هر چند که داشتن رابطه دیپلماتیک بین دو کشور بزرگ ایران و مصر به سود طرفین و جهان اسلام است اما قرار نیست که هزینه این رابطه را ایران بدهد و در این بازی ، مصری ها ناز بفروشند و ایرانی ها نقش خریدار ناز مصریان را ایفا کنند.

عصرایران - رئیس جمهور در دیدار جمعی از علما و نویسندگان مصری که برای دیداری 5 روزه به ایران آمده اند ، هر چند سخنانی گفت که باب میل آنها بود (به گونه ای که یکی از آنان گفت که بعد از سخنان احمدی نژاد احساس کرده او یک شهروند مصری است) ، اما درباره سفر به مصر ، موضعی گرفت که در شأن رئیس جمهور ایران نبود. احمدی نژاد گفت: " سفر به مصر جزء آرزوهای بنده است و به محض اینكه دعوتی از جانب مسئولین مصر انجام شود با افتخار به دیدار ملت بزرگ مصر خواهم شتافت ."

احمدی نژاد در زمان حکومت مبارک نیز گفته بود که تهران آماده است تا پایان وقت اداری همان روز ، سفارت خود در قاهره را دایر کند که البته این موضع گیری ، با بی اعتنایی دولت مصر مواجه و بایگانی شد. احمدی نژاد

این گونه اظهارات که حاکی از ذوق زدگی محسوب می شود ، آثار مخرب فراوانی بر وجهه کشور می گذارد و انتظارات طرف مقابل در مذاکرات را افزایش می دهد کما این که هیچ کدام از مقامات مصری تا کنون جمله مشابهی را درباره ایران نگفته اند و اتفاقاً برعکس ، طوری رفتار می کنند که نمود بیرونی اش این است که هیج عجله ای برای رابطه با ایران ندارند و قرار است در آینده آن را برسی کنند تا ببینند چه می شود؟!

احمدی نژاد در حالی گفته که سفر به مصر جزء آرزوهایش است و به محض دعوت راهی مصر می شود که همین چند روز پیش ، وزیر امور خارجه مصر به صراحت گفته است برای برقرار رابطه زود است .

به علاوه، مصر ، بر خلاف مقررات بین المللی ، یک دیپلمات ایرانی را که دارای مصونیت دیپلماتیک بود ، ساعت ها بازداشت و بازجویی کرد و در نهایت او را اخراج نمود و جالب اینجاست که بر خلاف عرف دیپلماتیک که اخراج را با اخراج متقابل پاسخ می دهند ، علی اکبر صالحی ،وزیر امور خارجه کشورمان اعلام داشت که این موضوع تاثیری در روند روابط فیمابین نخواهد داشت. انگار نه انگار که مصونیت دیپلماتیک یک دیپلمات رسمی ایرانی را شکسته اند و تحقیرش کرده اند!

هر چند که داشتن رابطه دیپلماتیک بین دو کشور بزرگ ایران و مصر به سود طرفین و جهان اسلام است اما قرار نیست که هزینه این رابطه را ایران بدهد و در این بازی ، مصری ها ناز بفروشند و ایرانی ها نقش خریدار ناز مصریان را ایفا کنند و در برابر ترش رویی های مکرر آنها ، حرف هایی بگویند و مواضعی بگیرند که ملت ایران را در موضع ضعف و التماس نشان دهد.

غرور مقدس ملت ایران ، متاعی نیست که مسوولان حق داشته باشند آن را به هر بهایی بفروشند و به روی خودشان هم نیاورند.