لطفاً واقع بین باشیم!

عصر ایران ورزشی؛ ایمان رازدار- به نظر می رسد که تيم‌ملي پس از پيروزي برابر چين به بهترين شرايط خود در ماه‌هاي اخير رسيده است. رسانه‌هاي منتقد نسبت به اين برد واكنش‌هاي اغلب مثبتي داشته‌اند و كارشناساني كه تا چند هفته قبل شديدترين انتقادات را خطاب به افشين قطبي و تيم تحت هدايتش انجام مي‌دادند، با ديدن آخرين بازي تيم‌ملي اميدواري بيشتري به آينده پيدا كرده‌اند و درخواست توقف انتقادات و همدلي با كادرفني و اعضاي اين تيم را مطرح مي‌كنند.

اين آرامش، دقيقا همان چيزي است كه به نظر مي‌رسد سرمربي تيم‌ملي هم نياز ويژه‌اي به آن دارد. اين روزها فرصت خوبي است كه قطبي فارغ از تمام حرف و حديث‌ها به فكر برطرف كردن نقاط ضعف تيمش باشد و اندك فاصله باقي‌مانده تا آغاز جام‌ ملت‌هاي آسيا را به بهترين شكل ممكن بگذراند اما به نظر مي‌رسد هيجان‌زدگي مفرط او در اين راه دردسرهاي فراواني برايش به‌وجود خواهد آورد.

سرمربي تيم‌ملي در كنفرانس مطبوعاتي پس از پايان مسابقه بازهم جملات عجيب و غريبي را به زبان آورد كه براي تك‌تك آنها پاسخ‌هاي مفصلي وجود دارد. اولين اظهارنظر او، اشاره به قدرت تيمي بود كه ايران آن را شكست داد.

در باارزش بودن پيروزي در خاك چين مقابل تيم‌ملي اين كشور ترديدي وجود ندارد اما افشين قطبي دوست دارد طبق عادت تك‌تك بردهاي تيمش را حماسي جلوه بدهد:« ما امروز تيمي را شكست داديم كه با همين نفرات فرانسه را با يك گل شكست داده بود.»

 جهانگير كوثري، دوست صميمي و تازه افشين قطبي پس از بازي دوستانه مقابل ارمنستان از بازيكنان آن تيم به عنوان سوپراستارهايي ياد كرد كه تمام دنيا آنها را مي‌شناسند و اسپانيا، قهرمان جهان به زحمت 2 بر يك شكست‌شان داده است.

 حالا قطبي در ادامه همان روند قصد دارد ثابت كند اين تيم چين، همان تيمي است كه فرانسه بحران‌زده را ( فرانسه در آخرين بازي‌اش با يك گل به بلاروس هم باخت) شكست داده اما بازهم يك جست‌وجوي كوتاه مي‌تواند ميزان صحت اين اظهارنظر سرمربي تيم‌ملي را مشخص كند.

حاصل اين جست‌وجو، يافتن نام سه بازيكن مشترك در تركيب اصلي چين در ديدار مقابل فرانسه و ايران است. «دنگ ژوژيانگ»، «وي دو» و «هائو رانگ» سه بازيكني هستند كه در برابر تيم‌ملي ايران به ميدان رفتند و 90 دقيقه حضور مقابل تيم قدرتمند فرانسه را هم تجربه كردند.

«كو بو» هم كه در ديدار مقابل ايران به عنوان بازيكن تعويضي به ميدان آمد، مقابل فرانسه بازي كرده بود اما هشت بازيكن ديگر چيني‌ها كه چيزي حدود 72 درصد تركيب اصلي اين تيم را تشكيل مي‌دادند، بازيكناني بودند كه در ديدار مقابل فرانسه حتي در ميان بازيكنان ذخيره هم جايي نداشتند.

 هفت بازيكن از 16 بازيكني كه در برابر ايران به ميدان رفتند، كمتر از 10 بازي ملي را در كارنامه خود داشتند و شش بازيكن ديگر هم بين 11 تا 20 بازي ملي براي تيم‌ملي كشورشان انجام داده بودند. به عبارت بهتر 13 بازيكن از 16 بازيكن چيني‌ها كساني بودند كه كمتر از 20 بازي ملي انجام داده‌اند.

سه بازيكن ديگر هم 21، 38 و 51 بازي ملي را به نام خود ثبت كرده‌اند. در اين شرايط نگاه چيني‌ها به اين مسابقه كاملا واضح به نظر مي‌رسد. اين موضوع از آن جهت توجيه دارد كه بدانيم تيم‌ملي اين كشور دقيقا دو روز ديگر يك بازي دوستانه بسيار مهم برابر پاراگوئه را در پيش دارد و احتمالا به همين دليل سرمربي اين تيم ترجيح داده به بخش عمده‌اي از بازيكنان اصلي‌اش در برابر ايران استراحت بدهد. شايد حتي بتوان از كيفيت چمن ورزشگاه محل برگزاري مسابقه ايران و چين هم متوجه شد كه اين مسابقه تا چه حد براي مسئولان فوتبال اين كشور اهميت داشته است.

پيروزي مقابل چين و به خصوص پيشرفت تاكتيكي تيم‌ملي در اين مسابقه نسبت به بازي‌هاي قبلي بسيار با ارزش بود اما شايد بهتر باشد خود قطبي هم دست از خارق‌العاده نشان دادن كارهايي كه تيمش انجام مي‌دهد بردارد و كمي مدبرانه‌تر با مسائل برخورد كند.

او پس از پايان مسابقه آنقدر هيجان‌زده بود كه ابراز اميدواري كرد ايران و چين در فينال جام‌ ملت‌هاي پيش رو به مصاف يكديگر بروند اما سرمربي چيني‌ها پس از پايان مسابقه تنها به گفتن اين جملات اكتفا كرد:« ما جايي در ميان قدرت‌هاي فوتبال آسيا نداريم. بايد اين را بپذيريم و براي پيشرفت بيشتر تلاش كنيم.»

نمی دانیم که تا کی باید پس از باخت بسیار نا امید شویم و پس از برد هم آنقدر امیدوار شویم که گویی همه چیز بر وفق مراد است.

این مشکلی است که سال هاست در فضای ورزش و بالاخص فوتبال ما حاکم است و مشخص نیست که کی می خواهیم دست از این عادتمان برداریم و واقع بین باشیم و حقیقت قضایا را ببینیم؟