با وجودیکه سالها از تولید و استفاده همگانی از تلفنهای همراه می گذرد، بحث در مورد تاثیر آنها بر سلامتی همچنان یکی از موضوعات داغ است و هر از چندگاهی یکی از طرفین دعوا برگ برنده ای را رو می کند که مدتی بعد با پاسخی از طرف مقابل مواجه می شود.‏ ‏
‏

چند روز پیش خبری در این زمینه در رسانه های دنیا منتشر شد، مبنی بر اینکه "استفاده طولانی از تلفن همراه می تواند باعث شود که سلولهای مغزی تا 7% بیشتر قند بسوزانند" در متن این خبر عنوان شده است که دکتر نورا ولکو، سرپرست پروژه تحقیقاتی، اعلام کرده است: "ما هیچ نظری نداریم که این {نتیجه} چه معنی می تواند داشته باشد، یا چرا اینطور می شود" اما همین خبر در سایتهای مختلف به شیوه های گوناگونی منعکس شده است، عده ای بالا رفتن سوخت و ساز در سلولهای مغزی را نشانه بدی دانسته و از آن به عنوان زمینه ساز ایجاد تومورها یاد کرده اند و عده ای دیگر این افزایش سوخت و ساز را به "افزایش فعالیت" تعبیر کرده و آن را مثبت در نظر گرفته اند.‏ ‏
‏
حقیقت امر این است که کل این ماجرا چیز چندان جدیدی نیست و تنها درصد و آمار ارائه شده در این تحقیق است که جدید به نظر می رسد، قبلا هم طی تحقیقاتی اعلام شده بود که امواج الکترومغناطیس موبایل می توانند توسط پوست و بافت های مجاور جذب شوند و حرارت بصورت موضعی کمی بالا رود، این بالارفتن حرارات و افزایش جریان خون موضعی ناشی از آن می تواند باعث افزایش مصرف انرژی و افزایش سوخت و ساز در سلولهای مغزی ناحیه شود. ‏
‏
سازمان جهانی بهداشت از سال 1996 پروژه ای بین المللی را با نام پروژه میادین الکترومغناطیس (EMF Project) آغاز کرده است که در آن به جمع آوری شواهد مرتبط با تاثیر امواج الکترومغناطیس در سلامت افراد می پردازد، با این حال این سازمان اعلام می کند که تاکنون هیچ نشانه محکمی برای عوارض موبایل در سلامتی نیافته است و تنها مورد ثابت شده، افزایش میزان سوانح رانندگی به دنبال استفاده از موبایل است (که طبعا ربطی به امواج الکترومغناطیس ندارد) البته با توجه به اینکه بیشتر سرطانها و تومورها روندی تدریجی دارند و گاه تا علامتدار و قابل تشخیص شدن آنها ده ها سال طول می کشد و از رواج تلفن همراه نیز کمتر از دو دهه می گذرد، نمی توان به صراحت نقش امواج موبایل در شکل گیری چنین تومورهایی را رد یا تایید کرد و باید منتظر تحقیقاتی که در سالهای آینده انجام خواهند شد باشیم. ‏