تحلیلی بر سخنرانی اوباما درباره مرزهای 1967 : مهم و مبهم

منظور از مرزهای 1967، کرانه باختری، قدس شرقی و نوار غزه است که حدود 23 درصد از کل مساحت فلسطین بزرگ را تشکیل می دهد.

تشکیلات خودگردان فلسطین به ریاست محمود عباس از مدتی پیش تلاش های گسترده ای را برای به رسمیت شناخته شدن دولت مستقل فلسطینی در مرزهای قبل از 1967 آغاز کرده است. تشکیلات خودگردان فلسطین قصد دارد در پاییز امسال این موضوع را به رای مجمع عمومی سازمان ملل متحد بگذارد و پس از آن ، به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارائه کند.

قطعا مهمترین مانع در برابر اعتراف سازمان ملل متحد به دولت مستقل فلسطینی، کشور آمریکاست که تاکنون بدون هیچ ملاحظه ای تمامی تصمیمات شورای امنیت که در خلاف نظر اسرائیل بوده اند را وتو کرده است.

اوباما در سخنرانی اخیر خود گفت که دولت آمریکا از استقرار دولت مستقل فلسطینی در مرزهای 1967 حمایت می کند. وی البته در این سخنرانی اش بارها بر تعهد آمریکا به حفظ امنیت اسرائیل و حمایت از این رژیم تاکید کرد.

با این حال این موضوع با استقبال و حمایت گسترده سران کشورهای اروپایی از جمله انگلیس و آلمان روبه رو شد گرچه بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی اعلام کرد که اسرائیل نمی تواند بازگشت به مرزهای سال 1967 را بپذیرد.

همچنین اعضای جمهوری خواه کنگره آمریکا به شدت از این اظهارات اوباما انتقاد کردند و بسیاری گفته اند که اوباما قطعا در دوره آینده انتخابات ریاست جمهوری با کاهش حمایت یهودیان و کانون های قدرت در اختیار آنها روبه رو خواهد شد.
 
تشکیلات خودگردان فلسطین البته ضمن استقبال از اظهارات اوباما اعلام کرد که واکنش کابینه تل آویو به سخنان اوباما، به معنی عدم پذیرش طرح صلح جدید آمریکا از سوی اسرائیل است.

اسرائیل هم اکنون قدس شرقی یا حومه شرقی شهر قدس و بخش های زیادی از مناطق کرانه باختری را در اشغال خود دارد و در دیگر مناطق نیز روند شهرک سازی را ادامه می دهد.

مقامات تشکیلات خودگردان فلسطین معتقدند در صورت رسمیت دولت مستقل فلسطین در مرزهای سال 1967 ، تمامی شهرک های صهیونیستی در کرانه باختری، از لحاظ قوانین بین المللی نامشروع و ادامه این فعالیت غیرممکن خواهد شد .

با وجود اینکه دولت فلسطین در درون مرزهای 1967 از سوی 130 کشور جهان به رسمیت شناخته شده است اما هنوز چند کشور عمده از جمله آمریکا، کانادا، دولت های اروپایی، استرالیا ، کره جنوبی و ژاپن دولت مستقل فلسطین را به رسمیت نشناخته اند.
حضور فلسطین در سازمان ملل متحد نیز به عنوان یک کشور مستقل نیست و به عنوان عضو ناظر در در این سازمان حضور دارد.


با این حال کابینه تل آویو قصد دارد با ادامه شهرک سازی در کرانه باختری و قدس شرقی و اشغال عملیاتی این دو منطقه، اصولا استقرار دولت مستقل فلسطین را غیرممکن و غیرقابل تحقق کند به این صورت که مناطق به هم پیوسته و یکپارچه ای برای استقرار دولت مستقل فلسطین باقی نماند.

مرزهای 1967 کجاست؟

مرزهای موسوم به 1967 مرزهای قبل از جنگ شش روزه اسرائیل و کشورهای عربی در سال 1967 است . این مرزهای شامل مناطق کرانه باختری روداردن، نوار غزه و قدس شرقی است.

کرانه باختری شامل 21 درصد از کل فلسطین بزرگ (شامل مناطق تحت کنترل کابینه تل آویو) و معادل 5860 كیلومتر مربع است.

منطقه غزه حدود 1.3 درصد از کل فلسطین بزرگ یعنی حدود 360 كیلومتر مربع را شامل می شود. این منطقه میزبان یک و نیم میلیون فلسطینی است که بیشتر آنها پناهجو هستند.

در مجموع سه میلیون و 900 هزار فلسطینی در داخل مرزهای 1967 سکونت خواهند کرد. این عدد حدود 36 درصد از فلسطینی های جهان را شامل می شود.

تشکیلات خودگردان فلسطین پیشنهاد کرده است که قدس شرقی، پایتخت فلسطین و قدس غربی پایتخت اسرائیل باشد. اما اسرائیل ، بر تقسیم ناپدیری این شهر تاکید و کل آن را پایتخت آینده خود می داند. هم اکنون تل آویو پایتخت رژیم اسرائیل است.

با این حال هنوز دو موضوع مهم امنیت  و سرنوشت آوارگان فلسطینی مبهم مانده اند و راه حلی برای آنها از سوی مقامات آمریکایی مطرح نشده است.

تبعات

در صورت پذیرش دولت مستقل فلسطینی در سازمان ملل متحد که پیش شرط آن عدم مخالف آمریکا با این موضوع است؛ زمینه تحقق طرح صلح موسوم به طرح صلح عربی فراهم می شود.

براساس طرح صلح عربی که از سوی اتحادیه عرب ارائه شده است ، در صورت عقب نشینی اسرائیل به مرزهای 1967 و برقراری دولت مستقل فلسطینی در این مرزها، 21 کشور عربی ، اسرائیل را به رسمیت خواهند شناخت.

حتی اعضای سازمان کنفرانس اسلامی به استثنای ایران هم از طرح صلح عربی اعلام حمایت کرده اند.
همچنین مهمترین گروه مقاومت ضد اسرائیلی در فلسطین  یعنی حماس هم بارها اعلام کرده است از ایده استقرار دولت مستقل فلسطینی در مرزهای 1967 حمایت می کند.

در واقع ، اسرائیل با چشم پوشی از 23 درصد از اراضی اشغالی ،  با مرزها و بازارهای گشوده شده حدود 50 کشور اسلامی مواجه می شود ، مشکلات امنیتی اش به شدت کاهش می یابد و مدام به عنوان یک رژیم اشغالگر شناخته نخواهد شد و ... اما علت اصلی مقاومت ها در برابر طرحی با این همه مزیت ، ایدئولوژیک بودن رژیم صهیونیستی و وجود گروه های فشار مذهبی قدرتمند است که کل سرزمین فلسطین را "ارض موعود" می شمارند و هیچ انعطافی را ولو به بهای تحمل هزینه های گراف نمی پذیرند. این ها ، همان جریانی هستند که در 1995 ، اسحاق رابین ، نخست وزیر وقت خود را به اتهام نرمش در صلح با فلسطینی ها ، ترور کردند.