركيه تحويل داد، تيم حاجي احمدي را آزاد كرد. و حال آنكه در همان زمان دستگاه اطلاعاتي ايران تقاضاي انتقال اعضاي اين گروهك را به ايران داشت اين خود دليل جداگانه اي است كه نشان مي دهد از نظر غرب هم پ.ك.ك غير از پژاك است.

روزنامه کیهان در سرقماله ای تحت عنوان "ضربه سنگين امنيتي عمليات قنديل " نوشت:

درگيري روزهاي اخير سپاه پاسداران انقلاب اسلامي با گروهكهاي ضدانقلاب در منطقه كوهستاني و صعب العبور شمال غرب كشور كه تركيبي از گروهك هاي سنتي ضدانقلاب و گروههاي جديد كه پس از اشغال عراق توسط آمريكا و رژيم صهيونيستي تشكيل شده اند، ثابت كرد كه سپاه در شناسايي و شكار عوامل ضدانقلاب از توانمندي بالايي برخوردار است و عليرغم اشراف دشمن بر كوههاي مرتفع و صعب العبور، مي تواند ضربات اساسي بر آنها وارد نمايد.

در اين ميان سپاه در چارچوب پروتكل امنيتي با دولت اقليم كردي از كوههاي مرزي سردشت، پيرانشهر و اشنويه عبور كرد و ضدانقلاب را در عمق كوهستانهاي شمال عراق مورد تعقيب قرار داد و دهها نفر از آنان را به هلاكت رساند.

سپاه در كوهستانهاي مرتفع شمالي عراق با نيروهايي درگير شد كه از گزارش هاي ويژه اطلاعاتي آمريكا برخوردار بوده و به عبارتي تحت پوشش كامل و همه جانبه اطلاعاتي آمريكا قرار داشتند و از سوي ديگر به انواع سلاح هاي پيشرفته آمريكايي مجهز بودند.

پيروزي سپاه بر چنين نيرويي در واقع پيروزي بر پارتيزان هاي تعليم ديده و مجهز آمريكايي بود و از اين رو از اهميت ويژه اي برخوردار است. به ياد بياوريم بامداد صبحي در دي ماه 1385 كه شش فروند هلي كوپتر آپاچي- مجهز به سيستم خاص ليزري و قابليت پرواز در تاريكي مطلق- در يك ساختمان ديپلماتيك ايران در اربيل -مقر حكومت دولت اقليم كردستان عراق- فرود آمد و 5 نفر از نيروهاي ايراني را با خود به بغداد برد و با افتخار فراوان اعلام كرد كه تعدادي از نيروهاي سپاه پاسداران ايران را دستگير كرده است و حال آنكه حمله به يك مقر معين كه فاقد حفاظت و ايمني خاص است، حتي براي يك دسته 10-12 نفره نظامي هم افتخار ندارد چه رسد به نيروي اشغالگري كه- در آن زمان- نزديك به 300 هزار نيروي نظامي و امنيتي در عراق داشت. عمليات اخير سپاه پاسداران در نوار مرزي سردشت و در عمق چند كيلومتري خاك عراق و كشتن دهها نفر از پارتيزان هاي آمريكايي و اسرائيلي به خوبي نشان مي دهد كه موازنه عملياتي به نفع كه و به ضرر چه كسي است.

در واقع در عمليات اخير ايران با پارتيزان هاي جديد و قديم آمريكا و اسرائيل، سپاه نشان داد كه از يك طرف ظرفيت اطلاعاتي بالايي دارد، از سوي ديگر از ظرفيت عملياتي چشمگيري برخوردار مي باشد و علاوه بر اين ها مي تواند هماهنگي هاي لازم در داخل و خارج مرز براي ضربه زدن به ضدانقلاب فراهم كرده و بلافاصله آن را به اجرا بگذارد. در خصوص عمليات ياد شده نكات زير قابل ملاحظه مي باشد:

1- برخلاف آنچه كه تبليغ مي شود «پژاك»- كه در درگيري هاي اخير فعال تر از بقيه گروهك هاي ضدانقلاب بود- بخشي از PKK نيست كما اينكه برخلاف آنچه آمريكايي ها ادعا مي نمايند، شاخه ايراني PKK هم نيست.
پ.ك.ك واقعا نماينده سياسي كردهاي تركيه است و از پشتيباني بخش زيادي از كردهاي تركيه استفاده مي كند و سابقه اي چند ده ساله دارد.

پ.ك.ك اگرچه به دليل ارتكاب به جنايات و توسل به شيوه هاي غيرانساني يك گروه مردود به حساب مي آيد ولي بالاخره داراي خط مشي و چارچوب معين و استراتژي هاي اعلام شده است در حاليكه هيچكدام از اين خصوصيات در مورد پژاك صدق نمي كند. پژاك از پشتيباني كردهاي ايران برخوردار نيست و حتي نتوانسته در روستاهاي نزديك مرز براي خود پايگاه و جان پناه بدست آورد و لذا در موارد متعدد اقدام به قتل يا گروگان گيري روستاييان بي پناه كرد حاشيه مرز كرده است.

برخلاف PKK، پژاك از حمايت خارجي برخوردار است. آمريكايي ها رسما از اين گروهك حمايت مي كنند حتي راديو فردا -وابسته به سيا- در برنامه اي در سپتامبر 8002 -شهريور 68- كه متن آن هم اكنون هم روي صفحه ويكي پديا وجود دارد، اين گروه را مورد حمايت آمريكا دانست.

پژاك زماني متولد شد كه آمريكا عراق را به اشغال خود درآورده بود و برنامه اي براي مشغول كردن ايران به اجرا گذاشت. جالب اين است كه در همان زمان گروههاي سنتي ضدانقلاب نظير حزب منحله دمكرات و گروهك كومله به گمان اينكه آمريكا دنبال جايگزين كردن نيروي جديد به جاي نيروهاي سنتي است به افشاگري عليه اين گروهك- پژاك- روي آورده و نقش آمريكا را در راه اندازي آن برملا كردند.

پژاك اولين كنگره رسمي خود را در سال 4002- يك سال پس از اشغال عراق- برگزار كرد. محل اين كنگره ساختماني در اطراف مقر نظاميان آمريكايي در شهر سليمانيه بود و در همان زمان خبرگزاري رويترز و روزنامه واشنگتن پست گزارش دادند كه در اطراف مقر نظاميان آمريكايي در سليمانيه نيروهاي گروه تازه تاسيس پژاك را با سلاح هاي آمريكايي ديده اند.

نكته جالب تر اين است كه اعضاي پژاك تركيبي از نيروهاي منطقه اي - چند كشور منطقه - هستند و وجه مشترك آن ها اين است كه در برنامه اي آمريكايي عليه ملت هاي منطقه ايفاي نقش مي نمايند و اين نكته اي است كه دولت اقليم كردي را در همكاري با نيروهاي امنيتي و نظامي ايران متقاعد كرده است.

2- گروهك هايي كه اين روز مورد تعقيب و شكار نيروهاي سپاه پاسداران واقع شده اند، وانمود مي كنند كه «براي احقاق حقوق مردم كرد» مبارزه مي كنند و حال آنكه از يك طرف خود اين ها تنها وقتي تحت فشار قرار مي گيرند از مبارزه مدني و نه تجزيه طلبي حرف مي زنند و از سوي ديگر عمليات هاي تروريستي اين گروهك نوعاً در مناطقي رخ مي دهد كه محل اصلي كسب و كار و درآمد و تجارت كردهاي ايراني و كردهاي عراقي است.

همه مي دانيم كه اشتغال در مناطق صعب العبور چقدر اهميت دارد و در عين حال چقدر دشوار است. ناامن كردن مناطق كسب و كار و تجارت كردها ضربه مهم و اساسي به زندگي مردم محروم در دو سوي مرز است و به همين دليل كردها نفرت عجيبي از پژاك دارند و از نيروهاي امنيتي در ريشه كن كردن آنان پشتيباني مي كنند.

از اين رو عمليات اخير سپاه كه چشم انداز پاكسازي اين گروهك در دو سوي مرز را به تصوير كشيد و بارقه اي از بهبود شرايط كسب و كار را در اين مناطق صعب العبور به وجود آورد، مورد پشتيباني كردهاي محروم قرار گرفت.

3- مناطق عملياتي سردشت و از آن طرف ارتفاعات «قنديل» در خاك عراق محل عمليات پيروزمندانه والفجر2 در 92تيرماه سال 26 است. در اين عمليات، رزمندگان اسلام،- بخصوص تيپ 33 المهدي فارس- پنجه در پنجه نيروهاي ويژه ارتش عراق انداختند و بر آن چيره شدند آن عمليات پس از آن اتفاق افتاد كه چند عمليات، از جمله عمليات رمضان نتوانسته بود در دشت هاي جنوب راه پيش ر وي رزمندگان اسلام را بگشايد و پيروزي در عمليات والفجر 2 ، نشانه توانمندي ويژه اي بود كه قفل جنوب را گشود.

در واقع عمليات اين روزهاي سپاه در اين منطقه هم نشان مي دهد كه عليرغم پروژه هاي سنگين دشمن، نيروهاي اطلاعاتي ايران روز به روز قدرتمندتر شده اند. عمليات در منطقه بسيار سخت قنديل نشان داد كه سپاه در اوج آمادگي اطلاعاتي و عملياتي است.

جالب اين است كه عمليات سپاه درست در زماني انجام شد كه به لحاظ فصلي، ضدانقلاب امكان مي يابد از سوراخ هاي تعبيه شده در كوه هاي مشرف به مرز ايران سر بيرون بياورد و به خودنمايي بپردازد.

در اين ميان يك نكته كليدي اين است كه برخلاف ضد انقلاب استقرار يافته در اين نقاط و برخورداري آنان از پشتيباني جدي اطلاعاتي، تسليحاتي و لجستيكي آمريكايي ها، سپاه در منطقه اي با آنان درگير شد كه فاقد پاسگاه هاي پشتيباني بود. كما اينكه پاسگاه هاي حكومت اقليم كردي نيز در اين مناطق بسيار اندك بوده و اساساً امكان بهره گيري از امكانات و پشتيباني لازم براي سپاه وجود نداشته است.

در عمليات اخير، نيروهاي ضد انقلاب با پشتيباني آمريكا از كوه هاي شمالي اين منطقه به سمت مناطق پايين تر كه امكان عمليات در آن بيشتر است،گسيل شده و گمان مي كردند مي توانند يك تابستان خونين را در منطقه كردستان ايران رقم بزنند به گونه اي كه از يك سو ايران با يك چالش عمده امنيتي مواجه شود و از سوي ديگر براي آمريكايي ها و صهيونيست ها امكان به تصوير درآوردن يك ايران «با موقعيت ضعيف امنيتي» فراهم گردد. ابتكار عمل سپاه پاسداران يادآور ابتكار عمل حزب الله لبنان در جنگ 33 روزه است كه توانست با پيش دستي از يك توطئه پيچيده جلوگيري كند.

4 - پيش از اين ما در همين ستون از يك سند كه يك طرح آمريكايي را فاش مي كرد، خبر داديم كه بر اساس آن آمريكايي ها روي ايجاد درگيري در مناطق قومي ايران و بخصوص در آن مناطقي كه از نظر مذهبي ميان مذهب غالب كشور و مذهب غالب در منطقه خاص تفاوت وجود دارد، تأكيد كرده بودند.
در آن سند كه مربوط به «مركز امنيت آمريكاي جديد» بود، مسئولان امنيتي آمريكا گفته بودند: «به جاي شعار جدايي طلبي بايد روي درگيري هاي قومي تأكيد كرد وقتي در عمل درگيري به وجود مي آيد نفرت مردم از حكومت افزايش مي يابد چرا كه در اين صورت يا حكومت متهم به دست داشتن در درگيري مي شود و يا متهم به ناكارآمدي مي گردد و اين هر دوموقعيت امنيتي ايران را شكننده مي كند.»

در واقع عمليات برون مرزي سپاه و تعقيب تروريست هاي آمريكايي در ارتفاعات «قنديل» نشان داد كه سپاه چشم فتنه اي آمريكايي را از حدقه درآورده و «مسئله امنيتي» را به منطقه تحت پوشش آمريكا منتقل كرده و اين در حالي است كه تجربه 01 سال اخير نشان داده كه آمريكايي ها در حل «مسئله امنيتي» از توانمندي چنداني برخوردار نيستند.