اگر رفتم نگویید وطن فروش بود

رضا مهماندوست سرمربی تیم ملی تکواندو در گفت و گویی با خبرآنلاین لب گلایه از شرایطش گشود. گلایه هایی همراه با بغضی در گلو.

اگر در کشورمان یک مدیر ورزشی را پیدا کردید که بر اثر فشار تمرینات ضربان قلبش به 240 در دقیقه رسیده باشد آنگاه می توانید دلخوش باشید که آنهایی که شعار حمایت از ورزش را سر میدهند واقعا مدیران ورزشی هستند!

به گزارش خبرآنلاین ، "رضا مهماندوست "سرمربی تیم ملی تکواندوی کشورمان این جمله را می گوید و ادامه می دهد:« در کشور ما با کمترین مبلغ پرداختی ،بیشترین توقع را از مربیان داخلی دارند و این در شرایطی است که تا امروز بسیاری از مربیان ناکارآمد خارجی با تحمیل هزینه های سنگین به سیستم ورزش کشور،بدون اینکه کاری برای ما انجام دهند تا ریال آخر پولشان را گرفته اند و با عزت و احترام از ایران رفته اند.»

مهماندوست که تا کنون طی سه دوره از سوی فدراسیون جهانی تکواندو عنوان برترین مربی تکواندوی جهان را بدست آورده و 4 سال سابقه سرمربیگری تیم ملی تایوان را نیز در کارنامه خود دارد معتقد است:« در کشور ما از مربیان توقع عملکردی 100% حرفه ای دارند اما همین آقایان نه دستمزد حرفه ای به مربیان می دهند و نه امکانات حرفه ای را در اختیارش قرار می دهند و همین است که فشار و استرس بی نهایتی به لحاظ خانوادگی،اقتصادی و اجتماعی و حتی از سوی بازیکنان بر مربیان داخلی خصوصا در سطح ملی وارد می شود و هیچکس در این میان به آنها و زندگی شخصی شان توجهی ندارد.»

 رضا مهماندوست که در زمان سرمربیگری تیم ملی تکواندو یک مقام قهرمانی جهان،یک نایب قهرمانی جهان،یک قهرمانی جام جهانی،دو قهرمانی آسیا،یک قهرمانی بازیهای آسیایی و یک قهرمانی دانشجویان جهان رابرای کشورمان به ارمغان آورده با اشاره به اینکه در هیچیک از این قهرمانی ها مسئولین ورزش کشور هیچگونه پاداشی برای او در نظر نگرفته اند می افزاید:«هفته گذشته آقای پولادگر طی مراسمی با اهدای 15 سکه از  من تقدیر کردند در حالی که من هیچ توقعی از ایشان نداشتم .»

سرمربی تیم ملی تکواندو که حقوق سالیانه او در این پست تنها 25 میلیون تومان است در حالی که بغض گلویش را می فشارد ادامه می دهد:« من دو فرزند دارم که هر دو به دلیل یک بیماری ژنتیکی با مشکلات فراوانی روبرو هستند و در حال حاضر یکی از آنها در آسایشگاه نگهداری می شود و فرزند دیگرم به لحاظ عدم استطاعت مالی در منزل است و همسرم از او پرستاری می کند و این در حالیست که اگر من پول کافی در اختیار داشتم می توانستم در همان مراحل اولیه برای درمان فرزندانم اقدام کنم .حال سوال من از مسئولین ورزش کشورم این است که با وجودی مشکلاتی که آنچه مطرح شد تنها بخشی از آن است آیا کسب عنوان قهرمانی جهان و سه بار برافراشته شدن پرچم ایران در بین 150 کشور حاضر در این مسابقات،آنقدر بی ارزش بود که هیچیک از آنها برای قدردانی از ملی پوشان ما در فرودگاه حاضر نشدند؟»

او با اشاره به دوستی اش با سجادی می گوید حضور او در فرودگاه نه به عنوان نماینده دیگران که تنها به دلیل رفاقت با من بود و متاسفانه تیم ملی تکواندو بسیارغریبانه تر از حد انتظار وارد ایران شد.مهماندوست با اشاره به اینکه هم اکنون پیشنهادات بسیار خوبی از چندین کشور اروپایی و آسیایی برای سرمربیگری تیم های ملی شان دارد می گوید:« اگر روزی به دلیل تمام مشکلات  و بی توجهی های آزار دهنده ای که سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک می توانند آنها را حل و فصل کنند به یکی از این پیشنهادات جواب مثبت دادم و رفتنی شدم به من انگ وطن فروشی نزنید.ایران برای من از جانم عزیزتر است ولی بپذیرید که کار کردن با این وضعیت اصلا کار ساده ای نیست...»