محققان با مطالعه بر روی 80 نمونه از آثار این غار دریافتند در دو نمونه از قدیمی‌ترین این آثار به نام‌های منگوله و کمربند، به جای رنگ از موجودات زنده رنگی استفاده شده است.

پس از هزاران سال، نوعی ویژه از نقاشی‌های دیواری بر روی صخره‌ای قدیمی در غرب استرالیا هنوز شفافیت و درخشش رنگ‌های خود را حفظ کرده و محققان به‌تازگی فهمیده‌اند این دوام به خاطر زنده بودن رنگ‌هاست.

به گزارش مهر به نقل از بی‌بی‌سی، درحالی‌که بیشتر آثار دیواری غارها طی دوره‌های صدساله کم‌رنگ و ناپدید می‌شوند، آثار غار برادشاو (برگرفته از نام کاشف این غار در قرن نوزدهم) با گذشت 40هزار سال هم‌چنان براق و تازه باقی مانده‌اند.

محققان دانشگاه کوئینزلند در استرالیا طی مطالعات خود نشان داده‌اند رنگ‌های به‌کار رفته در این آثار و نگاره‌ها در واقع، باکتری‌ها و قارچ‌های رنگارنگی هستند که زنده‌اند و از این رو درخشش و رنگ خود را از دست نمی‌دهند. (خط سفید روی تصاویر نشاندهنده طول 1 میلیمتر است)

این رنگ‌های زیستی می‌توانند مشکلاتی را که در گذشته بر سر تعیین تاریخ آثار موجود بر روی سنگ‌ها وجود داشت، از بین ببرند. محققان با مطالعه بر روی 80 نمونه از آثار این غار دریافتند در دو نمونه از قدیمی‌ترین این آثار به نام‌های منگوله و کمربند، به جای رنگ از موجودات زنده رنگی استفاده شده است.

محققان این مواد را رنگدانه‌های زنده خطاب می‌کنند و آن‌ها را استعاره‌ای از این حقیقت می‌دانند که رنگ‌دانه‌های اصلی با رنگ‌دانه‌هایی متشکل از میکروارگانیزم‌ها جایگزین شده‌اند. به گفته محققان، این ارگانیزم‌ها زنده‌اند و می‌توانند خود را طی صدها سال بازسازی و احیا کنند و به این شکل، تازگی و شفافیت خود را حفظ می‌کنند.

از جمله این رنگ‌دانه‌های زنده می‌توان به قارچ‌های سیاهی اشاره کرد که رشد آن‌ها نسل در نسل به واسطه هم‌نوع‌خواری اتفاق می‌افتد، یعنی قارچ‌هایی که تازه متولد می‌شوند، قارچ‌های پیشین را می‌خوردند تا بتوانند نسل خود را ادامه دهند. این قارچ‌های سیاه که از بدنه‌ای زرد رنگ برخوردارند، به همراه باکتری‌های سرخ رنگ، رنگ‌های اصلی آثار دیواری غار را تشکیل داده‌اند.