با وجود گذشت پنج ماه از تغییر مدیریت در فدراسیون ژیمناستیک و حضور رئیس جدید، حرکت این رشته به عنوان یکی از ورزشهای پایه همچنان "لاک پشتی"، بدون برنامه ریزی و بودجه دنبال میشود و نگرانیها را برای آینده افزایش داده است.
به گزارش مهر، ژیمناستیک یکی از ورزشهای پایه است که با وجود تغییرات مدیریتی در سالهای متمادی باز هم نتوانسته به نتایج مطلوبی رسیده و در کشور جایگاه خود را پیدا کند.
دیماه سال 89، سازمان تربیت بدنی با حکمی جعفر درویشزاده را به عنوان سرپرست فدراسیون ژیمناستیک و به جای احمد محتشمی منصوب کرد. انتصابی که شاید باعث خوشحالی اهالی رشته ژیمناستیک شد اما با گذشت پنجماه از حضور سرپرست در این مجموعه، حرکت این ورزش پایه همچنان لاک پشتی و در سکوت و شاید هم بدون برنامه پیش میرود!
درویشزاده هر چند سخنی از مشکلات مالی بر زبان نیاورد و از شرایط موجود ابراز رضایت کرد اما بدهی 300 میلیونی این فدراسیون از پیش از سال 90 را تایید کرد.
محمدرضا خیرخواه یکی از مربیان این رشته ورزشی تنها مانع در اجرای برنامههای فدراسیون را مشکلات مالی می داند. وی در این رابطه به خبرنگار مهر گفت: "فدراسیونی که از گذشته بدهی زیادی دارد و بخش خصوصی و اسپانسری هم از آن حمایت نمیکند چطور میتواند برای آینده خود برنامهریزی کند؟ مشکلات مالی فدراسیون مطمئنا در درازمدت میتواند روند این رشته را متزلزل کند. معتقدم حرف اول مدیریت را بودجه میزند و اگر مسائل مالی نباشد توسعه یک رشته و برنامهریزی برای آن بهتر انجام میشود".
شاید به همین دلیل هم باشد که بعد از برگزاری دو مسابقه لیگ در سال 90 و چند رقابت داخلی، از ابتدای سال جاری هیچ مسابقهای به طور رسمی در فدراسیون ژیمناستیک ایران برگزار نشده باشد. به هر حال در این روزها همه فدراسیونهای ورزشی در برخی از زمانها برای اجرای برنامههای خود با مشکلات مالی روبهرو هستند اما باز هم مدیران آن برای برپایی اردوها، مسابقات، استخدام مربی، لیگ و برنامههای برون مرزی تلاش کرده و دست از کار نمی کشند!
در تایید مشکلات مالی، حامد اخوان رئیس سازمان لیگ ژیمناستیک با بیان اینکه ما از بابت برگزاری دو مرحله لیگ به داوران مغروضیم، گفت: "با این وجود قصد داریم خردادماه با برپایی چند جلسه برای برگزاری لیگ سال 90 برنامه ریزی کنیم. مجبوریم به خاطر فصل امتحانات رقابتهای لیگ را از تیرماه آغاز کنیم اما مطمئن باشید برنامه ریزی خوبی برای بهتر شدن لیگ انجام خواهیم داد".
هرچند سرپرست فدراسیون ژیمناستیک بی برنامه بودن این مجموعه را رد کرد اما با بیان اینکه فدراسیون قصد دارد تیم ملی دانشجویان را با همکاری فدراسیون ملی ورزشهای دانشگاهی راهی مسابقات المپیک جهانی دانشجویان (یونیورسیاد چین) کند از برنامه ریزی برای برگزاری مسابقات انتخابی این رقابتها خبر داد. اما باید این مسئله را یادآور شد که اعزام تیم دانشجویان با همکاری فدراسیونهای ملی ورزشهای دانشگاهی صورت می گیرد و فدراسیون ژیمناستیک به تنهایی متولی اصلی آن نیست و نمی توان این اعزام را اصلیترین برنامه فدراسیون ژیمناستیک قلمداد کرد.
با گذشت پنج ماه از حضور درویشزاده در راس فدراسیون ژیمناستیک، مربیان تیم ملی برکنار شده و تاکنون ورزشکاران در اردوی این تیم حاضر نشدهاند. هرچند بخش اعظمی از این ورزشکاران در قالب تیم ملی دانشجویان راهی یونیورسیاد جهانی میشوند اما تیمی که شبانه روزی در اردو بود به مقام هشتمی گوانگجو بسنده کرد. حالا باید دید تیمی که بدون مربی و بدون اردو و تنها با ارائه برنامه تمرین انفرادی به ورزشکارانش، قصد اعزام به مسابقات برون مرزی را دارد چه نتیجهای خواهد گرفت؟!
فدراسیون ژیمناستیک در این مدت تنها دو بار اقدام به برپایی اردوی تیم ملی ایروبیک با حضور مربی پاره وقت خارجی ("گریگوری آلکان" اهل فرانسه) برای حضور در مسابقات جهانی دانشجویان کرد. این در حالی است که موفقیتهای فدراسیون ژیمناستیک تنها در بخش اصلی آن یعنی ژیمناستیک هنری دیده و معنی میشود.
با این وجود درویشزاده می گوید ما در حال برنامهریزی برای برگزاری مسابقات سطح بندی و تغییر قوانین آن هستیم. رقابتی که پیش از این هم در سال چندین بار شاهد برگزاری آن بودیم اما فدراسیون معتقد است که این بار قصد برگزاری رقابتها به شیوهای جدید و اصولیتر را دارد.
محمدرضا خیرخواه سرمربی پیشین تیم ملی ژیمناستیک هم با تایید این مطلب گفت: "در تمام دنیا مسابقات سطح بندی الفبای این رشته بوده، در اولویت برنامهریزی فدراسیونها قرار دارد و اگر این مسابقات با شیوهای غلط برگزار شود پایه آن رشته خراب می شود. اگر فدراسیون ژیمناستیک بتواند استانداردهای خوبی را برای این مسابقات تدوین کند گام بلندی در توسعه این رشته در آینده برداشته و 4 سال آتی این رشته را تضمین کرده است".
هرچند هنوز زمان زیادی از حضور درویشزاده در مجموعه فدراسیون ژیمناستیک نمی گذرد اما به نظر می رسد این تغییر مدیریتی باز هم نمی تواند گرهای از مشکلات این ورزش پایه بردارد. مدیریت کردن در ورزش بی سر و سامانی مانند ژیمناستیک نیازمند حمایت همه بخشها و در کنار آن تامین منابع مالی فراوان است.
مدیریت بیبرنامه و بیبودجه راه به جایی نمی برد و نمی تواند فاصله ژیمناستیک ایران را با آسیا و جهان کم کند. مطمئنا درویشزاده با وجود آشنایی کامل به این رشته و داشتن افراد توانمند فنی در کنار خود برای پیشبرد برنامههایش نیازمند حمایت مالی و حضور حامیان مالی است، در غیر اینصورت ژیمناستیک ایران در چهار سال آینده جایگاه فعلی خود را هم از دست خواهد داد!