لاذقيه ؛ شهری زیبا از دل تاریخ(+عکس)

سايت اروپائي Alfaresiya Net که مرکز آن در هلند است و به سه زبان فارسی، انگلیسی و عربی فعالیت می کند در گزارشی به توصیف یکی از شهرهای باستاني سوريه پرداخت.

 
متن کامل اين گزارش كه به قلم غسان حمدان نوشته شده است به شرح زیر است:

ام الطيور

روستاى ام الطيور در شمال لاذقيه و جنوب غربى «البسيط» ، و در دامنه اى پر از درختان صنوبر و سدر واقع است.

سد بلوران

اين سد در30 کيلومترى شمال شهر لاذقيه ودر نزديکى روستاى بلوران احداث شده است. اين سد در دره رود « شمرليه » واقع است که از بلنديهاى کوهستانى تشکيل شده و صخره­ هاى سبز، آن را احاطه کرده و درختان صنوبر بر اين بلنديها روييده اند. ظرفيت اين سد 1505 ميليون متر مکعب است. اين سد از نظر گردشگرى حائز اهميت است زيرا در مسير راه اصلى «کسب» و«بسيط» در منطقه جنگلى، واقع است.

فرنلق


جنگلى انبوه در شمال کوهستان هاى لاذقيه ودر پنج کيلومترى شرق جاده کسب – لاذقيه واقع و داراى صخره سنگهاى سبز رنگ است. ويژگى اين منطقه وجود درختان انبوه و بلند است. از مهمترين درختان آن صنوبر، غار، افرا وگيلاس است و چشمه اى گوارا منطقه را آبيارى مى کند .

قلعه صلاح الدين

در 45 کيلومترى شمال شرقى لاذقيه واقع است واستحکاماتى به وسعت5,5 هکتار دارد. اين قلعه بر روى گسل سنگى ممتدى بنا شده که از شمال, جنوب وغرب توسط دو دره احاطه شده وکانالى که در دل کوه کنده شده است, آن را از کوهپايه جدا مى کند. قديمى ترين بناى اين قلعه به اواخر سده دهم ميلادى بر مى گردد. ژان تزيميکس امپراتور رومى در سال 975 م در هجوم خود به شمال سوريه, اين قلعه را از حمدانيها گرفت و مى توان گفت که قلعه واستحکامات آن به همين دوره بر مى گردد. صليبيها نيز در اوايل قرن دوازدهم اين قلعه را به تصرف خود در آوردند و به باز سازى باروى خارجى ومجموعه اى از برجهاى دفاعى اقدام کردند. از مهمترين اقدامات آنها کندن کانالى در دل کوه است تا قلعه را از کوهپايه جدا کنند.

سلطان صلاح الدين ايوبى در سال 1188 م پس از اين که اين قلعه را با منجنيق هدف قرار داد و قسمتى از لشگريانش نيز به رهبرى پسرش غازى به آن نفوذ کردند , توانست قلعه را به طور کامل تصرف کند.

در دوره اسلامى چندين بنا از جمله حمام, مسجد ومدرسه در داخل اين قلعه احداث گرديد. اين قلعه توسط ابراهيم پاشا – ولى عهد مصر – با توپ مورد حمله قرار گرفت وبه شدت آسيب ديد . از مهمترين ديدنى هاى اين قلعه کانالى است که در دل کوه کنده شده همچنين ستونى که پل ورودى به قلعه بر آن متکى است . از ديگر ديدنيهاى اين قلعه باروى خارجى , برجهاى دفاعى وبناهايى که به دوره اسلامى بر مى گردد.

موزه شهر لاذقيه

اين موزه در کاروانسرايى که به قرن شانزدهم بر مى گردد ، قراردارد. در باغچه اين موزه مجموعه اى از مجسمه ها واشياء باستانى متعلق به دوره هاى مختلف بويژه دوره يونانيها وروميها ارائه شده است . همچنين يک بخش از اين موزه به آثار کشف شده در شهر اوگاريت و«رأس ابن هاني» اختصاص داده شده است که شامل کوزه هاى سفالى , اشياء برنزى , کتيبه هاى ميخى ومجسمه هاى زيبايى از « ايل » – الهه کنعاني-  مى باشد.

کسب


شهرى در دامنه جنوبى کوه « اقرع » واقع شده است که استان اسکندرون در شمال ودرياى مديترانه در غرب آن قرار دارند . حومه شهر را جنگلهاى کاج وصنوبر حلبى احاطه کرده است .

ساکنان اين شهر از کوهپايه پلکانى براى کاشت سيب وانگور استفاده مى کنند, گردشگرى يکى از منابع کسب درآمد اين شهر است. چندين هتل , تعداد زيادى آپارتمان اجاره اى , بوفه وقهوه خانه در اين شهر وجود دارد.

اين شهر به ساخت صابون « غار » معروف است, و گردشگران براى لذت بردن از آب و هوا و مناظر طبيعى شهر, تابستانها به آن پناه مى برند.

آمفى تئاتر باستانى جبله

تنها بازمانده باستانى شهر جبله, آمفى تئاتر آن است که به دوره روميها بر مى گردد . اين آمفى تئاتر بر روى زمين شيب دارى بنا شده که به وسيله راهروهايى به سه بخش تقسيم شده است . آمفى تئاتر جبله گنجايش 5000 تماشاگر را دارد , وامروزه نيز براى برگزارى جشنواره هاى هنرى وفرهنگى از آن استفاده مى شود.

اوگاريت:

گروه کاوشگرى اعزامى فرانسه به رياست کلود شيفر در سال 1929 م کاوشگرى خود را در تپه باستانى « رأس شمرا » آغاز کرد که به کشف شهر اوگاريت منجر شد ، که در نيمه هزاره دوم پيش از ميلاد , دوره طلايى خود را مى گذراند . شهر اوگاريت يکى از مهمترين شهرهاى سرزمينهاى پادشاهى سوريه در هزاره دوم پيش از ميلاد به شمار مى رود که کانون بازرگانى , کشاورزى وصنعتى مهمى را در کرانه هاى سوريه تشکيل مى داد .

تاريخ اوگاريت

مهمترين اشاره اى که در تاريخ به شهر اوگاريت شده است ، به سده هيجدهم پيش از ميلاد بر مى گردد . در بسيارى از نوشته هاى يافت شده در شهر مارى , از اين شهر ياد شده است . اين شهر توسط پادشاهان محلى اداره مى شد وبا بسيارى از شهرها وحکومت هاى سلطنتى سورى ديگر, از جمله حلب , مارى وايبلا همچنين مصر, قبرس وجزاير يونانى روابط ديپلماتيک وبازرگانى داشت.

اين شهر در حدود سال 1600 پيش از ميلاد تحت سيطره هيتى ها قرار گرفت و به مدت يک قرن اين سيطره ادامه يافت. بين سالهاى 1450 تا1350 پيش از ميلاد حکومت شهر اوگاريت از هيتى ها به ميتانى ها منتقل شد ولى هيتى ها توانستند دو باره اين شهر را از آن خود کنند تا اين که حدود سال 1187 پيش از ميلاد پايتخت آنها , يعنى حاتوستا , به اشغال قوميتهاى متحد منطقه در آمد وبه همراه اوگاريت مورد تخريب و ويرانى قرار گرفت و از آن پس اوگاريت براى هميشه به شهرى متروکه تبديل شد .

در شهر اوگاريت ابزار، مجسمه هاى برنزى طلاکارى شده وجواهرآلات فراوانى کشف شده است که در ميان آن، عاج هاى کنده کارى شده نيز يافت مى شود . همچنين حدود17000 کتيبه ميخى، که نخستين الفباى بشريت نيز در ميان آن وجود دارد، در اين شهر کشف شده است. اين الفبا از سى حرف تشکيل واز سمت چپ به راست نوشته مى شود.

جايگاه باستاني

نخستين بنايى که در شهر کشف شده اوگاريت به چشم مى خورد ، دروازه آن است . اين دروازه جزيى از باروى اريب شهر بود که به لحاظ دفاعى به اين شيوه بنا شده است . سمت چپ اين دروازه يک برج دفاعى بزرگى وجود دارد, که ارتفاع ديوارهاى آن 5 متر مى باشد . اين برج به عنوان استحکامات نظامى وبراى دفاع از دروازه شهر بود که کاخ پادشاهى را به بندر متصل مى کرد  .

راه پر پيچ وخم ورودى شهر، ما را به ميدان کوچکى مى رساند که در برابر مهمترين ساختمان شهر , يعنى کاخ پادشاهى قرار دارد. اين حياط داراى نيمکت هاى متعدد ويژه زائران قصر است تا در انتظار رسيدن نوبت براى ورود , برروى آن مى نشستند .

کاخ سلطنتى:

اين کاخ داراى محله اى کامل و اساسى شهر بود . زيرا در درجه اول اقامتگاه يک انسان غير عادى و پادشاه شهر بود . همچنين کانون مذهبى ، بازرگانى وسياسى شهر بود که تمامى فعاليتها ومبادلات تجارى در آنجا صورت مى گرفت.

اين کاخ از دو طبقه تشکيل مى شود که طبقه همکف جهت اداره مملکت وفعاليتهاى سياسى ، اقتصادى واجتماعى شهر اوگاريت بود وطبقه بالا به اقامتگاه شاه اختصاص داده شده بود.

در مدخل ورودى کاخ، دو ستون چوبى وجود داشت که امروزه جز پايه هاى سنگى آن، چيزى بجا نمانده است. در نزديکى آن آرشيو غربى سلطنتى کشف شد که ويژه نگهدارى نوشته هاى ادارى همچنين کلاس آموزش خواندن و نوشتن بود.

تنظيم ورود وخروج زائران قصر زير نظر گروهى از سربازان بود که اتاق آنها  نزديک به در ورودى کاخ بود. پس از آن به دهليز بدون سقف بزرگى مى رسيم که به چندين در منتهى مى شود. در موجود در سمت راست آن به يک برج دفاعى باز مى شود. همچنين مى توان بقاياى چاه, حوض آب وکانال فاضلاب را در قسمت جنوب غربى اين دهليز مشاهده کرد. يک در بزرگ در اين دهليز وجود دارد که در گذشته با دو ستون تزيين يافته بود. اين در به تالار عرش ختم مى شود که پادشاه مراجعه کنندگان را در آن به حضور مى پذيرفت. در مسير خود به سالن ويژه ميهمانها مى رسيم که تالار پذيرايى در کنار آن واقع است. اين سالن داراى حوضى بزرگ، چاه، کوزه بزرگ آب نوشيدنى و دستشويى بود. حوض بزرگ طبق تقليد گذشتگان براى خنک کردن فضاى سالن بود.

در دهليز اگر به راهمان ادامه دهيم به اتاق ويژه دفن پادشاهان مى رسيم. در اين اتاق دو گور سنگى وجود دارد که با دو پله پايين تر به آن مى رسيم. متأسفانه چيز شايان ذکرى در اين دو گور وجود ندارد زيرا پس از متروکه شدن شهر ، مورد سرقت قرار گرفته اند . اين گورها با لايه اى از خاک به ضخامت 10 سانتى متر پوشيده مى شود تا ايزولاسيون بهداشتى  آن رعايت شود .

پس از آن به باغچه قصر مى رسيم که با مجموعه اى از انبارها محصور شده است . در قسمت جنوبى باغچه انبارهاى مواد غذايى ودر قسمت شمال شرقى آن سه اتاق وجود دارد که آرشيو شرقى در آن کشف شده است .
گروه کاوشگران در قسمت چپ مدخل باغچه ، اتاق کوچکى را کشف کرد که شاه  تابستانها اوقات خود را در آن مى گذراند . اين اتاق با تابلوها ومجسمه هاى عاجى زيبا آرايش يافته بود .

از کاخ سلطنتى به طرف يکى از محله هاى مسکونى شهر حرکت مى کنيم . متوجه مى شويم که طرح بناى شهر اوگاريت بدون برنامه ريزى قبلى بوده است ، زيرا با وجود چندين شاهراه ، در برخى جاها کوچه ها وسيع ودر ديگر مناطق شهر ، کوچه ها بسيار تنگ است گويا نقشه اين شهر بى هيچ قيد وبندى راه اندازى شده است واين در حالى است که در ساخت اين بناها نهايت دقت رعايت شده است . اين خانه ها از يک حياط داراى چاه وحوض آب تشکيل مى شد که چندين اتاق آن را احاطه کرده است . همچنين طبقه بالاى اين منازل داراى  اتاقها وتراس بود .

از خانه هاى ديدنى شهر، خانه کوزه سنگى است که از يک حياط تشکيل شده که با چندين اتاق احاطه شده است وکوزه سنگى بزرگى در گوشه اى از اين حياط قرار دارد .

از ديگر خانه ها منزل آقاى « ربانو» است که از طريق نوشته هاى ميخى يافت شده در يکى از خانه ها، قادر به دانستن نام صاحب آن مي شويم  ربانو يک کارمند بلند پايه ونزديک به شاه بود که کارهاى ادارى، ديپلماتيک واقتصادى شهر را ، بنا به آرشيو نگهدارى شده در منزلش ، بر عهده داشت .

مهمترين بخش منزل ربانو ، اتاق مردگان است که يک گور سالم و يک گور ويران در آن بجا مانده است. در نزديکى اين اتاق يک حمام ويک دستشويى وجود دارد .

به سمت تپه باستانى مى رويم. باستانشناسان با کاوشهاى خود که تا عمق 18 مترى ادامه داشت شش لايه باستانى را کشف کردند که قديمى ترين آن به هزاره هفتم پيش از ميلاد بر مى گردد.

ساکنان اوگاريت پرستشگاه هاى خود را همچون معبد «بعل» و« داژان» برروى اين بلندى احداث کرده بودند .

بعل معبد اصلى شهر بود که از يک حياط بزرگ ، قربانگاه و برجى با چندين طبقه تشکيل مى شد. تمامى کسانى که وارد معبد مى شدند، حتما با خود نذر و يا قربانى به همراه داشتند. شايد مهمترين چيزى که آنها با خود به اين معبد مى آوردند، لنگر قايقهاى خود بوده که آثار آن تاکنون باقى مانده است .

طاق نصرت = طاق پيروزى

اين طاق در دوره روميها احداث شد که محل تقاطع دو خيابان اصلى شهر لاوديسه  (لاذقيه) را تشکيل مى داد. بر روى هر چهار طرف اين طاق، ديهيم مثلث الشکل با نقش­هاى برجسته که نمايانگر ابزار جنگى است، نصب شده بود