انتقاد شدید سایت اصولگرا از روزنامه جمهوری اسلامی

سایت بولتن نیوز نوشت:
روزنامه جمهوري اسلامي كه نخستين رويش مطبوعاتي پس از پيروزي انقلاب اسلامي خوانده مي شود اين روزها به دليل مشكلاتي كه عمدتا ناشي از سوء مديريت و سهل انگاري اداره كنندگان آن مي باشد تبديل به يكي از منابع معضل آفريني براي كشور شده است.

به گزارشبولتن نيوز؛ اين روزنامه در شماره چهارشنبه نهم تيرماه خود ضمن معرفي انواع و اقسام فرق منحرفه، نقبي نيز به شيطان پرستي زده و مي نويسد: " هم‌اكنون در ايران نيز شيطان‌پرستاني به اسم "اهل حق" وجود دارند كه كارهاي فجيعي انجام مي‌دهند. در جم‌خانه‌ها جمع مي‌شوند و خروسي به عنوان نذر مي‌كشند. زن و مرد متأهل خواب مي‌بينند كه برادر و خواهر شده‌اند. چرا كه در غياب شوهر خواهر، بر برادرخوانده‌ها لازم است شب‌ها به خانه خواهرخوانده رفته و از همسر يكديگر نگه‌داري كنند؟!"

بنا بر اطلاعات رسيده به خبرنگار بولتن، اين نوشته روزنامه جمهوري اسلامي كه با بودجه بيت المال اداره مي شود زمينه ساز آن گرديده تا در برخي از شهرهاي كشورمان كه مردماني از اهل حق زندگي مي كنند به شدت از اين نوشته عصباني شده و دست به تجمعات اعتراض آميز در برابر نهادهاي مسئول بزنند.

اين در حالي است كه در كتب فرق و نحل درباره ماهيت اهل حق و چيستي افكار و نحوه زندگاني آنها آمده است: " اهل حق بمعنى اخص نام گروهى است، كه به ايشان با نوعى تسامح على اللهى نيز گويند، ولى آنان على اللهى واقعى نيستند، بلكه عقايدشان آميخته‏اى از اعتقادات «مانوى‏» ، و اديان كهن «ايرانى‏» ، و مذهب «اسماعيلى‏» ، و «تناسخ هندى‏» و ديگر اديان سرى است.

مذهب اهل حق، امروز يكى از فرقه‏هاى وابسته به شيعه بشمار مى‏رود، و آنان را از غلاة شيعه به حساب مى‏آورند. طوايف اهل حق به نامهاى مختلف مانند: اهل حق، اهل سر، يارسان، نصيرى، على اللهى معروف مى‏باشند، و از نشانه‏هاى خاص آنان «شارب‏» است، يعنى موى سبيل خود را نمى‏زنند، تا بلند شود و لب بالا را بپوشاند. آنان «شارب‏» را معرف مسلك حقيقت مى‏دانند، و معتقدند كه شاه ولايت على (ع) نيز شارب خود را نمى‏زده است. از اين جهت زدن شارب را گناهى بزرگ مى‏دانند. مركز اصلى طوايف اهل حق، تا قرن هفتم هجرى در لرستان بود، سپس اين مركزيت‏به مناطق غربى كردستان و كرمانشاهان منتقل گرديد. امروز تمام طوايف كرد گوران و قلخانى و اكثر طوايف سنجابى، وشاخه‏هايى از طايفه كلهر و زنگنه، و ايلات عثمانه‏وند و جلال‏وند در شهرهاى غربى ايران، از جمله قصر شيرين و سرپل ذهاب و كرند و صحنه و هليلان از اهل حقند. اهل حق درباره حضرت على (ع) مى‏گويند، كه او تجلى ذات خداست، و وى را «مظهر» تمام و كمال خدا مى‏دانند، و اوست كه در هر دوره و عصرى ظهور كرده، و در جسم پاكان و مقدسان از اهل حق تجلى مى‏كند. على (ع) اصول مذهب حق را به سلمان، و به عده‏اى از ياران نزديك خود بياموخت. در دعاى سفره، خطاب به حضرت على (ع) گويند: «يا على ايو الله، الحمد لله رب العالمين، سفره سلطان كرم، خاندان كرم، نور نبى، شكسته، بسته جان مدعى، بر ما حلال بر صاحبانش خير و بركت‏» . آداب و رسوم اهق حق: از آداب و رسوم ايشان، نماز خواندن و قربانى كردن و سرسپردن و جوز شكستن و عهد و ميثاق بستن و روزه گرفتن است. " (فرهنگ فرق اسلامى، ص 87 نويسنده: دكتر محمد جواد مشكور )
همچنين درباره ماهيت گروه هاي شيطان پرستي نيز آمده است: " شیطان پرستی به خدایی اعتقاد ندارد و شیطان را نوعی کهن نماد ( archetype ) می داند و انسانها را تنها در برابر خود مسئول می داند و اعتقاد دارد که انسان به تنهایی می تواند راه درست و غلط را تشخیص دهد به همین دلیل هم این اعتقاد بیشتر به عنوان یک اعتقاد فلسفی شناخته می شود . شیطان در این اعتقاد نماد نیروی تاریکی طبیعت ، طبیعت شهوانی ، مرگ ، بهترین نشانه قدرت و ضدمذهب بودن است. این اعتقاد دارای شاخه های متعددی است اما می توان گفت جز یکی دو نوع آن همگی دارای اصول زیر می باشند: Atheism - : خدایی در شیطان پرستی وجود ندارد. Not dualistic - : روح و جسم غیرقابل دیدن هستند و هیچ جنگی بین عالم خیر و شر وجود ندارد. Autodeists - : خود پرستی ، خدایی جز خود انسان وجود ندارد و هر انسانی خود یک خداست. Materialistic - : اعتقاد به اصالت ماده"

همان گونه كه در تعريف اهل حق كه به غلو كنندگان (غلات) معروفند و نيز در تعريف شيطان پرستي ذكر شد هيچ منبع و مرجعي در تعاريف خود نقطه اشتراكي براي غلات شيعه و شيطان پرستان ذكر نكرده است و انتشار چنين مطلبي تنها ناشي از ضعف اطلاعات و معلومات مسئولان اين روزنامه بوده و در نتيجه غائله آفريني در ميان برخي طرفداران فرق و نحل كشورمان را بايستي در ضعف رسانه اي اعضاي تحريريه اين روزنامه كه سالهاست با استفاده از كادر چند دهه پيش و نيروهايي با سن و سال بالا و اطلاعات به روز نشده اداره مي شود، جست.

هر چند اين قبيل اتفاقات و گاف هاي رسانه اي در اين روزنامه كم نبوده است كه به چند مورد از مهم ترين آنها اشاره مي شود اما به نظر مي رسد مديريت اين روزنامه كه در وقايع انتخابات و آشوب هاي پس از آن مواضع نامتعادلي اتخاذ كرده است بايستي با تجديد نظر جدي در عملكرد خود ارگان حزب جمهوري اسلامي را بيش از اين مورد مواخذه و دچار تزلزل نكنند.

1- اين روزنامه در ساليان نه چندان دور و در سرمقاله اي كه در زمينه اقتصاد و با عنوان"دولت و تورم" نوشته شده بود از قول مقامات عالي رتبه نوشت: مسئله گراني و تورم از" اشكالات" مردم است! اين در حالي است كه مراجعه به سخنان اين مقام عالي رتبه نشان داد اصل عبارت چنين بوده است: (مسئله گراني و تورم از" مشكلات" مردم است ).

2- روزنامه جمهوری اسلامی که در انتخابات گذشته به طور شفاف از میرحسین موسوی حمایت کرده بود، در خبری که در ستون "جهت اطلاع" منتشر کرد، با استناد به تاریخ رای اعتماد موسوی و همچنین تاریخ شهادت وی، اظهارات اسرافیلیان درباره شهید آیت را تحریف تاریخ و انتشار آن از سوی روزنامه ها را "کوبیدن رقیب به قیمت تحریف تاریخ" خواند. اين روزنامه نوشت كه تاريخ راي اعتماد به مير حسين موسوي 14 تیرماه 1360 بوده و تاریخ ترور دکتر حسن آیت 14 مرداد ماه همان سال یعنی یکماه بعد از رای گیری بوده است و براي نشان دادن تسلط خود نيز خوانندگان را حواله به تاريخ دادند. اما مراجعه به آرشيو همين روزنامه نشان داد كه موسوي دوباره راي اعتماد گرفته است؛ يك بار در تیرماه و يك بار نيز در مرداد سال 60 از مجلس رای اعتماد گرفته است. بار اول در 14 تیرماه و در دولت رجایی و پس از قطب زاده و بار دوم در مردادماه و در کابینه شهید باهنر.

3- همچنين اين روزنامه در يكي از شماره هاي خود در صفحه اول خود تيتري به اين شرح برگزيد كه " تمجيد هوشنگ اميراحمدي از اظهارات رحيم مشايي" و مشروح خبر را به صفحه 13 حواله داده بود كه با مراجعه به اين صفحه مشخص شد كه صفحه مورد نظر ورزشي بوده و هيچ ردپايي از تيتر مذكور به چشم نمي خورد.

4- مورد ديگر نيز اينكه اين روزنامه در خبر مربوط به معرفي 50 زن برتر دنيا تصوير يكي از مسئولان نظام را در خبر مربوط به زنان برتر دنيا به چاپ رسانده بود كه مسئولان روزنامه پس از علني شدن موضوع تنها اين خبر و تصوير را از سايت روزنامه حذف كردند.

 

ناگفته نماند كه مواضع متضاد سياسي مدير مسئول اين روزنامه و نيز محوريت حمايت از جريان فتنه ي انتخابات 88 اين گمانه را به اذهان متبادر مي كند كه چنين نوشتارها و موضاع گيري هايي كه موجب گره خوردگي در مديريت كشور و نيز غائله آفريني هاي قومي و قبيله اي مي شود چندان نيز بي غرض و سهوي نبوده و بي راه نيست اگر ردپاي تخريب دولت ومانع تراشي بر سر راه مديران اجرايي را در چنين موضوعات و نوشته هايي پيگيري كنيم.