پروژه "ایران و ایرانی هراسی" به سبک داخلی / چرا عده ای با شنیدن واژه "ایرانیان مقیم خارج" تب می کنند؟!

عصر ایران - در سال های اخیر بارها در اظهارات ، سخنان و تحلیل های رسانه ها و برخی مسئولان واژه " ایران هراسی " به کار رفته است و مراد استفاده کنندگان از این واژه این واقعیت بوده که برخی قدرت های غربی و نیز اسراییل با ترساندن و ایجاد هراس در افکار عمومی جهانی از جمهوری اسلامی ایران در صدد کسب منافع خودشان هستند .

این سخن تا حدود زیادی درست است و نشانه های آن تا حدی آشکار است که کسی نمی تواند آن را کتمان کند و هدف این نوشتار نیز بررسی و اثبات پروژه " ایران هراسی " از سوی برخی قدرت های جهانی و منطقه ای نیست ، بلکه هدف این نوشتار بررسی روی دیگر موضوع ایران و ایرانی هراسی است که متاسفانه باید گفت که در داخل کشور و از سوی برخی محافل پیگیری می شود .
موضوع برگزاری همایش ایرانیان خارج از کشور در دو هفته پیش نشانی بر این مدعاست که عده ای در داخل با وجودی که همواره از پروژه " ایران هراسی " آمریکا و اسراییل دم می زنند ، اما خود آنها نیز متاسفانه به شکلی دیگر خواسته یا ناخواسته ایران و ایرانی هراس هستند .

در جریان همایش اخیر ایرانیان خارج از کشور صدها تن از ایرانیانی که در خارج از کشور فعالیت دارند ، به کشورمان دعوت شدند تا فرصت ها و دریچه هایی برای همکاری آنها با کشور مادری شان باز شود ، اما عده ای در داخل شروع به  سروصدا و انتقادات فراوان از این اقدام کردند .

در واقع این سروصداها و انتقادها ( البته نه همه انتقادها ) بیشتر ناشی از رسوب همان تفکر ایران هراسی و ایرانی هراسی در برخی محافل قدرت در کشور ماست که متاسفانه تحلیل درستی نسبت به واقعیت های جهانی که در آن زندگی می کنیم ندارند.

این افراد ناآگاه ( یا بعضا مغرض) واقعیت وجود قریب به 5 میلیون ایرانی خارج از کشور را نادیده می انگارند و از پتانسیل و توان این هم میهنان عزیزمان آگاهی درستی ندارند و به درستی نمی دانند که اگر لااقل بخشی از توان و سرمایه ایرانیان خارج از کشور ، به داخل کشور مادری شان سرازیرشود چه تحول عظیمی در بخش های مختلف علمی و اقتصادی کشور حاصل می شود .

حاصل بالادست بودن نگاه " ایران و ایرانی هراسی " واقعیت تلخی است که در دهه های اخیر در کشورمان با آن مواجهیم و آن واقعیت تلخ این است که متاسفانه ما نه تنها نتوانسته ایم از پتانسیل هم میهنان خارج از کشور مان بهره برداری کنیم ، بلکه خودمان با دست خود زمینه مهاجرت ( بخوانید فرار ) نخبگان کشورمان را به دیگر کشورها فراهم کرده ایم و حاصل این سیاست اشتباه صدها میلیارد دلار هزینه ای است که تا کنون پرداخته ایم و متاسفانه همه ساله نیز می پردازیم .

باید توجه داشت  که بسیاری از ایرانیانی که به خارج از کشور رفته و در آنجا ساکن شده اند از سر عناد با سرزمین مادری خود این کار را نکرده اند با این حال وقتی عده ای در داخل حاکمیت نگاهی خصمانه به ایران و ایرانی دارند ، چگونه می توان به جذب هم میهنان امید بست؟ و هنگامی که سخن گفتن از ایران و ایرانی از نظر برخی در حد کفر و شرک است ، چطور می توان دلخوش داشت که هم میهنان خارج نشین ما ارتباط خود با سرزمین مادری را حفظ کرده و در افزایش توان و قابلیت های کشور مادری شان دولتمردان را یاری دهند ؟

وقتی در برخی تریبون ها موضوع بازگشت ایرانیان خارج از کشور با عناوینی چون بازگشت خوانندگان لوس آنجلسی و امثالهم خلط می شود دیگر چه انتظاری می توان داشت ؟

وانگهی مگر همه ایرانیان خارج از کشور خواننده یا فعال سیاسی اند ؟ قشر بزرگی از ایرانیان خارج نشین از اساتید دانشگاه و کارآفرینان موفق هستند که در کشورهایی که به آنجا مهاجرت کرده اند منشا خیر و برکت بوده اند ، جالا پرسش اصلی این است که چرا لااقل بخشی از توانایی های این قشر عظیم به سرزمین مادری آنها تعلق نگیرد ؟ و پرسش دیگر این است که برای فراهم کردن شرایط این کار چه باید کرد و چه نباید کرد ؟

به گمان راقم این سطور تا زمانی که عده ای ایران را " ملک طلق " خود انگاشته و هیچ حقی را برای دیگر هم میهنان خود در این زمینه قایل نباشند ، موضوع حل نمی شود و نمی توان انتظار داشت که ایرانیان خارج از کشور اقبالی به بازگشت یا لااقل حفظ ارتباط با سرزمین مادری و انتقال بخشی از تجربیات ، سرمایه  و دانش خود به داخل کشور مادری خود داشته باشند .

ایجاد زمینه بازگشت ایرانیان خارج از کشور به داخل ملزوماتی دارد که کمترین آنها تصحیح برخی نگاه ها نسبت به ایرانیان خارج نشین است .

این نخستین گام است و تازه پس از آن باید وارد گود عملیاتی " معکوس کردن چرخه خروج نخبگان از کشور " شد و آستین ها را بالا زد و  جلوی این روند مخرب و  رو به گسترش را گرفت .

در صورت موفقیت در این کار تازه باید به نقطه آغاز تلاش برای جلب و جذب نخبگان خارج از کشور رسید ، که برگزاری همایش ها و دعوت از نخبگان خارج از کشور برای دیدار از سرزمین مادری شان یکی از این اقدامات است که باید صورت گیرد .

اتفاقا مشکل همایش ایرانیان خارج از کشور نیز از همین زاویه قابل بررسی است و اقدام به دعوت از ایرانیان خارج از کشور در حالی که بخش هایی از ساختار قدرت هنوز نگاه خود را نسبت به ایرانیان خارج نشین اصلاح نکرده اند، زمینه جنجالی شده است که در دوهفته گذشته شاهد آن بوده ایم .

بنابراین اقدام به دعوت از ایرانیان خارج از کشور برای شرکت در نشستی در داخل کشور مادری شان اقدامی منطقی است  ، اما همانطور که اشاره شد این اقدام درحالی از سوی بخشی از حاکمیت انجام شد که متاسفانه در بخش های دیگر حاکمیت هنوز با عناوینی چون جاسوس سیا و موساد ، ضد انقلاب ، بی دین  ، عیاش و ... به هم میهنان خارج نشین ما نگاه می شود و از این رو در حالی که ایرانیان خارج نشین برای شرکت در همایشی وارد کشور می شوند در حالی که بخشی از مسئولان  از آنها استقبال می کنند رسانه های بخش های دیگر آنها را طرد می کند.

مسئولان باید توجه داشته باشند که توان و پتانسیل ایرانیان خارج از کشور بسیار بالاست و جذب این پتانسیل نیازمند اتخاذ سیاست های هوشمندانه ای است که کمترین ملزومات بدیهی آن اصلاح نگاه حاکمیت نسبت به ایرانیان خارج نشین و اجماع نخبگان حکومتی درباره ضرورت جذب ایرانیان خارج نشین به سرزمین پدری و مادری شان است.