ساعت مچی و دیواری در محل زندگی "اهل توقف" وجود ندارد و سیمان و آهن در معماری خانه‌های آنان به كار نرفته است. آنان به نحو اسرارآمیزی از مردم فاصله می‌گیرند و كمتر كسی را به خانه خود راه می‌دهند.

روستای ایستا واقع در شهرستان طالقان شاید مرموزترین روستای ایران باشد، روستایی در خاك البرز كه مردمانش در زمان توقف كرده اند.

به گزارش مهر‏، سكوت حكمفرماست و كسی كاری به كار كسی ندارد. در كوچه ها اثری از رد پای تكه آهنهایی كه در شهر "خودرو" نامیده می شود نیست. مردمانی كه چون تابلو نقاشی زندگی و آداب و رسوم گذشته را در عصر ارتباطات یدك می كشند.

نه تنها شبها پای تلویزیون نمی نشینند كه به شب نشینی هم اعتقادی ندارند. عروسی و عزا ندارند و مراسمی چون جشن تولد، سالگرد ازدواج و... برای آنان معنا و مفهومی ندارد.

مهمان نواز هستند به شرطی كه احدی از زنان قصد ورود به روستای آنان را نداشته باشد. همانطور كه تا كنون كسی از دنیای بیرون زنان آنان را ندیده است. متمول هستند و از طریق فروش زمینهای پدریشان در تبریز روزگار می گذرانند.

شناسنامه ندارند و جزو آمار جمعیت ایران به حساب نمی آیند. هیچگونه خدمات دولتی را دریافت نمی كنند.

جایی كه هرگونه امكانات دنیای جدید را نمی پذیرند

اینجا ایستا است؛ مرموزترین روستای ایران! جایی كه هیچگونه امكانات دنیای جدید را نمی پذیرند و بدون آب لوله كشی، گاز، برق، درمانگاه، ماشین آلات، وسایل ارتباطی و ... زندگی می كنند.

گروهی از پیروان میرزا صادق مجتهد تبریزی، فقیه مشهور دوره مشروطه كه با الهام از آرای تجددستیز او چنین زندگی را در زمانه تسلط مدرنیته سامان داده‌اند.

میرزا صادق مجتهد تبریزی از فقهایی بود كه در هر دو حیطه نظر و عمل، بسیار بر طرد مطلق اندیشه تجدد و دستاور‌هایش تاكید می‌كرد و تا پایان عمر بر عدم جواز استفاده از ابزار تكنولوژیك و امور جدید و مدرن فتوا می‌داد.

اهالی روستای ایستا واقع در شرق طالقان اوقات شرعی نماز را با شاخصه‌های خود استخراج كرده و آغاز و پایان ماه مبارك رمضان را نیز با رویت خویش تعیین می‌كنند، به رویای صادقانه معتقدند، آنان به شدت منتظر ظهور امام مهدی ‌(عج) هستند.

فرزندان آن بعد از رسیدن به سن تكلیف مختارند كه با آنان زندگی كنند یا به شهر تبریز بازگردند، هیچگونه فعالیت‌ سیاسی و اجتماعی نداشته و باورهای خود را تبلیغ نمی‌كنند.

اهالی روستای ایستا شناسنامه ندارند

اهالی روستای ایستا شناسنامه ندارند و از امكانات رفاهی جدید مانند آب لوله كشی، گاز، برق، تلفن، رادیو و تلویزیون و... استفاده نمی‌كنند.

كودكان آن روستا به سبك سنتی و مكتب خانه‌ای با فراگیری دروسی همانند واجبات و محرمات فقهی، خوشنویسی و اصول عقاید سواددار می‌شوند.

ساعت مچی و دیواری در محل زندگی "اهل توقف" وجود ندارد و سیمان و آهن در معماری خانه‌های آنان به كار نرفته است. آنان به نحو اسرارآمیزی از مردم فاصله می‌گیرند و كمتر كسی را به خانه خود راه می‌دهند.

از هر نوع مظاهر مدرنیته و تكنولوژی دوری می‌كنند و با این عزلت گزینی و انتخاب زندگی رهبانی، هاله‌ای از شایعات و سخنان عجیب را در اطراف خود پراكنده‌اند.

اهالی بومی طالقان كه به درستی نمی‌دانند اینان از كجا آمده‌اند و چه مرام و مسلكی دارند، گاه آنان را اسماعیلی مذهب و زمانی دراویش ترك دنیا گفته قلمداد می‌كنند كه در انتظار ظهور امام مهدی (آخرین پیشوای شیعیان) هستند.