معذرت هم می خوام. مخاطب ها خودشون همه چی رو خوب می فهمن. ولی چیزی که مهمه اینه که با این حال، تو همون نقد ملک سلیمان هم هیچ تعریفی از این فیلم نکردم و انتقادهام رو باز هم بیان کردم.

کافه سینما: مسعود فراستی منتقد برنامه سینمایی "هفت" -که به دلیل بیان یک لفظ ناشایست در این برنامه، مدتی است در برنامه هفت شرکت نمی کند- در برابر پرسش جالبی قرار گرفت.

خبرنگار از فراستی پرسید : " شما می گویید همیشه تند و تیز حرف می زنیند و صریح انتقاداتان را می کنید، چرا در برنامه نقد "ملک سلیمان" آرام و ملایم حرف زدید؟ در حالی که مدتها قبل این برنامه بعد دیدن ملک سلیمان گفته بودید این فیلم افتضاح است و بچه شما به این فیلم می خنده؟

متن کامل پاسخ فراستی بدین شرح است: آره، حق با توست. من تو برنامه هفت کلی فیلم نقد کردم و همیشه تند و صریح حرفام رو زدم، جز یه برنامه. جز نقد یک فیلم. اون هم همینی که خودت گفتی. نقد فیلم ملک سلیمان، کار شهریار بحرانی. فقط همین.

فراستی افزود: واسش هم دلیل دارم. و البته معذرت خواهی از مردم. هنوز اون قدر شجاعت دارم که صادقانه حرفام رو بزنم. ببین، بزار صریح حقیقیت رو بگم. واقعیتش اینه قبل از برنامه ای که قرار بود ملک سلیمان رو نقد کنم از هزار و یک جا به من زنگ زدن که این فیلم رو نکوب و باهاش یک کمی مهربون باش و مراعات کن و این حرف ها. که این فیلم مال ارشاده و مال فلان جاست و مال بهمان جا. که این فیلم مثلا معناگراست و مثلا ارزشی هست و ... از همه جا، همه کس، کوچیک و بزرگ بهم زنگ می زدن که فیلم رو نکوبم و هواش رو داشته باشم. من هم شاید یه کم تحت تاثیر این همه زنگ ها و سفارش ها، موقع نقد این فیلم مثل همیشه لحن انتقاد کردنم اون چنان تند و صریح نبود. قبول دارم.

این منتقد سینمایی گفت: معذرت هم می خوام. مخاطب ها خودشون همه چی رو خوب می فهمن. ولی چیزی که مهمه اینه که با این حال، تو همون نقد ملک سلیمان هم هیچ تعریفی از این فیلم نکردم و انتقادهام رو باز هم بیان کردم. همون جا هم گفتم که در این فیلم –ملک سلیمان- شخصیت هاش توسط فیلم نامه نویس عمیق نوشته نشدن، از دل داستان در نیومدن، داستان برا کارگردان مهم نبوده و مفهوم سازی بدون توجه به قصه و شخصیت ها بی معنیست... یعنی باز هم اصل حرف هام رو زدم. انتقادهام رو کردم. فقط با اون لحن خیلی تند و تیز همیشگی نبود. واسه همین باز هم از مخاطب ها معذرت می خوام. و باز هم تاکید می کنم که نظرِ الان من راجع فیلم شهریار بحرانی، همونیه که قبلا گفته بودم. که این فیلم افتضاحه. سینما رو نمیشناسه. مفهوم سازی در این فیلم بدون توجه به قصه و شخصیت ها بوده و به درد خندوندن بچه من می خوره. هر کی هم که می خواد ناراحت شه بشه.

تماشاخانه