عصرايران - گويا مدت هاست که عده اي فراموش کرده اند که بدون فحاشي و تهمت زدن و انگ چسباندن هم مي شود حرف زد.
آقاي منصور ارضي ، مداح اهل بيت (ع) است و قاعدتاً بايد بيش از بقيه به سيره و سلوک خاندان رسول الله (ص) واقف باشد و عمل نمايد ، کما اين که در منابر خود نيز سال هاست که در باب فضائل اخلاقي ائمه اطهار(ع) و خاصه حضرت اباعبدالله الحسين(ع) سخن مي گويد و "پامنبري" هايش را بدان دعوت مي نمايد.

با اين حال ، ايشان گاهي اوقات عنان سخن از کف مي دهد و در منبري که بايد به احترام آل الله ، بر فراز آن به نيکي و ادب سخن گفته شود ، حرف هايي بر زبان مي آورند که نياز است من باب نهي از منکر هم که شده ، تذکري به اين برادر ديني داده شود.

آن طور که رسانه ها خبر داده اند ، جناب منصور ارضي در مراسم ديروز زيارت عاشوراي حسينيه صنف لباس فروش تهران انتقاداتي را نسبت به آقاي اسفنديار رحيم مشايي بيان داشته است که البته في نفسه مشکلي نيست و آقاي ارضي هم به عنوان يک شهروند ، حق دارد آزادانه مسائل کشور را به نقد بکشد و از مسوولان انتقاد نمايد. تاکيد هم مي کنيم که هر کس منصور ارضي يا ديگري را از بيان انتقاد منع نمايد ، برخلاف تعاليم دين و نص صريح قانون اساسي عمل کرده است.

از اين رو ، وارد فاز اصل انتقادات ايشان به آقاي مشايي نمي شويم ، بلکه دردمندانه اين نقد را مطرح مي کنيم که « برادر عزيز! پدر عزيز! آقاي حاج منصور ارضي! کجاي ديني که من و شما مدعي پيروي اش هستيم به ما اجازه مي دهد که يک مسلمان را "ملعون يهودي صفت" بناميم؟ البته از اين که شما دين يهود - به عنوان يکي از اديان رسمي کشور - را نيز به عنوان فحش مطرح کرده ايد مي گذريم ولي انصاف دهيد که مسلمان ، نبايد مسلمان ديگري را با چنين ادبياتي خطاب کند.

اصلاً گيريم که رحيم مشايي خطا و خلافي کرده است و شما هم مستنداتش را داريد ، چرا به جاي پيگيري قانوني موضوع منبر مداحي اهل بيت عصمت و طهارت (ع) را به فحاشي آلوده مي کنيد؟

بدانيد که اين جايگاه (مداحي اهل بيت"ع" ) ملک اختصاصي شما نيست که هر گونه رفتاري که خواستيد با آن بکنيد و به جاي آن که مطابق متن زيارت عاشورا ، در جلسه قرائت اين زيارت ، دشمنان اهل بيت (ع) را لعن کنيد ، يک مسلمان را ملعون يهودي زاده خطاب کنيد.»

دغدغه اين نوشتار ، نه دفاع از اين فرد و آن شخص ، که نگرانی از نهادینه شدن بی اخلاقی در جامعه است و این که جامعه ما دارد به سمتی می رود که همه ما به راحتی بتوانیم به همدیگر فحش بدهیم و احساس گناه و عذاب وجدان هم نداشته باشیم.این نقد را هم نه از باب مهم بودن آقای ارضی ، که از بابت اهمیت جایگاه و "تریبون مقدس"ی که این سخنان در آن به کار رفته بیان می کنیم.

یادمان نرود که اخلاق ، شیرازه نظام اجتماعی است و نقش آن در جامعه ، همان نقش سیمان است در بنای خانه و نقش نخ تسبیح است در نگاهداری و به هم پیوستگی دانه های تسبیح. از این رو ، روند کنونی جامعه در حرکت به سمت اخلاق گریزی را باید به عنوان خطری استراتژیک برای جامعه ایران دانست و هشدار حاضر را کاملاً جدی گرفت.

نکته نگران کننده اینجاست که جامعه هم آرام آرام و بی آنکه خود متوجه شود ، در برابر این قبیل فحاشی ها و بی اخلاقی ها ، بی تفاوت می شود و این ، زنگ خطر بزرگی است.

جامعه و رسانه هایش باید در برابر بی اخلاقی ، فارغ از گرایش های سیاسی ، حساس باشند و اخلاق را خط قرمز مشترک خود بدانند ؛ بی اخلاقی ، از سوی هر کس که باشد ، محکوم است ، کما این که عصرایران ، در ماه های بعد از انتخابات ، هم پیامک سازی های موهن علیه احمدی نژاد را محکوم کرد ، هم در قبال فحاشی به فائزه هاشمی واکنش نشان داد و هم مطلب حاضر را می نگارد به امید آن که فرزندان مان در آینده ای زندگی کنند که از تریبون هایش ، صدای فحاشی و توهین و اهانت به گوش نرسد ... فرزندان مان را که دوست داریم،نداریم؟!