اواسط مهرماه سال جاری یک روزنامۀ هندی به نقل از یک متخصص امنیت سایبری نوشت: احتمالاً کرم «استاکسنت» چینی است.
به
گزارش خبرآنلاین روز گذشته «جفری کار» کارشناس امنیت سایبری در مطلبی که
در وبسایت «فوربسForbes » منتشر کرد، به ارائۀ شواهد و قرائن برای اثبات
فرضیۀ خود پرداخت.
او بر خلاف روزنامه انگلیسی دیلی تلگراف که
مهرماه طی گزارشی از نقش اسرائیل در پشت صحنه ویروس استاکس نت پرده
برداشته بود نوشت: تأملهای پرپیچوتاب دربارۀ متهمان احتمالی پشت پردۀ
کرم «استاکسنت Stuxnet» اغلب متوجه رژیم اسراییل و ایالات متحده بوده
است، اما مظنون اصلی دیگری نیز وجود دارد.
«کار» میگوید بهترین دلیل برای مجرم دانستن رژیم اسراییل، واژۀ اسرارآمیز عبری «مایرتوس Myrtus» و اشارات مربوط به کتاب مقدّس بود.
تعدادی
از کارشناسانی در انبوه کدهای نوشته شده برای کرم استاکسنت، چند علامت
پیدا کردند. اولین علامت در کدها کلمه «مایرتوس» بود. این کلمه در زبان
عبری، نشان از درختی ویژه دارد. همچنین در کدها کلمه «استر» وجود دارد.
او دختری یهودی بوده که همسر اردشیر، پادشاه ایران شد. استر از موقعیت خود
استفاده کرده و قوم یهود را از قتلعام نجات میدهد.
«جفری کار»
بااشاره به آخرین مقالهاش با عنوان «اژدها، ببر، مروارید و کیک زرد»، به
چهار سناریو در مورد ارتباط کرم «استاکسنت Stuxnet» و چین پرداخت.
این
متخصص امنیت سایبری توضیح میدهد که چگونه در تحقیقاتش رابطۀ میان شرکت
فنلاندی «وکن» و «رییلتاک» و این ویروس را کشف کرده است. به ادعای چین
برای طراحی «استاکسنت» به اطلاعات شرکتهایی احتیاج داشته که از قضا به
رغم اروپایی بودن، مراکزی در تایوان و چین نیز دارند، از جمله: «وکن
Vacon» و «رییلتِک RealTek ».
چین چه نفعی در حمله به نطنز دارد؟
جفری
کار به گزارش «تلگراف» در سال 2008 استناد میکند و با تکرار ادعاهایی
واهی درباره فعالیت های ایران برای دست یابی به بمب اتمی برای اثبات
فرضیات خود نوشت: پس از آنکه چین فهمید ایران به طرحهای لازم برای تبدیل
اورانیوم به کلاهک هستهای دست یافته، تصمیم گرفت به بازرسان «آژانس
بینالمللی انرژی اتمی» کمک کند. به ادعای او در سانتریفیوژهای ایرانی، از
طراحی چینی استفاده شده است.
در آوریل سال 2010 پکن مخالف خود را با دستیابی ایران به تسلیحات هستهای اعلام کرد، درحالیکه تحریم ایران را نیز مخرّب میدانست.
وی
معتقد است: به بیان دیگر، جمهوری خلق چین خواهان حمایت از سومین
تأمینکنندۀ نفت خود (پس از عربستان سعودی و آنگولا) بود، در همین حال در
جستوجوی راهی نیز بود که ایران را از ادامۀ غنیسازی اورانیوم منصرف سازد.
چه
چیز بهتر از اینکه این هدف را با ابداع ویروسی محقّق نماید که در
سانتریفیوژهای نطنز اخلال کند و در همین حال لفاظانه با تحریمهای آمریکا
نیز مخالفت کند. هر دوی اینها ساده و دقیق هستند.