عصرایران ؛ علی قادری - منابع عراقی، از توافق بزرگ بغداد خبر می دهند: "نوری مالکی و ایاد علاوی با یکدیگر دست دادند؛ دولت جدید عراق تشکیل می شود."
از زمستان گذشته که انتخابات پارلمانی در عراق برگزار شد تا پاییز جاری، صحنه سیاسی این کشور آوردگاه یک منازعه بزرگ ملی و منطقه ای بود. در یک سو المالکی طرفدار ایران قرار داشت که استمرار نخست وزیری اش را می خواست و در سوی دیگر، علاوی که منافع سعودی را در عراق نمایندگی می کند.
از این رو، تقابل این دو، نه فقط رقابت دو چهره سیاسی برای تصدی ریاست دولت که منازعه دو قدرت منطقه ای برای حفظ اقتدارشان در مناسبات خاورمیانه به حساب می آمد و می آید.
به قدرت رسیدن علاوی به معنای ثبت موقعیت منطقه ای عربستان و برنده شدن ریاض بر تهران بود و تمدید نخست وزیر علاوی نیز معنایی جز غلبه تهران بر ریاض نداشت.
اینک اما بوی فینال می آید ؛کدام یک می برد؟ مالکی یا علاوی؟ ایران یا عربستان؟!
آن طور که منابع خبر گفته اند ایاد علاوی علیرغم میل باطنی اش پذیرفته که مالکی همچنان نخست وزیری را در اختیار داشته باشد و در مقابل، رییس مجلس از نزدیکان علاوی انتخاب شود و البته پست مهمی هم به خود وی در دولت آینده بدهند.
اگر این توافق اولیه پابرجا بماند، باید گفت که یک پیروزی بزرگ دیپلماتیک برای ایران رقم خورده است و عراق نیز از حالت تعلیق کنونی رهایی خواهد یافت.
معنای این توافق آن است که ایران توانسته عربستان را متقاعد به همراهی در روند دولت سازی در عراق کند، پروسه ای که از چند ماه پیش دردستگاه سیاست خارجی کشورمان شروع و به تماس های احمدی نژاد با ملک عبدالله منتهی شد.
طبق توافقاتی که تاکنون به عمل آمده، ریاست جمهوری عراق همچنان با جلال طالبانی خواهد بود و بدین ترتیب یک نخست وزیر شیعه، یک رییس مجلس سنی و یک رییس جمهور کرد، عراق جدید را مدیریت خواهند کرد.
ابراهیم جعفری هم که از او به عنوان نزدیک ترین فرد به ایران نام برده می شود نیز به عنوان رییس تحالف الوطنی که بزرگترین فراکسیون پارلمانی عراق است معرفی خواهد شد.
با شکل گیری شرایط جدید ، انتظار می رود تنش ها بین ایران و عربستان کاهش یابد مشروط بر اینکه ریاض بتواند سعد حریری نخست وزیر لبنان را راضی کند که پرونده شهود دروغین به دادگاه لبنان احاله شود.
در سطح داخلی نیز قطعا شاهد کاهش حجم عملیات تروریستی و انفجارها خواهیم بود و این ، ضریب امنیت را در عراق به طرز ملموسی افزایش می دهد.
با این روند، محور ایران در منطقه تقویت می شود که از همین رو می توان انتظار کاهش حملات تبلیغی مصری ها علیه ایران را داشت.
البته این توافق، حتی اگر نهایی شود، پایان راه نیست بلکه آغاز رقابت جدیدی بین طیف های سیاسی داخل عراق و قدرت های منطقه ای و حتی فرامنطقه ای است، رقابتی که تا اینجایش را دیپلماسی ایران برده است.