لازم است افراد داراي رفتارهاي پرخطر خود براي آزمايش مراجعه كنند و در صورت مثبت بودن آزمايش، داروهاي مناسبي وجود دارد كه مي‌تواند از انتقال مادر به كودك جلوگيري كند.

عضو كميته كشوري ايدز با تاكيد بر لزوم درخواست تست HIV قبل از ازدواج و بارداري از سوي افراد داراي رفتارهاي پرخطر گفت: با اجباري شدن آزمايش‌هاي HIV در آزمايش‌هاي قبل از ازدواج مخالفيم.

دكتر مسعود مرداني در گفت‌وگو با ايسنا، با اشاره به موفقيت‌هاي دنيا براي كنترل HIV/ايدز در زنان باردار، گفت: در سطح دنيا با درخواست افراد داراي رفتارهاي پرخطر براي تست ‌HIV در مراقبت‌هاي قبل از زايمان بسياري از موارد HIV مثبت شناسايي مي‌شود و پس از آن تحت درمان مناسب قرار گرفته و به دنبال آن نوزاد سالم به دنيا مي‌آيد.

وي افزود: در حال حاضر در كشورهايي كه بيماري HIV در سطح بالايي قرار دارد، ميزان مراجعه زنان باردار با HIV مثبت براي درمان به 45 درصد رسيده است. به اين ترتيب انتقال HIV از مادر به جنين در اين كشورها بسيار كاهش يافته است و به عنوان يكي از موفقيت‌ها در پيشگيري از HIV مطرح است.

اين متخصص عفوني با بيان اين كه هر فرد داراي رفتار پرخطر در معرض خطر احتمالي ابتلا به HIV/ايدز قرار دارد، تاكيد كرد: اين افراد لازم است در آزمايش‌هاي قبل از ازدواج و قبل از زايمان تست HIV را درخواست دهند. حتي در صورتي كه HIV آنها مثبت باشد با درمان مناسب مي‌توانند زندگي سالم داشته، ازدواج كنند و بچه‌دار شوند. اما قبل از آن لازم است كه حتما مشاوره و درمان مناسب را دريافت كنند.

اين عضو كميته كشوري ايدز درباره اضافه شدن آزمايش HIV به آزمايش‌هاي قبل از ازدواج گفت: سازمان جهاني بهدشت با اجباري كردن آزمايشات HIV مخالف است، ما نيز با اين وضوع موافق نيستيم؛ چرا كه به نظر مي‌رسد هر موضوعي كه اجباري باشد نتيجه مناسب را نمي‌دهد. اما بايد آگاهي‌ها از اين بيماري و چگونگي انتقال آن افزايش يابد. به اين ترتيب لازم است افراد داراي رفتارهاي پرخطر خود براي آزمايش مراجعه كنند و در صورت مثبت بودن آزمايش، داروهاي مناسبي وجود دارد كه مي‌تواند از انتقال مادر به كودك جلوگيري كند.

وي در پايان گفت: تا پايان سال 2009 حدود 2/5 ميليون مبتلا به ايدز در دنيا تحت درمان اين بيماري قرار داشتند. اين در حالي است كه 15 ميليون مبتلا به HIV در دنيا نياز به درمان دارند. به اين ترتيب حدود 8/9 ميليون مبتلا به ايدز تا پايان سال 2009 بدون درمان ماندند. بنابراين لازم است كميته‌اي جهاني به اين منظور تشكيل و در مورد اين بيماري تصميم‌گيري كند.