.png "عصر ایران")
۰۲ آذر ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ۱۶:۵۴
پزشکیان: باید بتوانیم مشکلات را حل کنیم و پاسخگو باشیم (فیلم) محمد حنیفه که بود؟
پخش سريال مختارنامه در سيماي جمهوري اسلامي، سوالات متعددي را در اذهان مخاطبان اين مجموعه در خصوص محمد حنفيه به عنوان فرزند حضرت علي (ع) به وجود آورده است.
پايگاه اطلاع‌رساني دفتر آيت‌الله العظمي مکارم شيرازي در پاسخ به اين سوال که «محمد حنفيه کيست؟»، شمه‌اي از ابعاد شخصيتي فرزند حضرت امير (ع) را تبيين كرد كه در پي مي‌آيد:
«او يکى از فرزندان رشيد اميرمومنان على (ع) است و «حنفيه» لقب مادر اوست و اسمش «خوله» دختر يکى از مردان با شخصيت طايفه «بنى‌حنيفه» است که در يکى از جنگ‌هاى اسلامى اسير شد و مى‌خواستند او را بفروشند. على (ع) او را آزاد کرد و به همسرى خود درآورد. محمد حنفيه شجاعت را از على (ع) به ارث برده بود و مى‌گويند گاهى زره‌هاى محکم را با دست پاره مى‌کرد و به همين دليل امام (ع) در جنگ «جمل» پرچم را به دست او سپرد و در جنگ «صفين» جناح چپ سپاه على (ع) به دست او و «محمدبن ابى‌بکر» و «هاشم مرقال» بود.
او نسبت به امام حسن (ع) و امام حسين (ع) بسيار متواضع بود و فرزندان علي(ع) از حضرت فاطمه (س) را بسيار احترام مي‌گذارد. روزي به او گفتند علي (ع) تو را به ميدان‌هاي خطرناک مي‌فرستد ولي از فرستادن حسن (ع) و حسين (ع) خودداري مي‌کند، در حالي که آنها هم برادر تواند! او در جواب مي‌گويد: حسن (ع) و حسين (ع) همچون چشمان او هستند و من همچون بازوان او و انسان به‌وسيله بازوانش از چشمش دفاع مي‌کند.
بعضى «محمدبن‌حنفيه» را متهم مى‌کنند که او بعد از امام حسين (ع) دعوى امامت داشت و يا حتى دعوى مهدويت! ولى مرحوم «شيخ مفيد» در اين زمينه سخن روشنى دارد. مى‌گويد: «محمد حنفيه» هرگز ادعاى امامت نکرد و کسى را به سوى خود فرا نخواند بلکه ديگران چنين نسبت‌هايى به او داده‌اند و مدعى امامت و يا مهدويت او بوده‌اند و طايفه «کيسانيه» جزو چنين مدعيانى محسوب مى‌شوند.
«محمد حنفيه» در سال 81 هجرى در سن 65 سالگى دارفانى را وداع گفت. درباره محل دفن او اختلاف است، بعضى مى‌گويند در «طائف» بدرود حيات گفت و در همان‌جا دفن شد و بعضى مى‌گويند در «بقيع» به خاک سپرده شد و گاه محل وفات او را کوه «رَضْوى» در نزديکى مدينه دانسته اند.[1]
يکى از نشانه‌هاى جلالت مقام او اين است که امام حسين (ع) هنگامى که مى‌خواست از مدينه به سوى مکه حرکت کند او را وصى و نماينده خود در مدينه قرار داد تا اخبار آن‌جا را به او برساند و وصيتنامه معروف خود را که در مقاتل آمده، به او سپرد. [2]
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1. رجال «مامقانى»، «سفينه‌البحار» و «مفتاح‌السعاده» و «شرح ابن ابى‌الحديد».
2. پيام امام علي (ع)، جلد1، ص 493.
پايگاه اطلاع‌رساني دفتر آيت‌الله العظمي مکارم شيرازي در پاسخ به اين سوال که «محمد حنفيه کيست؟»، شمه‌اي از ابعاد شخصيتي فرزند حضرت امير (ع) را تبيين كرد كه در پي مي‌آيد:
«او يکى از فرزندان رشيد اميرمومنان على (ع) است و «حنفيه» لقب مادر اوست و اسمش «خوله» دختر يکى از مردان با شخصيت طايفه «بنى‌حنيفه» است که در يکى از جنگ‌هاى اسلامى اسير شد و مى‌خواستند او را بفروشند. على (ع) او را آزاد کرد و به همسرى خود درآورد. محمد حنفيه شجاعت را از على (ع) به ارث برده بود و مى‌گويند گاهى زره‌هاى محکم را با دست پاره مى‌کرد و به همين دليل امام (ع) در جنگ «جمل» پرچم را به دست او سپرد و در جنگ «صفين» جناح چپ سپاه على (ع) به دست او و «محمدبن ابى‌بکر» و «هاشم مرقال» بود.
او نسبت به امام حسن (ع) و امام حسين (ع) بسيار متواضع بود و فرزندان علي(ع) از حضرت فاطمه (س) را بسيار احترام مي‌گذارد. روزي به او گفتند علي (ع) تو را به ميدان‌هاي خطرناک مي‌فرستد ولي از فرستادن حسن (ع) و حسين (ع) خودداري مي‌کند، در حالي که آنها هم برادر تواند! او در جواب مي‌گويد: حسن (ع) و حسين (ع) همچون چشمان او هستند و من همچون بازوان او و انسان به‌وسيله بازوانش از چشمش دفاع مي‌کند.
بعضى «محمدبن‌حنفيه» را متهم مى‌کنند که او بعد از امام حسين (ع) دعوى امامت داشت و يا حتى دعوى مهدويت! ولى مرحوم «شيخ مفيد» در اين زمينه سخن روشنى دارد. مى‌گويد: «محمد حنفيه» هرگز ادعاى امامت نکرد و کسى را به سوى خود فرا نخواند بلکه ديگران چنين نسبت‌هايى به او داده‌اند و مدعى امامت و يا مهدويت او بوده‌اند و طايفه «کيسانيه» جزو چنين مدعيانى محسوب مى‌شوند.
«محمد حنفيه» در سال 81 هجرى در سن 65 سالگى دارفانى را وداع گفت. درباره محل دفن او اختلاف است، بعضى مى‌گويند در «طائف» بدرود حيات گفت و در همان‌جا دفن شد و بعضى مى‌گويند در «بقيع» به خاک سپرده شد و گاه محل وفات او را کوه «رَضْوى» در نزديکى مدينه دانسته اند.[1]
يکى از نشانه‌هاى جلالت مقام او اين است که امام حسين (ع) هنگامى که مى‌خواست از مدينه به سوى مکه حرکت کند او را وصى و نماينده خود در مدينه قرار داد تا اخبار آن‌جا را به او برساند و وصيتنامه معروف خود را که در مقاتل آمده، به او سپرد. [2]
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1. رجال «مامقانى»، «سفينه‌البحار» و «مفتاح‌السعاده» و «شرح ابن ابى‌الحديد».
2. پيام امام علي (ع)، جلد1، ص 493.
نظرات کاربران
لینک کوتاه: کپی لینک
نماینده مجلس : واردات هر کالایی را که ممنوع کنیم ، قاچاق می‌شود حمایت هواداران تراکتور از مردم مظلوم فلسطین واکنش علم الهدی به گران شدن خودروها : نکند توطئه نفوذی ها باشد ! ایران خودرو افزایش قیمت ها را اعمال کرد (+قیمت جدید) پیام فضلی‌نژاد: مشکل از صداوسیما نیست، مشکل از مدیریت است کسری بودجه وحشتناک در دولت رئیسی که کتمان می شد مهدی فضائلی نقل قول معاون پزشکیان از رهبری را تایید کرد قطعی برق نباید باعث گرفتار کردن مردم شود / خاموشی ها ارتباطی با قطع مازوت سوزی ندارد احمد خاتمی: به قطعنامه شورای حکام جواب کوبنده بدهید/ این گرانی‌ها به نظام ضربه می‌زنند / بسیجیان، فرشتگان خدا بروی زمین اند انسداد جاده چالوس تا ۱۰ آذر / ترافیک سنگین در هراز محمد نزال عضو ارشد حماس: انتظار نمی‌رود مذاکرات غزه در صورت از سرگیری به نتیجه‌ای برسد می گویند «تحریم مهم نیست!» ؛ از جیب کی مهم نیست؟ (فیلم) درمان بیماری ایدز در کشور رایگان است بازداشت نگهبان سفارت آمریکا در نروژ به اتهام جاسوسی برای ایران و روسیه سردار سلامی: شریان اقتصادی اسرائیل باید از زمین و دریا قطع شود
اخبار و تحلیل های ترکیه