پارس فوتبال: شادی بعد از گل مثل خورشت فسنجان است، یعنی هر کس به سبک و سلیقه خودش آن را درست می کند، یکی ترشش را دوست دارد، یکی شورش را در می آورد، یکی شیرین و بامزه اش می کند، مردم هر کشوری بعد از دیدن یک گل زیبا در جام جهانی هم شادی شان را یکجوری نشان می دهند، یعنی نمی شود آدم شادی اش را توی جیبش قایم کند، باید حتماً نشانش بدهد، باز خوب است شادی چیز بدی نیست که آدم از نشان دادنش به دیگران بنفش بشود!
آمریکا: oh! My god!
امارات: احسنت، مرحبا! مرحبا! مرحبا! ( به مدت چهل دقیقه!!)
پاکستان: حرفی نمی زنند، به خودشان بمب می بندند از طبقه سه می پرند توی کوچه، در نتیجه پنجاه نفر کشته و شونصد نفر زخمی می شوند!
برزیل: با بدنشان حرف می زند! یعنی حرف های زیادی توی کمرشان است، فقط نمی دونن کجا بریزن، همینجا! همینجا!
انگلستان: ok! Very good !this is book!
آرژانتین: کتاب هایشان را ریز ریز می کنند می ریزند توی خیابان!
کره شمالی: شادی بعد از گل یعنی چی؟! !
گینه: شش نفر از قبیله همسایه را به نشانه شادی پوست می کنند و تویش کاه می ریزند.
هند: توی خیابان می دوند، در نتیجه دویست نفر زیر دست و پا له می شوند.
چین: وقت برای شادی کردن ندارند، به جایش شلوار کُردی صادر می کنند ایران!
اسپانیا: به نشانه شادی چند گاو را با نیزه می کشند.
ایران: سلام فراوان به خواهر و مادرت با این گلی که زدی!