دختر طلایی ایران را تنها نگذارید

* معصومه محمدی

این روزها موفقیت هاس کاروان ورزشی ایران در  مسابقات آسیایی موضوع بحث و گفت و گوی هر محفلی شده است.
 جامعه ورزش کشور ما در این دوره از مسابقات عنوان مقام چهارم را احراز نمود و صاحب 20 مدال طلای آسیایی شد و این مهم افتخاری است بس بزرگ برای هر ایرانی و از همه مهم تر برای ورزشکاران و قهرمانانی که باید به هر نحو ممکن از تلاش های بی شائبه آنان قدردانی نمود.

ویژگی مهم این دوره از مسابقات آسیایی حضور فعال و پویای زنان ایرانی بود که مدال های مختلفی را از آن خود نمود و در این میان نام خانم خدیجه آزادپور - این دختر طلایی ایران -  بر سر فصل تاریخ ورزش ووشو ایران درخشید و در خاطره ها ثبت شد.

حضور پر رنگ زنان و کسب عنوان های مختلف ثابت کرد که جنسیت و یا پوشش هیچ محدودیت و مانعی برای قهرمان شدن نیست و این اراده پولادین و عزم و اعتماد به نفس ورزشکاران است که با تلاش ها و آموزش های مربیان و همت خود جوانان حرف اول و آخر را می زند.

آنچه  مسلم است کشور ما ایران در مقایسه با کشورهای پیشرفته و صاحب تکنولوژی کمترین امکانات را داشته و همین بضاعت اندک نیز در جامعه ورزشی زنان نسبت به مردان به مراتب کمتر است.با این حال زنان ایرانی در این دوره از مسابقات خیلی خوب درخشیدند و امیدهای فراوانی را برای آینده ورزش بانوان کشور رقم زدند.

در این میان جوایزی که سازمان تربیت بدنی در نظر گرفته بود حائز اهمیت است. وقتی از خانم خدیجه آزادپور در مورد مسابقات سوال می شود او از حال و هوای طلایی بودن  می گوید و می گوید خیلی خوشحال است وقتی توانست به عنوان اولین بانوی محجبه ایرانی پرچم پر افتخار ایران را در سالن بازی ها به اهتزاز درآورد. ولی وقتی سخن به وعده های سازمان تربیت بدنی قبل از مسابقات می رسد ، گلایه دارد.

وقتی مسوولین جایزه ای در نظر می گیرند باید به وعده های خود عمل کنند وقتی وعده اهداء منزل می دهند و سپس شرط عمل به وعده شان را متاهل شدن می دانند واقعا عجیب و دور از ذهن به نظر می رسد. مجرد بودن یا متاهل بودن چه ربطی به پاداش و جایزه دارد؟ طرح این قبیل حرف ها و حدیث ها سوالات زیادی را در ذهن عمومی ایجاد می کند.

وعده و وعید دادن و قول شکنی کردن در روحیه ورزشکاران اثرات نامطلوب می گذارد و انگیزه و امید را در آنها می میراند.

به نظر می رسد باید به جامعه ورزشکاران توجه ویژه شود اگر جامعه ای سالم و تندرست می خواهیم نیازمند حمایت از ورزشکاران و ورزش دوستان هستیم. بی شک جامعه ای شاداب و سرزنده است که ورزش در اولویت قرار گیرد.

امید این می رود که تربیت بدنی به وعده اش عمل نماید تا دختران جوان ما نیز بیشتر ترغیب و تشویق شوند که این خود افتخاری است برای سرافرازی ایران و ایرانی.
دختر طلایی ایران را تنها نگذارید که اینک او ، به نمادی برای "ورزش قهرمانی زنان ایرانی" تبدیل شده است.